Subject: De top 100 allertijden

[color=#000000 size=5 face=arial]De nummers 80 tot en met 71[/color]
80 (36) Red Hot Chili Peppers - Otherside
Opnieuw een fikse daling voor mijn voormalig favoriete band. Dit nummer blijft eindeloos te herluisteren, het verveelt niet snel, maar net als met de meeste andere nummers van de Red Hot Chili Peppers is het gevoel gesleten, en zijn het nu niet meer dan leuke nummers. Wel leuke nummers die een belangrijke invloed hebben gehad. Maar niet meer dan dat.

79 (99) Focus - Hocus Pocus
Een beetje een buitenbeentje in dit lijstje tot nu toe. Genialiteit van Nederlandse bodem. Een instrumentaal nummer (verderop zal blijken dat ik niet zo van de instrumentale band ben) met gejodel. Een tijdloze combinatie. Maar het is juist het instrumentale gedeelte dat het nummer onderhoudend en leuk maakt. Je kan er lekker op swingen. Voor degenen die mijn echte naam weten, Jan Akkerman is geen familie van mij.

78 (-) Oasis - Champagne Supernova
Een nummer dat ik vorig jaar vergeten was te nomineren. Dit jaar dong de plaat opnieuw mee, en met succes. Oasis was een band waar ik lange tijd niets mee had. Dat kwam deels door het gedoe tussen de gebroeders Gallagher, deels omdat ik de muziek gewoon niet al te bijzonder vond, dat wil zeggen, de singles die ik gehoord had. Toen ik een keer voor een habbekrats What's the story, morning glory kon kopen, kon ik hem niet laten liggen en overtuigde het album mij. Champagne Supernova viel mij op, het slot van de plaat begint mooi rustig, en eindigt lekker rockend.

77 (31) Elbow - Switching off
Een typisch gevalletje van veel te veel gehoord, al heb ik bijzonder goede herinneringen aan deze plaat. Het nummer gaat over je zo goed voelen in een bepaalde setting, en met een bepaald persoon, dat je in die setting wel zou willen sterven, om dan met een goed gevoel te sterven. Zeker op moment dat je zo voelt, is het zeer de moeite om dit liedje te luisteren. Allicht stijgt het nummer weer als ik het wat minder hoor.

76 (35) Coldplay - Warning Sign
Voormalige top tien notering in eerdere jaargangen van mijn toplijst. Een jaar of vijf geleden werkte ik in een archief, en een collega van mij zette A rush of blood to the head op. Het nummer greep mij volledig bij de keel en ik dook weg in stelling omdat ik tranen voelde op komen. Jarenlang was het een van de mooiste nummers voor mij, maar zoals wel vaker te zien is in dit hoekje van de lijst, slaat het verlies van magie soms toe. Zo ook hier. Warning Sign streed samen met The Scientist om een plaatsje in de top 100. Warning sign doet mij nog altijd meer dan The Scientist, al is de clip bij The Scientist zeer de moeite waard.

75 (-) Coldplay - Fix You
Deze song van het, naar mijn mening, middelmatige laatste album is de hoogstgenoteerde song van Coldplay geworden. Het is eigenlijk het enige moment op de nieuwe plaat dat voor mij de moeite waard is. De reden waarom het mij raakt spreekt voor zich als je de tekst kent. Het gaat er over als iemand die je een warm hart toe draagt in de put zit. Een uiterst herkenbaar gevoel, en vandaar de 75ste positie in de lijst.

74 (93) Joe Jackson - Real Men
Opnieuw een soort van buitenbeentje in de lijst, aangezien er weinig muziek uit het verleden in staat. Een nummer dat enorm maatschappij-kritisch is. Het bevat een aantal geweldige one-liners zoals: "When there's war between the sexes there will be no people left". Het nummer lijkt qua tekst en bedoeling heel erg op een nummer dat we verderop in de lijst nog tegenkomen.

73 (-) System of a down - Chop Suey
At the department of forgotten songs, om maar even te refereren aan Jens Lekman. Daar lijkt de zeventig wel een beetje op. Ook Chop Suey is door mij vergeten, en dat is zwaar onterecht. Een nummer om op te zetten in energieke of boze buien. Dan reageer ik mij even flink af, schreeuw ik mee. Een nummer dat ik al jaren tof vind, maar dat ook goed in elkaar steekt. Het stond op een van mijn eerste verzamelcd's die ik samen met een vriend in de vierde klas maakte (een jaar of vijf/zes geleden).

