Subpage under development, new version coming soon!
Subject: De top 100 allertijden
30 27 Mars Volta - The Widow
Een song die televators verving vorig jaar. The Widow staat op het tweede album Frances the Mute wat, wat mij betreft, soms net iets teveel van het goede is. Enorm veel piepjes en bliepjes en lange intro's waar je echt het geduld voor moet hebben. The Widow is de enige echte single van het album en die vind ik echt heel tof. Het liefst zag ik de mannen een heel album maken met dit soort nummers. De-loused in the comatorium, het album voor Frances the Mute is een stuk leuker, maar bevat geen killers zoals the Widow.
29 30 Skik - Op fietse
Dit liedje is een soort anthem voor bepaalde dagen. De dagen dat ik zelf de fiets pak en dat ik er dan op uit trek. Het beschrijft perfect het gevoel dat ik dan ook ondervind. Ik zou ook wel eens de route willen fietsen die Daniël Lohues bezingt in de route. Je wordt er lekker vrolijk van, en krijgt het gevoel dat je de hele wereld over kan fietsen. "wie dut mie wat, wie dut mie wat vandoage". Overigens schijnt Daniël Lohues niet de meest aardige kerel te wezen, maar dat even terzijde.
28 15 Kashmir - Lampshade
Kashmir is een meer dan aardige Deense band, die wel eens wordt vergeleken met de vroege Radiohead. De band heeft op z'n laatste album hulp van grootheden als David Bowie en Lou Reed, en dat is niet voor niets. She's made of chalk, naar mijn mening de beste track op het laatste album redde het niet. Lampshade is een rustig beginnend, maar prachtig nummer, dat langzaam wat harder wordt en de prachtige zin "Love is when someone you trust cuts a smile on your face" bevat. Helaas zakt het nummer dit jaar 13 plaatsen.
27 32 Radiohead - Exit music (for a film)
Hier pas komen we voor het eerst Radiohead tegen. Dat heeft aan de ene kant te maken met de snoeiactie die ik gehouden heb in de breedte. Aan de andere kant heeft Radiohead nog altijd gewoon de, naar mijn mening, allerbeste platen. Exit Music (for a film) is een intens triest nummer. Misschien wel het meest trieste nummer van de hele band. Het nummer is bedoeld als soundtrack voor een verfilming van het verhaal van Romeo and Juliet, vandaar ook de titel die niets met de tekst van doen heeft. Het nummer gaat over dat de Romeo en Juliet hadden moeten vluchten voordat de slechte gebeurtenissen volgden. "Pack.. and get dressed Before your father hears us Before all hell breaks loose". Het enige dat ik mij nog altijd af vraag, is wat er bedoeld wordt met de laatste zin: "We hope that you choke, that you choke"
26 24 Damien Rice - I Remember
Damien Rice is terrein aan het verliezen. O is naar mijn mening nog altijd een van de beste albums ooit. Een van de weinige die ik kan opzetten, en waar ik voor de volle lengte van kan genieten met het kippenvel op mijn armen. I remember van Damien Rice is ook al een aantal jaren een vaste klant in de toplijst van mij. Een rustig begin, dat een beetje voortkabbelt en dan ineens de uitbarsting. Eskimo was op zich ook een kandidaat. Hoe dit nummer langzaam richting de klassieke muziek, qua instrumenten en stem is van dit nummer hét sterke punt.
25 21 Saybia - Stranded
Negen oktober 2004 is de dag Stranded onsterfelijk werd. Ik had het nummer in mijn hoofd, toen ik het bericht kreeg dat mijn opa gestorven was. Een maandje daarvoor was ik al geraakt door het nummer, dat gaat over iemand die gestorven is. Sinds dat moment (en versterkt door het overlijden van mijn oma in 2005) is het steevast tranen met tuiten. Maar als ik om de herinnering heen zou kijken blijft er ook een hele mooie song staan. Hoewel het eerste album van Saybia mijlenver boven het tweede uitsteekt, staan de beste songs op These are the days.