72 (11) Elbow - Newborn
Nog zo'n stevige zakker voor Elbow. Een nummer dat net als Switching off vorig jaar hoog binnen kwam in de lijst. Het nummer bouwt zichzelf lekker op en je voelt een climax komen, die aan het eind van de zeven minuten durende song zich prachtig ontvouwt. Elbow is zonder twijfel een van de betere live-bands die ik gezien heb, op het festival The Music In My Head, eind 2005 speelden ze zonder twijfel het mooiste concert van het jaar. Newborn roerde mij toen ook tot tranen.

71 (43) Muse - City of Delusion
Muse is een band die we nog vaker gaan tegen komen in deze lijst. Muse is een van de beste hedendaagse bands die ook nog een groot publiek weten te bereiken. Het refrein dit nummer is de grote kracht, die deze plaat de top 100 in stuwt, zij het naar een lagere positie dan vorig jaar. Nog een typisch voorbeeld van een nummer waarbij ik al luchtgitarend en luid meezingend naar luister. Knights of Cydonia streed samen met City of Delusion voor een plaats in de top 100, maar ik vond dat nummer achteraf tekstueel niet sterk genoeg voor een plaatsje, al kan ik ook op KoC behoorlijk los gaan.

[color=#000000 size=5 face=arial]De net-nieter van de dag[/color]
Architecture in Helsinki - The owls go
Een enorm vrolijk plaatje van een "frisse" Australische band. Een band die bij een optreden een kleine veertig instrumenten gebruikt. Ik zag ze op het eerder genoemde The Music In My Head festival in 2005, en door de vele instrumenten was het optreden enorm onderhoudend. The Owls go is een van de weinige vrolijke nummers die ik genomineerd heb (ik schijn een enorm donkere muzieksmaak) te hebben, hoewel het eind van het nummer nou ook niet zo vrolijk is. Leuke muziek om even lekker op mee te bewegen. De geluidssampletjes in het nummer worden omschreven als jaren 60 geluidjes, dat vond ik wel grappig.

tot slot nog een algemene opmerking: Als je problemen hebt met het vinden van bepaalde nummers, dan mag je me een sk-mailtje sturen.

Jens Lekman valt nog wel verderop in de lijst te verwachten dus? ;-)

Ik zal het gelijk maar zeggen: Nee, helaas niet. De albums van Jens zijn erg goed, maar ik heb er nog geen nummers uit kunnen pikken die top100 waardig zijn. Volgend jaar horen we waarschijnlijk meer van hem.

TokioHotel zit er toch niet bij
Anders kom ik hier nooit meer

Volg het en je zult het zien ;)

[color=#000000 size=5 face=arial]De nummers 70 t/m 61[/color]
70 (40) Nick Cave & Kylie Minoque - Where the wild roses grow
Een nummer van het album Murder Ballads van Nick Cave, met eigenlijk alleen maar nummers die gaan over de dood, moordenaars, en de hele rataplan. Mooi verhaal, waarin de donkere stem van Nick Cave heel goed uit komt. Bij het refrein heb ik altijd het idee dat Kylie Minogue die mocht schrijven, want dat is enorm slecht. Desondanks een nummer dat mij raakt, en dat een plaatsje verdient heeft in de lijst. Slecht refrein of niet.

69 (73) Damien Rice - 9 Crimes
Nog een typisch voorbeeld van een nummer dat mij raakt puur en alleen door de stem. Het samenspel tussen Lisa Hannigan en Damien Rice is geweldig. Ik moet nog maar zien hoe mooi de muziek van Rice blijft nu Lisa Hannigan niet meer bij de band zit. Het nummer kent een vrij repeterende tekst, maar de" Is it allright, Is it allright with you" uithalen en de instrumentale begeleiding raken mij. Overigens is dit het enige nummer van het tweede album dat mee kan met het geweldige niveau van het eerste album.

68 (-) Luka Bloom - Primavera
Een tip van een baas van mij. Hij vond Luka Bloom geweldig, en toen deze speelde op Take Root vorig jaar in Assen zag ik mijn kans schoon. Ik ging eens zien wat het was. Buiten dat Luka Bloom een van de grappigste artiesten is die ik ooit heb zien optreden, heeft hij ook nog eens een stel prachtige nummers. Primavera is daar een voorbeeld van, een nummer met een prachtige sfeer. Het is zeker niet de enige aanrader van deze Ier.

67 (56) Bright Eyes - Ship in a bottle
Een nummer van Bright Eyes' album Digital Ash in a digital urn, dat aan het begin van 2005 werd gereleased, samen met I'm wide awake, it's morning. Ship in a bottle begint met een paar prachtige zinnen, zoals: I wanna be the surgeon that cuts you open, and fixes all of life's mistakes. Ook de rest van de tekst is zeker niet onaardig. Ik twijfelde tussen deze plaat en First day of my life, van het andere album. Dat nummer geeft een bepaald gevoel, zoals de titel al doet vermoeden, van een nieuwe start. Het nummer zelf is echter wat saaier, vandaar de keuze voor Ship in a bottle.

66 (100) Saybia - It's ok Love
Een van de twee nummers die mij erg doet herinneren aan een turbulente periode in mijn leven (naar mijn begrippen). Dit nummer beschrijft perfect een gevoel uit die tijd, de gebeurtenissen rondom een zekere dame. Natuurlijk zonder headliner shows, maar dat moge duidelijk zijn ;) Helaas niet gespeeld afgelopen maandag op het concert, anders was ik zeker weten in tranen uit gebarst, want het nummer doet mij nog steeds genoeg.

65 (52) REM - Imitation of life
REM levert dit jaar een notering in. Nightswimming verliest zijn notering, en zakt vanaf 77 uit de top 100. Hoewel Automatic for the people een supergoed album is, komt het beste nummer van het album reveal. Imitation of life, met de wat aparte clip, die ooit in twintig seconden is opgenomen. Het nummer hoort troost te bieden in tijden dat het minder gaat, maar het brengt mij juist verder in het dal. Een nummer dat ik liever niet luister als ik vrolijk ben, want dan kon ik nog wel eens niet zo vrolijk meer zijn na afloop.

64 (54) Syd Matters - Love and Sleep
Zonder twijfel een van de meest depressieve nummers uit de gehele lijst. Het perfecte nummer om te luisteren bij een verbroken relatie, waar je echt al je hoop op had gestort. Het hele nummer bevat geen sprankje hoop en dat is ook een beetje de kracht van het nummer. Een hele goede song, van een verder vrij middelmatige artiest, die ook al lang weer vergeten is. In 2006 zag ik de Franse band overigens nog eens live. Het was zeker te pruimen, maar niet heel bijzonder.

63 (-) Mew - 156
Nogmaals terug naar Eurosonic 2006. De donderdagavond in dit geval. Mew komt optreden. Ik heb nog nooit een nummer van ze gehoord, maar ik ben gegaan op aanraden van iemand die ik sprak in de pauze bij Elbow op the music in my head. De band komt op, en ze toveren 156 te voorschijn. Ik raak in een soort van trance waar ik pas weer uit raak als het applaus begint. Een superdromerig nummer, vooral ook door de stem van de zanger. De rest van de muziek van de band is wat bombastischer en rockt wat meer, maar is zeker de moeite waard.

62 (-) Björk/Antony - Dull flame of desire
Björk verdient een notering voor haar baanbrekende muziek. Met name het album Medulla bevat een aantal zeer bijzondere nummers, zoals bijvoorbeeld Ancestors. Antony verdient een nominatie om zijn bijzondere stem, en zijn bijzondere teksten, zoals over het feit dat hij graag een vrouw zou willen zijn. Combineer dit alles (overigens niet de teksten over het vrouw willen zijn van Antony) in een nummer en je krijgt Dull Flame of Desire. Een heel mooi nummer, hoewel het wel twee bijzondere stemmen bij elkaar zijn, niet iedereen zal dit nummer even mooi vinden.

61 (-) The Animal Collective - The Purple Bottle
Iemand omschreef dit nummer ooit eens als het perfecte nummer voor als je helemaal euforisch over iemand bent. Ik kan die persoon gelijk geven. Het nummer swingt de pan uit, voor de volle zes minuten, is inderdaad een nummer waar je vrolijk van wordt, als je verliefd bent. The Animal Collective staat momenteel bij mij in de belangstelling, het is een band die ik vrij vaak beluister. Helaas moest ik een concert in Juli dit jaar missen wegens vakantie.