24 11 Damien Rice - Blowers Daughter
Weer een Damien Rice plaat op z'n retour. Ik kan mij geen nummer heugen waarop ik meer weg gedroomd heb over meisjes dan bij deze. Niet voor niets meer dan eens gebruikt voor films en televisieseries op romantische momenten. Een perfect samenspel tussen Damien Rice en Lisa Hannigan. Enige wat ik een beetje jammer vind is het hele zachte "till i found somebody new" op het eind, maar dat is niet anders. En laat ik dan ook nog eens goede herinneringen aan dit liedje hebben :)
23 17 Pearl Jam - Black
Ooit raadde een vriend mij het album Ten aan van Pearl Jam. Volgens hem klopte elke noot op dat album. Ik geloofde hem, kocht de cd, maar hij bleef eigenlijk twee jaar in de kast liggen. Zo nu en dan probeerde ik de cd weer eens, maar nooit deed het mij wat. Zal wel aan mij liggen, dacht ik, tot op een gegeven moment Black ineens een geweldige indruk op mij maakte. Vooral het stuk "I know someday you'll be the sun, in somebody else's sky, but why, why can it be mine" is fenomenaal, maar voor de rest is ook duidelijk dat dit een terechte klassieker is, ondanks de lichte correctie van het hoge binnenkomen van vorig jaar.
22 25 Arid - Soiree
De hoogste Belgische notering in de lijst is voor Arid. De hidden-track van het album Little things of venom. Ik kwam op het spoor van deze track door eens aan iemand te vragen of hij nog een top 20 nummer wist. Dit nummer haalde het in eerste instantie niet, maar twee vorig jaar wel. Het begin is heel vaag, zeker de eerste paar keer dat je het hoort, maar het nummer bouwt zichzelf langzaam op tot een heel mooi geheel. Jasper Steverlinck laat duidelijk zien een van de beste zangers van de Benelux te zijn. Al schijnt hij in Vlaanderen niet heel geliefd te zijn. Geen link te vinden: PB mij.
21 28 Bright Eyes - Sunrise, Sunset
Een herontdekte song op nummer 28. Volgens sommigen heeft Bright Eyes een angstaanjagende stem die soms zijn muziek verstierd. Die mensen zouden dit nummer eens moeten luisteren, want het angstaanjagende versterkt hier juist het nummer. De song gaat over manische depressiviteit. Van het album Fevers and mirrors waarin een hele duidelijke symboliek zit die overal op de plaat terug komt. Echt de moeite waard om eens op je gemak te ontdekken als je er niet bekend mee bent.[/b]
Een song die televators verving vorig jaar. The Widow staat op het tweede album Frances the Mute wat, wat mij betreft, soms net iets teveel van het goede is. Enorm veel piepjes en bliepjes en lange intro's waar je echt het geduld voor moet hebben. The Widow is de enige echte single van het album en die vind ik echt heel tof. Het liefst zag ik de mannen een heel album maken met dit soort nummers. De-loused in the comatorium, het album voor Frances the Mute is een stuk leuker, maar bevat geen killers zoals the Widow.
29 30 Skik - Op fietse
Dit liedje is een soort anthem voor bepaalde dagen. De dagen dat ik zelf de fiets pak en dat ik er dan op uit trek. Het beschrijft perfect het gevoel dat ik dan ook ondervind. Ik zou ook wel eens de route willen fietsen die Daniël Lohues bezingt in de route. Je wordt er lekker vrolijk van, en krijgt het gevoel dat je de hele wereld over kan fietsen. "wie dut mie wat, wie dut mie wat vandoage". Overigens schijnt Daniël Lohues niet de meest aardige kerel te wezen, maar dat even terzijde.
28 15 Kashmir - Lampshade
Kashmir is een meer dan aardige Deense band, die wel eens wordt vergeleken met de vroege Radiohead. De band heeft op z'n laatste album hulp van grootheden als David Bowie en Lou Reed, en dat is niet voor niets. She's made of chalk, naar mijn mening de beste track op het laatste album redde het niet. Lampshade is een rustig beginnend, maar prachtig nummer, dat langzaam wat harder wordt en de prachtige zin "Love is when someone you trust cuts a smile on your face" bevat. Helaas zakt het nummer dit jaar 13 plaatsen.
27 32 Radiohead - Exit music (for a film)
Hier pas komen we voor het eerst Radiohead tegen. Dat heeft aan de ene kant te maken met de snoeiactie die ik gehouden heb in de breedte. Aan de andere kant heeft Radiohead nog altijd gewoon de, naar mijn mening, allerbeste platen. Exit Music (for a film) is een intens triest nummer. Misschien wel het meest trieste nummer van de hele band. Het nummer is bedoeld als soundtrack voor een verfilming van het verhaal van Romeo and Juliet, vandaar ook de titel die niets met de tekst van doen heeft. Het nummer gaat over dat de Romeo en Juliet hadden moeten vluchten voordat de slechte gebeurtenissen volgden. "Pack.. and get dressed Before your father hears us Before all hell breaks loose". Het enige dat ik mij nog altijd af vraag, is wat er bedoeld wordt met de laatste zin: "We hope that you choke, that you choke"
26 24 Damien Rice - I Remember
Damien Rice is terrein aan het verliezen. O is naar mijn mening nog altijd een van de beste albums ooit. Een van de weinige die ik kan opzetten, en waar ik voor de volle lengte van kan genieten met het kippenvel op mijn armen. I remember van Damien Rice is ook al een aantal jaren een vaste klant in de toplijst van mij. Een rustig begin, dat een beetje voortkabbelt en dan ineens de uitbarsting. Eskimo was op zich ook een kandidaat. Hoe dit nummer langzaam richting de klassieke muziek, qua instrumenten en stem is van dit nummer hét sterke punt.