[color=#000000 size=5 face=arial]De Net-Nieter van de dag[/color]
Snow Patrol - Chasing Cars
Dit nummer is het nummer dat vorig jaar het hoogste stond genoteerd, en het dit jaar niet gehaald heeft. Chasing cars stond op nummer 45 vorig jaar, en viel nu net buiten de boot. Wel een plaat die gerekend kan worden tot een van de besten die het grote publiek bereikt hebben in de afgelopen paar jaar, maar niet goed genoeg meer voor een notering. Het nummer mist net de eeuwigheidswaarde die de andere songs in de lijst voor mij wel hebben. En dat terwijl ik het nummer niet eens overdreven vaak gehoord heb.

Heerlijk om te lezen en inspiratie op te doen.

ik heb een paar maanden geleden een top-200 voor mezelf gemaakt, maar deze is alweer achterhaald door een behoorlijk snelle uitbreiding van de hoeveelheid muziek op Itunes :)

ik heb nu een afspeellijst gemaakt met alleen de beste nummers. toch is er wat mis als dat er 1201 zijn, zoals op dit moment, en nog niet al mijn muziek is toegevoegd :p

[color=#000000 size=5 face=arial]De nummers 60 t/m 51[/color]
60 (-) Massive Attack - Unfinished Sympathy
De triphop die Massive Attack maakt, is normaal gesproken niet het type muziek dat mij raakt. Op lowlands 2006 zag ik ze live en maakten ze een zeer goede indruk. Het is uitstekende muziek om naar te luisteren, en de muzikanten van de band zijn zeer vaardig. Unfinished Sympathy is buiten het bekendste nummer van de band, ook nog eens de naar mijn mening beste. Ook Angel en Safe from harm mogen er wezen, maar halen het niet bij dit nummer.

59 (58) Placebo - Bulletproof Cupid
Placebo is een band die mij nooit echt is door gebroken, hoewel het door velen wel wordt gezien als een bovengemiddeld goede band. Hun laatste album viel smerig tegen, en een eerder album dat ik gekregen had, heb ik precies twee keer geluisterd. Het album Sleeping with Ghosts luister ik wel geregeld. Daarop staan een aantal nummers die zeer de moeite waard zijn, waaronder het hoogst genoteerde instrumentale nummer in deze top 100 lijst. Bulletproof Cupid. Een nummer om eventjes op los te gaan, en een van de beste openingsnummers van een cd.

58 (-) The Editors - Smokers outside the hospital doors
Smokers outside the hospital doors is een van de beste singles van dit jaar. Een van de beste inderdaad, want de plaat verliest het net van een andere single. The editors zijn vrij goed geevolueerd, en dat kostte de plaat Blood, vorig jaar nummer 90 in de top 100 zijn plaats. Deze is ingeruild voor een hogere plaats voor een beter nummer. "Put the blindfold down, and now run, as fast as you can, through this field of trees" is een geweldige zin die de lading heel goed dekt.

57 (-) Reverend and the makers - Heavyweight champion of the world
Nog een geweldige single die dit jaar uitgebracht is. Niet een standaard Brits bandje, maar eentje met wat elektronische invloeden, en daardoor erg dansbaar. Dit nummer is de beste single van het jaar, en is heel vaak te beluisteren zonder dat het saai wordt, en de tekst is vrij leuk. Het was in potentie een hit, maar is het helaas niet geworden. Afgelopen woensdag had ik de band kunnen zien in Vera, maar sinterklaas ging logischerwijs voor.

56 (-) Jewel - Foolish Games
Dit nummer is denk ik een van de grootste buitenbeentjes in de lijst. Het is een van de weinige platen in mijn lijst die wel eens op radiozenders als Sky-radio enzo te horen is. Hoewel ik de muziek op dit soort zenders over het algemeen wat te gewoontjes vind, geldt dat natuurlijk niet voor elk nummer. Jewel heeft een hele mooie stem voor dit soort ballades, en dat in combinatie met de muzikale begeleiding maken deze song tot een kippenvelsong. Helaas is Jewel na deze plaat een beetje de verkeerde toer op gegaan met nummers als Intuition.