25 21 Saybia - Stranded
Negen oktober 2004 is de dag Stranded onsterfelijk werd. Ik had het nummer in mijn hoofd, toen ik het bericht kreeg dat mijn opa gestorven was. Een maandje daarvoor was ik al geraakt door het nummer, dat gaat over iemand die gestorven is. Sinds dat moment (en versterkt door het overlijden van mijn oma in 2005) is het steevast tranen met tuiten. Maar als ik om de herinnering heen zou kijken blijft er ook een hele mooie song staan. Hoewel het eerste album van Saybia mijlenver boven het tweede uitsteekt, staan de beste songs op These are the days.
24 11 Damien Rice - Blowers Daughter
Weer een Damien Rice plaat op z'n retour. Ik kan mij geen nummer heugen waarop ik meer weg gedroomd heb over meisjes dan bij deze. Niet voor niets meer dan eens gebruikt voor films en televisieseries op romantische momenten. Een perfect samenspel tussen Damien Rice en Lisa Hannigan. Enige wat ik een beetje jammer vind is het hele zachte "till i found somebody new" op het eind, maar dat is niet anders. En laat ik dan ook nog eens goede herinneringen aan dit liedje hebben :)
23 17 Pearl Jam - Black
Ooit raadde een vriend mij het album Ten aan van Pearl Jam. Volgens hem klopte elke noot op dat album. Ik geloofde hem, kocht de cd, maar hij bleef eigenlijk twee jaar in de kast liggen. Zo nu en dan probeerde ik de cd weer eens, maar nooit deed het mij wat. Zal wel aan mij liggen, dacht ik, tot op een gegeven moment Black ineens een geweldige indruk op mij maakte. Vooral het stuk "I know someday you'll be the sun, in somebody else's sky, but why, why can it be mine" is fenomenaal, maar voor de rest is ook duidelijk dat dit een terechte klassieker is, ondanks de lichte correctie van het hoge binnenkomen van vorig jaar.
22 25 Arid - Soiree
De hoogste Belgische notering in de lijst is voor Arid. De hidden-track van het album Little things of venom. Ik kwam op het spoor van deze track door eens aan iemand te vragen of hij nog een top 20 nummer wist. Dit nummer haalde het in eerste instantie niet, maar twee vorig jaar wel. Het begin is heel vaag, zeker de eerste paar keer dat je het hoort, maar het nummer bouwt zichzelf langzaam op tot een heel mooi geheel. Jasper Steverlinck laat duidelijk zien een van de beste zangers van de Benelux te zijn. Al schijnt hij in Vlaanderen niet heel geliefd te zijn. Geen link te vinden: PB mij.
21 28 Bright Eyes - Sunrise, Sunset
Een herontdekte song op nummer 28. Volgens sommigen heeft Bright Eyes een angstaanjagende stem die soms zijn muziek verstierd. Die mensen zouden dit nummer eens moeten luisteren, want het angstaanjagende versterkt hier juist het nummer. De song gaat over manische depressiviteit. Van het album Fevers and mirrors waarin een hele duidelijke symboliek zit die overal op de plaat terug komt. Echt de moeite waard om eens op je gemak te ontdekken als je er niet bekend mee bent.[/b]
Van Black krijg ik iedere keer natte oogjes en precies op dat stukje wat jij citeert. (zonder andere aanleiding overigens)
Je moet er van houden maar persoonlijk vind ik dit een erg relaxed nummer.
http://nl.youtube.com/v/u5qcccB5-JM
Kid Cudi - Day N' Night ( crookers remix )
http://nl.youtube.com/v/u5qcccB5-JM
Kid Cudi - Day N' Night ( crookers remix )
20 13 Pendragon - Paintbox
Al sinds jaar en dag wordt mijn lijst bevolkt door een drietal progrockbands met hun beste nummers. Prog-rock is een (sub-)Genre dat helaas een beetje uit de gratie geraakt is. Volgens mij is er amper nieuwe aanwas en dat is zonde, want Prog-rock is leuk om naar te luisteren. Pendragon is ook al bijna 30 jaar actief. Het is de enige band in de lijst waarvan ik slechts een nummer ken, dat heeft er ook mee te maken dat eigenlijk elke andere track waarschijnlijk in het niet zal vallen bij het prachtige Paintbox. Pendragon bevat veel van de klassieke prog-elementen, zoals een lange gitaarsolo. De plaat blijft heerlijk in je hoofd hangen, maar loopt verder ook als een trein.
19 20 Patrick Wolf - The childcatcher
Een plaat die je volledig vervult met een vervelend gevoel, de meest vervelende kippenvel die je maar kunt hebben. Childcatcher heeft een hele grote impact op mij gemaakt. De tekst in het nummer schijnt grotendeels autobiografisch te zijn. Het gaat over "een volwassen relatie die hij had, terwijl hij zelf nog niet volwassen was". Wolf combineert in zijn muziek traditionele instrumenten met elektronische instrumenten. Childcatcher is afkomstig van zijn eerste plaat Lycantrophy.
18 - Oceansize - Saturday Morning Breakfast Show
Een nieuwe binnenkomer op nummer 18. De band wordt ook omschreven als progressive rock, maar daar willen ze zelf niet aan geloven. Een vergelijking die wat mij betreft wel op gaat is die met Tool, hoewel Tool veel donkerder is. Over het algemeen kan ik meer met Oceansize. Er zijn daarentegen ook mensen die de zang van Oceansize iets te poppy vinden. Saturday Morning Breakfast Show is de afgevaardigde worden van deze vijfmans formatie, omdat het een tof nummer is om op uit je dak te gaan en omdat de opbouw goed is.
17 18 Bat for Lashes - Sad Eyes
Ongetwijfeld de meest verrassende binnenkomer van vorig jaar, maar dit jaar weet Bat for Lashes zelfs nog een plaatsje winst te boeken met het prachtige Sad Eyes. Het album Fur and Gold is erg afwisselend, en kent hele gevoelige nummers, maar het is ook een wat apartere plaat. Andere nummers zijn weer iets ritmischer (al zocht ik hier lang naar het juiste woord). Bij Sad Eyes krijg ik inderdaad Sad Eyes, en als dat vrijwel altijd als ik een song luister gebeurt, is dat een teken van kwaliteit.
16 - Jens Lekman - Sky Phenomenon
Diezelfde kwaliteit heeft ook het prachtige ingetogen Sky Phenomenon van Jens Lekman, die we al eerder tegen kwamen in de lijst met Pocketful of money. Het album O, you're so silent Jens heeft meerdere van dit soort songs, zoals ook bijvoorbeeld at the department of forgotten songs. Sky Phenomenon is eigenlijk eentje die je gewoon zou moeten luisteren en dan hoor je vanzelf de overweldigende schoonheid van dit juweeltje dat de een na hoogste binnenkomer is van de lijst.
15 16 Marillion - Script for a jesters tear
Marillion scoort al jaren hoog met Script for a jester's tear. Eentje uit de categorie zo-worden-ze-niet-meer-gemaakt. De openingstrack van het eerste album is werkelijk fenomenaal. Progrockartiesten hebben vaak hele mooie teksten, en dat is ook voor dit nummer het geval. Doordat het nummer soms wat rustiger wordt en dan weer wat harder blijft hij onderhoudend. De eerder genoemde teksten en de zang van Fish doen de rest. Ocean Cloud, van het album Marbles uit 2004 is van hun recentere werk het beste.
14 - Einsturzende Neubauten (en Meret Becker) - Stella Maris
De hoogste binnenkomer van het jaar, en een potentiële kandidaat voor een nog hogere notering volgend jaar. Het is Duitstalig, maar als dat je belet om de schoonheid van het nummer te ervaren dan doe je jezelf ernstig tekort. De tekst van dit nummer is als een puzzel die iedere keer als je hem luistert volledig op zijn plaats valt, en het refrein maakt zelfs van een Duitse tekst een lieve tekst. De versie van het linkje is een ingekorte versie ten opzichte van de albumversie, maar die versie vind ik eigenlijk mooier.