55 (20) Muse - Muscle Museum
Het nummer van Muse dat vorig jaar het hoogste stond, is dat niet meer. Muscle Museum zakt 35 plaatsen, maar het blijft natuurlijk een geweldig nummer. Niet echt een plaat waar de buren blij mee zijn, want het is er typisch eentje waarbij je de volumeknop even een kwartslagje naar rechts draait, om vervolgens mee te gaan zingen en te rocken. Muscle Museum komt van het debuutalbum van Muse wat ik eigenlijk hun beste album vindt, al zijn alle albums erg goed, op hun eigen manier.

54 (89) Muse - Micro Cuts
Micro Cuts staat sowieso hoger dan Muscle Museum. Micro Cuts is een hate-it-or-love-it nummer. De ene vindt het een fantastische plaat, de andere vindt het een hoofdpijnnummer. Het moge duidelijk zijn dat ik tot de eerste categorie behoor. De hoge stem van Matthew Bellamy in deze song is de factor die het nummer zo aan smaak gevoelig maakt. Hoewel je het liedje niet dagen in je hoofd moet hebben zitten is dit een typische Muse-plaat. Het volume vol open en in dit geval meejengelen.

53 (41) Radiohead - 2+2=5
Ja, daar hebben we ze dan voor het eerst! Radiohead. De openingstrack van het album Hail to the thief. Het nummer begint heel lekker rustig, maar op een gegeven moment voel je een uitbarsting er aan komen, die vervolgens ook komt. Eigenlijk een beetje de ontdekking van het concert van Radiohead afgelopen jaar, toen ik finaal los ging bij deze plaat. Een kleine daling voor het nummer kon echter niet uitblijven. Wel typisch zo'n nummer waarvan ik geen idee heb waar het nou eigenlijk over gaat.

52 (28) Elbow - Not a job
Nog een daling voor Elbow. Een song die twee jaar geleden nog ergens rond de 15de plaats stond, en inmiddels sterk aan het dalen geslagen is. Not A job gooit hoge ogen vanwege een prachtige sfeer, die door de stem van Guy Carvey aangevuld met zijn lieve stem, met name stuk het met de tekst "A dream again nobody understands, walking through the long grass on your hands, it's not a job to do today" is prachtig. Helaas speelden ze het nummer niet in 2005 toen ik ze live zag, ondanks dat het nog met een briefje probeerde voor elkaar te krijgen.

51 (-) Tim Christensen - Whispering at the top of my lungs
Nog een geval van een vergeten nummer. Een jaar of drie/vier geleden kwam ik aanraking met de muziek van deze Deense singer-songwriter. Hij leverde een zeer degelijk album af, genaamd Honeyburst. Het album bevatte een aantal lieve pop-achtige liedjes, maar ook wat nummers die rockten. Vanaf de eerste luisterbeurt sprong Whispering at the top of my lungs eruit. Een paar maanden geleden dacht ik opeens weer dat ik al tijden niet meer naar Tim Christensen had, en ik wist het album met veel pijn en moeite ergens te vinden. Helaas kent niemand verder deze Deen meer, een enkeling weet nog wie hij is, en dat is naar mijn mening vrij onterecht.

[color=#000000 size=5 face=arial]De net-nieter van de dag.[/color]
Fall out boy - The takes over, the breaks over
Veel mensen denken bij Emocore of Emopunk aan pubers die automutileren, erg verlegen en onzeker zijn, en hun haar in zwarte lokken dragen. Daarom kom je al snel in een bepaald hokje te staan als je er vooruit komt dat je naar emocore bandjes luistert. Met name luisteraars van Panic at the disco! zijn berucht. Een aantal van de emocore nummers vind ik best leuk, zo ook The takes over, the breaks over, wat onder het kopje emopunk geschaard kan worden. Het nummer redt het echter niet; het is teveel een nummer dat gewoon leuk is om te horen, en het heeft wat te weinig pakkende lading. Desalniettemin heeft Fall out Boy een heel leuk album afgeleverd, en vind ik ook een aantal andere emocore nummers behoorlijk goed te pruimen. Zoals Fallen Leaves van Billy Talent en Teenagers van My Chemical Romance. Dit laatste nummer is een soort van jeugdsentiment, toen ik een jaar of 15/16 was vond ik dat soort rebelse nummers fantastisch.

Put the blindfold down, and now run, as fast as you can, through this field of trees

Je vergeet een stukje van die zin :p

leuk topic!

heb ik eindelijk weer wat inspiratie gekregen wat ik moet gaan downloaden!!