13 10 Radiohead - Lucky
Lucky sijpelde pas laat door, pas een jaar of drie nadat ik het album kende, werd ik door het eerst geraakt door deze track. Hoewel OK Computer door veel mensen als hét album van de nineties wordt gezien, of in ieder als de beste van Radiohead, kan ik van veel nummers op Ok Computer niet zo veel chocola maken. No Surprises bijvoorbeeld vind ik een beetje aan de saaie kant. Paranoid Android vind ik technisch een geweldig nummer, maar het doet mij niet zo veel. Alleen Exit Music(for a film) en Lucky vind ik echte topplaten. Lucky is geen vrolijke plaat, zoals de titel soms doet suggereren, zoals ik het interpreteer gaat het over het gevoel dat je op zou kunnen krabbelen uit een periode van droevenis. En dit alles natuurlijk prachtig uitgevoerd. Het is vooral de stem van Thom die het hem doet.
12 9 Ryan Adams - Meadowlake Street
Hoewel deze lijst wat anders doet vermoeden; er staan alleen nummers van Cold Roses in deze lijst. Dit heeft er deels te maken dat deze nummers mij het meest aan spreken, maar ook The Sadness, Nightbirds, Rock and Roll, I see monsters, My blue Manhattan om maar eens wat voorbeelden te noemen zijn uitstekende nummers. De albums van Ryan Adams kenmerken zich vaak door één of twee supergoede nummers, een reeks degelijke nummers, en een of twee fillers.
Meadowlake street was voor twee jaar terug de hoogste binnenkomer. Hoewel je het niet zou verwachten als je de tekst leest is de plaat onlosmakelijk verbonden met de periode dat ik wat met mijn vriendin kreeg. Het gaat er juist over dat het net uit is, en behandelt dit onderwerp fantastisch.
"I used to be the house that you lived in
Down on Meadowlake Street
When you moved they cut down the maple tree
I carved your name into
The tree became a boat, I christened it your name
And when the water turned to salt
From your tears it hit the bottom of the ocean
Where I go when I hear your name
And I sink like a stone"
11 8 Bright Eyes - Don't know when but a day is gonna come
Dit zou best wel eens een omstreden keuze kunnen zijn. Heel veel mensen vinden er weinig aan. Kan ik inkomen, want de kracht van het nummer schuilt hem vooral in de betekenis die ik er aan ontleen. De plaat is qua eigenschappen eigenlijk een combinatie van Sunrise, Sunset en Waste of Paint. Sunrise, Sunset vanwege het angstaanjagende en Waste of Paint vanwege de enorm goede tekst. Er is geen nummer wat mij zo aan het denken heeft gezet als deze. Dagenlang heb ik nagedacht over een aantal dingen die in de tekst behandeld werden. Ik zou Bright Eyes willen bestempelen als een van de beste singer-songwriters van dit moment, hoewel zijn laatste album nog niet zo'n goede indruk op mij gemaakt heeft als zijn eerdere werk.
(edited)
Al sinds jaar en dag wordt mijn lijst bevolkt door een drietal progrockbands met hun beste nummers. Prog-rock is een (sub-)Genre dat helaas een beetje uit de gratie geraakt is. Volgens mij is er amper nieuwe aanwas en dat is zonde, want Prog-rock is leuk om naar te luisteren. Pendragon is ook al bijna 30 jaar actief. Het is de enige band in de lijst waarvan ik slechts een nummer ken, dat heeft er ook mee te maken dat eigenlijk elke andere track waarschijnlijk in het niet zal vallen bij het prachtige Paintbox. Pendragon bevat veel van de klassieke prog-elementen, zoals een lange gitaarsolo. De plaat blijft heerlijk in je hoofd hangen, maar loopt verder ook als een trein.
19 20 Patrick Wolf - The childcatcher
Een plaat die je volledig vervult met een vervelend gevoel, de meest vervelende kippenvel die je maar kunt hebben. Childcatcher heeft een hele grote impact op mij gemaakt. De tekst in het nummer schijnt grotendeels autobiografisch te zijn. Het gaat over "een volwassen relatie die hij had, terwijl hij zelf nog niet volwassen was". Wolf combineert in zijn muziek traditionele instrumenten met elektronische instrumenten. Childcatcher is afkomstig van zijn eerste plaat Lycantrophy.
18 - Oceansize - Saturday Morning Breakfast Show
Een nieuwe binnenkomer op nummer 18. De band wordt ook omschreven als progressive rock, maar daar willen ze zelf niet aan geloven. Een vergelijking die wat mij betreft wel op gaat is die met Tool, hoewel Tool veel donkerder is. Over het algemeen kan ik meer met Oceansize. Er zijn daarentegen ook mensen die de zang van Oceansize iets te poppy vinden. Saturday Morning Breakfast Show is de afgevaardigde worden van deze vijfmans formatie, omdat het een tof nummer is om op uit je dak te gaan en omdat de opbouw goed is.