Klopt, ik typte dit op het werk, zonder dat ik de lyrics kon opzoeken. Het stukje, so your eyes won't see ontbreekt.

[color=#000000 size=5 face=arial]De nummers 50 t/m 41[/color]
50 (25) The Veils - The nowhere man
Een echte tranentrekker op nummer vijftig. Een nummer waarbij het heel moeilijk is om het droog te houden, zeker als Finn Andrews zelf tot tranen geroerd voor je staat, zoals het geval was bij het concert van de band (met een andere bezetting dan nu het geval is overigens) in 2005. Het eerste album is veel gevoeliger dan het tweede. Het eerste album heeft als belangrijk thema een vriendinnetje van Finn Andrews, die hij achterliet in Nieuw-Zeeland toen hij het wilde maken in Engeland. Nummers als Lavinia en Guiding Light gaan hier onder andere over. Van het tweede album wordt gezegd dat Finn hier de kant op gaat van Nick Cave.

49 (44) Radiohead - Pyramid Song
Een nummer dat niet zoveel introductie behoeft. Het nummer heeft een hele aparte sfeer, door de muziek in combinatie met de zang van Thom Yorke, en de oooooeeeeehhh op de achtergrond. Al jaren een vaste klant in vele lijstjes, waaronder die van mij. De track daalt wel vijf plaatsen. Ik heb vandaag een kaartje gekocht voor het optreden van 1 juli volgend jaar, en ik hoop weer op deze. Tranen gegarandeerd.

48 (-) Opgezwolle - Tijd leert
Een band die absoluut een plaatsje verdient in deze lijst. Zoals jullie zijn is mijn lijstje vooral rock-georienteerd, maar deze Zwolse rakkers maken rap die mij zeker kunnen bekoren. Het begon ooit op een bevrijdingsfestival, waar ik ze zag optreden. Het was koud, en guur, maar Opgezwolle kreeg de sfeer erin, en het tamme publiek ging uit zijn plaat. Daarna raakte de band even weer in de vergetelheid, maar het album Eigen Wereld was een van de betere platen uit 2006. Daarna kwam ook vloeistof in beeld, en daarvan komt dit nummer. De teksten die opgezwolle maakt zitten vol met woordspelingen, en ze kunnen zowel de stoere rappers uithangen, als maatschappelijk geengageerde teksten schrijven.

47 (47) Sufjan Stevens - Seven Swans
De strijd ging tussen Seven Swans en Sister voor een plaatsje in de top 100. De nummers zijn in feite inversen van elkaar. Seven Swans kabbelt rustig voort met daarna een hele mooie uithaal, terwijl Sister heel mooi opbouwt, en dan verrast met een contrast. Het einde is rustig, en raakt je daardoor extra. Een lastige keuze welke track hoog te noteren in de lijst. De keuze is op Seven Swans gevallen, al is Sister origineler wat dat betreft. Dit omdat ik Seven Swans vaker gehoord heb, en het nummer zijn kracht nog altijd behoudt.

46 (9) Jeff Buckley - Dream Brother
De veel te vroeg gestorven Jeff Buckley zakt maar liefst 37 plaatsen dit jaar met Dream Brother. Een nummer dat heel goed het gevoel uitbeeldt dat de tekst ook probeert te vertellen. Het hele nummer heeft een machteloos gevoel over zich, wat ook tot uitdrukking komt in zinnen als "Asleep in the sand, with the ocean washing over".
Het nummer zakt misschien ook wel zo stevig doordat ik niet meer in aanraking kom met het gevoel. Ook forget her heeft hiervan te lijden gehad, en is uit de lijst gezakt.

45 (-) Chameleons - Monkeyland
Een aparte uitschieter in de lijst. Het gaat over het leven als muzikant. Een nummer uit de jaren tachtig van een band uit de omgeving van Manchester. Qua opbouw een beetje zoals Seven Swans. Een vrij rustig nummer, met dan ineens de uithaal "It's just a trick of the light!". Een aantal andere nummers van deze band zijn ook de moeite waard. De band is niet zo bekend geworden als andere bands uit die tijd, maar bereikte mij via een vriend die dit nummer ook geweldig vindt.