17 18 Bat for Lashes - Sad Eyes
Ongetwijfeld de meest verrassende binnenkomer van vorig jaar, maar dit jaar weet Bat for Lashes zelfs nog een plaatsje winst te boeken met het prachtige Sad Eyes. Het album Fur and Gold is erg afwisselend, en kent hele gevoelige nummers, maar het is ook een wat apartere plaat. Andere nummers zijn weer iets ritmischer (al zocht ik hier lang naar het juiste woord). Bij Sad Eyes krijg ik inderdaad Sad Eyes, en als dat vrijwel altijd als ik een song luister gebeurt, is dat een teken van kwaliteit.
16 - Jens Lekman - Sky Phenomenon
Diezelfde kwaliteit heeft ook het prachtige ingetogen Sky Phenomenon van Jens Lekman, die we al eerder tegen kwamen in de lijst met Pocketful of money. Het album O, you're so silent Jens heeft meerdere van dit soort songs, zoals ook bijvoorbeeld at the department of forgotten songs. Sky Phenomenon is eigenlijk eentje die je gewoon zou moeten luisteren en dan hoor je vanzelf de overweldigende schoonheid van dit juweeltje dat de een na hoogste binnenkomer is van de lijst.
15 16 Marillion - Script for a jesters tear
Marillion scoort al jaren hoog met Script for a jester's tear. Eentje uit de categorie zo-worden-ze-niet-meer-gemaakt. De openingstrack van het eerste album is werkelijk fenomenaal. Progrockartiesten hebben vaak hele mooie teksten, en dat is ook voor dit nummer het geval. Doordat het nummer soms wat rustiger wordt en dan weer wat harder blijft hij onderhoudend. De eerder genoemde teksten en de zang van Fish doen de rest. Ocean Cloud, van het album Marbles uit 2004 is van hun recentere werk het beste.
14 - Einsturzende Neubauten (en Meret Becker) - Stella Maris
De hoogste binnenkomer van het jaar, en een potentiële kandidaat voor een nog hogere notering volgend jaar. Het is Duitstalig, maar als dat je belet om de schoonheid van het nummer te ervaren dan doe je jezelf ernstig tekort. De tekst van dit nummer is als een puzzel die iedere keer als je hem luistert volledig op zijn plaats valt, en het refrein maakt zelfs van een Duitse tekst een lieve tekst. De versie van het linkje is een ingekorte versie ten opzichte van de albumversie, maar die versie vind ik eigenlijk mooier.
13 10 Radiohead - Lucky
Lucky sijpelde pas laat door, pas een jaar of drie nadat ik het album kende, werd ik door het eerst geraakt door deze track. Hoewel OK Computer door veel mensen als hét album van de nineties wordt gezien, of in ieder als de beste van Radiohead, kan ik van veel nummers op Ok Computer niet zo veel chocola maken. No Surprises bijvoorbeeld vind ik een beetje aan de saaie kant. Paranoid Android vind ik technisch een geweldig nummer, maar het doet mij niet zo veel. Alleen Exit Music(for a film) en Lucky vind ik echte topplaten. Lucky is geen vrolijke plaat, zoals de titel soms doet suggereren, zoals ik het interpreteer gaat het over het gevoel dat je op zou kunnen krabbelen uit een periode van droevenis. En dit alles natuurlijk prachtig uitgevoerd. Het is vooral de stem van Thom die het hem doet.
12 9 Ryan Adams - Meadowlake Street
Hoewel deze lijst wat anders doet vermoeden; er staan alleen nummers van Cold Roses in deze lijst. Dit heeft er deels te maken dat deze nummers mij het meest aan spreken, maar ook The Sadness, Nightbirds, Rock and Roll, I see monsters, My blue Manhattan om maar eens wat voorbeelden te noemen zijn uitstekende nummers. De albums van Ryan Adams kenmerken zich vaak door één of twee supergoede nummers, een reeks degelijke nummers, en een of twee fillers.
Meadowlake street was voor twee jaar terug de hoogste binnenkomer. Hoewel je het niet zou verwachten als je de tekst leest is de plaat onlosmakelijk verbonden met de periode dat ik wat met mijn vriendin kreeg. Het gaat er juist over dat het net uit is, en behandelt dit onderwerp fantastisch.