44 (88) Nada Surf - Mother's day
Een nummer dat zijn positie deels te danken heeft aan iets waar ik dit jaar mee in aanraking gekomen ben, maar het was altijd al een goed nummer. Matthew Caws legt veel woede in zijn stem en in de tekst en de emotie klinkt erg oprecht. Het nummer handelt over jongens die te veel druk uit oefenen op meisjes op seksueel gebied. Een track van het zeer goede album proximity effect uit 1998. Helaas is de band bij veel mensen alleen bekend van hun single Popular.

43 (15) Guillemots - Sao Paolo
Een overduidelijk geval van ietsjes te hoog in geschat vorig jaar. Misschien heeft het er mee te maken dat het vorig jaar November/December mijn favoriete plaat was op dat moment. Een song die heerlijk rustig begint, en zichzelf langzaam opbouwt tot een steeds harder nummer, met een hele leuke tekst. Op Lowlands 2006 zag ik ze, en maakten ze een zeer goede indruk. Helaas vind ik veel songs op plaat wat minder, alleen Sao Paolo vind ik écht tof.

42 (28) Robbie Williams - Angels
Over vreemde nummers in de lijst gesproken. Deze song is een overblijfsel uit de periode dat ik nog vooral naar de radio luisterde en naar muziekzenders keek. Het nummer is mij altijd aan blijven spreken, vooral de tekst is schitterend, en heeft zodoende een hoge positie in de lijst weten te handhaven. Enkele jaren geleden had het nummer in mijn top 10 gestaan denk ik. Hij daalt nu geleidelijk aan, maar hoe ik het ook wend of keer, een prachtig nummer.

41 (42) Bright Eyes - Waste of paint
Ik zou wat betreft de motivatie voor dit nummer kunnen volstaan met een link naar een site waar songteksten staan. De tekst van Waste of paint of werkelijk waar schitterend, en durf ik wel uit te roepen tot een van de beste ooit. Bright Eyes is sowieso een geweldige singer songwriter. Muzikaal komt de track wat te kort voor een echte hoge notering. Het gitaarspel is niet zo bijzonder, en wat saai. Voor de volledigheid een linkje naar een lyricssite. Klik

[color=#000000 size=5 face=arial]De net-nieter van de dag[/color]
The Arctic Monkeys
Sommigen van jullie zullen zich misschien afvragen waarom de Arctic Monkeys niet in de lijst staan. Nou, dat heeft een reden. Toen de Arctic Monkeys een anderhalf jaar geleden enorm gehyped werden zei ik tegen een vriend van mij: "Ik kijk over twee jaar wel of het de hype waard is, ik laat het eerst links liggen". Inmiddels hoor ik veel goede geluiden over met name het tweede album, en schijnt het dat de hype wel enigszins waargemaakt heeft. Maar, verklaar me voor gek, ik heb besloten om echt pas in mei volgend jaar eens iets van ze te gaan luisteren. Ik demp altijd het geluid als de media player op mijn werk aangeeft dat de Arctic Monkeys gedraaid worden op Kink FM. Over een half jaartje mag ik er van mijzelf eindelijk achter komen of de band echt de moeite waard is. Ik ben benieuwd.
(edited)

Angels?

Ik ben het met je eens wat betreft de Arctic Monkeys, al denk ik wel dat het in het gros bandjes dat er nu staat wel één van de toppers is. Maar zoals iemand laatst tegen mij zei (het is een beetje gechargeerd, ok), eigenlijk hoef je van de afgelopen tien jaar alleen Radiohead en Daft Punk gehoord te hebben wat betreft relevante dingen.

Overigens, over The Chameleons, geweldige band, maar dan moet je ook maar eens The Sound checken. Waren destijds vrij populair in Nederland in de underground (de zanger woonde in Haarlem een tijdje geloof ik), maar ze hebben de afgelopen jaren eindelijk erkenning gekregen. Vooral "From The Lion's Mouth" is een prachtig album.

Mooi topic. Leuk ook dat er steeds een beetje info bijstaat.


eigenlijk hoef je van de afgelopen tien jaar alleen Radiohead en Daft Punk gehoord te hebben wat betreft relevante dingen.
Jammer dat deze uitspraak grotendeels klopt.

eigenlijk hoef je van de afgelopen tien jaar alleen Radiohead en Daft Punk gehoord te hebben wat betreft relevante dingen.

Hmm.. Dan vraag ik me eerst af wat met "relevante dingen" bedoelt wordt, want vooralsnog vind ik het voor de volle 100% onzin.