"I used to be the house that you lived in
Down on Meadowlake Street
When you moved they cut down the maple tree
I carved your name into
The tree became a boat, I christened it your name
And when the water turned to salt
From your tears it hit the bottom of the ocean
Where I go when I hear your name
And I sink like a stone"
11 8 Bright Eyes - Don't know when but a day is gonna come
Dit zou best wel eens een omstreden keuze kunnen zijn. Heel veel mensen vinden er weinig aan. Kan ik inkomen, want de kracht van het nummer schuilt hem vooral in de betekenis die ik er aan ontleen. De plaat is qua eigenschappen eigenlijk een combinatie van Sunrise, Sunset en Waste of Paint. Sunrise, Sunset vanwege het angstaanjagende en Waste of Paint vanwege de enorm goede tekst. Er is geen nummer wat mij zo aan het denken heeft gezet als deze. Dagenlang heb ik nagedacht over een aantal dingen die in de tekst behandeld werden. Ik zou Bright Eyes willen bestempelen als een van de beste singer-songwriters van dit moment, hoewel zijn laatste album nog niet zo'n goede indruk op mij gemaakt heeft als zijn eerdere werk.
(edited)
einsturzende neubauten....goede keuze wordt tijd dat er ook in de top2000 meer duitstalig verkozen wordt...lijkt wel of die welle aan ons land voorbij gegaan is.
Het sluitstuk van de top 100... :)
10 4 Michel Fugain - Une Belle Histoire
Aleens eerder stond er een song in de lijst die ik leerde kennen bij de lessen Frans op de middelbare school. Ook deze heeft zijn plaats daar aan te danken, maar kwam terug in beeld door een, naar mijn mening, verkrachting van het nummer van Paul de Leeuw. Met dank aan de lessen van Frans weet ik ook grotendeels waar de tekst over gaat, en ik kan niet anders zeggen dan dat het een mooie tekst is. Er is echter ook nog iets magisch over dit nummer, iets waar ik de vinger niet goed op kan leggen, maar een bepaald soort sfeer, die zo mooi is, dat de tranen mij in de ogen springen. Desalniettemin moet Fugain genoegen nemen met een daling van 6 plaatsen.
9 12 Tool - Sober
Het meeste van Oceansize vind ik betr dan Tool, maar Tool is een band met een aantal uitschieters. Net als 10000 days (dat dit jaar buiten de boot viel) is Sober zo'n nummer. De band die wel eens de Radiohead van de metal genoemd wordt, leverde dit nummer in 1992 af op de plaat Undertow. De kracht van het nummer schuilt vooral in het refrein waarop de stem van Keenan mij raakt. Maar ook een soort van machteloos gevoel dat je iemand pijn doet zonder dat je diegene pijn wilt doen, is een belangrijk stuk klasse.
8 22 Nada Surf - Kilians Red
Een voormalig nummer één van deze lijst. Jaren geleden is dit nummer misschien wel een half jaar mijn favoriete plaat geweest. Misschien heb ik hem toen iets te vaak gehoord, maar na een tijdje kreeg het nummer zijn lading weer terug, en dat proces is door gegaan. Het intro is misschien wat aan de lange kant, maar is voor mij een mooie opmaat naar de rest van de song. Deze wordt gedragen door een sfeer, die volledig door de muziek gecreëerd wordt. Ook het gevoel in de tekst spreekt mij zeer aan. Kilians Red is weer terug op de plaats waar het eigenlijk hoort. In de top 10.
7 6 Johnny Cash - Hurt
Twee jaar geleden vergat ik op schandelijke wijze Hurt. Ik kocht in een iets te optimistische bui een kleine twee jaar geleden twee singletjes. Door een actie kon ik er vrij goedkoop een derde bij krijgen, en dat werd Hurt. Waar de andere singletjes al snel in de kast kwamen te liggen, maakte Hurt een diepe indruk. Zoals eigenlijk elke hooggenoteerde plaat in de lijst is het geen vrolijk nummer. "I hurt myself today, to see if I still feel" is al geen vrolijk begin. Maar de schitterende lage, donkere stem van Cash, en het gitaarspel, in combinatie met de tekst leveren gegarandeerd waterige oogjes op. Het origineel is van Nine Inch Nails. Die kan mij niet zo bekoren.
6 3 Arcade Fire - Intervention
De hoogste echte nieuwe binnenkomer in de top 100 van vorig jaar was er eentje van Canadese bodem. In 2004 (in 2005 in Europa) kwam het album Funeral uit. Dat album luisterde ik een paar keer, vanwege de lovende kritieken, maar het maakte nauwelijks indruk op mij. Toen Neon Bible uit kwam, heb ik hem toch maar geprobeerd, met als resultaat deze geweldige hoge notering voor Intervention. Een song die heel veel indruk maakt, door het kerkorgel, en door de stem van Win Butler. Er zijn verschillende interpretaties over het nummer in omloop, waaronder eentje die suggereert dat het over Bush gaat.
5 7 Something Corporate - Konstantine
Nog een voormalige nummer één. Zakte eens jaar fiks (2 jaar terug), maar is dit jaar terug in de top vijf. Volgens mij het langste nummer uit de hele lijst, maar ik kan mij vergissen. Konstantine is over de volle 9 en een halve minuut onderhoudend, zowel qua gevoel, als muzikaal. De plaat is een lange tragedie over twee geliefden die eigenlijk niet met, en ook niet elkaar zonder kunnen. Met name het einde van deze song is ijzersterk. Buiten dit alles ook een plaat met een verhaal, eentje die aan een behoorlijk turbulente periode refereert. Al een aantal jaren hoog genoteerd, en dat zal hij ook nog wel even blijven. Ook een typisch voorbeeld van een song die iedereen aan wie je hem laat horen op z'n minst mooi vindt.
4 5 Snow Patrol - Run
Geen nummer met zoveel herinneringen er aan gekleefd als aan Run, de track die ik altijd hoorde op momenten dat er even iets niet lekker zat. Overigens heb ik de eerste twee albums van de band nog nooit geluisterd. De clip bij het nummer versterkt het gevoel van de plaat, maar ook zonder clip een kippenvelnummer. Het hardere stuk in het nummer is het mooist, maar het geheel is hetgene dat het hem doet. Live is Snow Patrol ook zeer zeker de moeite waard, als je ooit eens de mogelijkheid hebt...
3 23 Radiohead - Like Spinning Plates
Deze groep is geen onbekende in de lijst zoals jullie tot nu toe gezien hebben. Like spinning plates is eigenlijk een hele aparte plaat, die ik heel lastig kan omschrijven. Het is voor mijn gevoel de meest aparte track die Radiohead gemaakt heeft; ik ken geen enkel nummer dat er op lijkt. Ondanks dat het een apart nummer is, staat hij mij niet tegen. Sterker nog, ik vind hem schitterend, en hij raakt mij. Misschien heeft er ook mee te maken dat het vaak zo is, als je slecht voelt, dat het zo slecht te doorgronden is. Niet voor niets een van de grootste stijgers, voor het tweede jaar achtereen. Toen stond Like spinning plates nog 62ste.
2 1 Pallas - Ghost Dancers
Pallas, nog zo'n progrockband die al sinds de jaren actief is. Deze Schotten niet erg bekend, buiten de jongen die mij in contact bracht met deze band (en het daarna zelf nooit meer luisterde), ken ik niemand die ook naar deze groep luistert. In 2005 bracht deze band de plaat "The dreams of men" uit met allerlei verhalen over dromen. Dit nummer gaat in feite ook over The American Dream, maar vooral over de positie van de Indianen in het hele verhaal. Vooral het afpakken van het land door de kolonisten en de huidige rol van de indianen wordt gehekeld. Vorig jaar stonden de Schotten nog eerste, maar helaas pindakaas...
Wil je overigens een betere versie van deze plaat, aarzel dan niet om mij een berichtje te sturen.
1 2 Radiohead - Street Spirit
De eerste plaats is terug in handen van Street Spirit, dat al twee keer de eerste plaats claimde in de lijst. Street Spirit gaat eigenlijk over een gedachtenstramien dat je in je greep houdt, althans dat is mijn interpretatie, dat schijnt niet echt zo te wezen. Hoewel ik mij vrijwel het hele nummer lang niet zo vrolijk voel bij dit nummer, is het eind van het nummer wel hoopgevend "Immerse your soul in love". De combinatie van droevenis en een geweldige sfeer maakt dit tot een tranentrekker van het hoogste niveau.
10 4 Michel Fugain - Une Belle Histoire
Aleens eerder stond er een song in de lijst die ik leerde kennen bij de lessen Frans op de middelbare school. Ook deze heeft zijn plaats daar aan te danken, maar kwam terug in beeld door een, naar mijn mening, verkrachting van het nummer van Paul de Leeuw. Met dank aan de lessen van Frans weet ik ook grotendeels waar de tekst over gaat, en ik kan niet anders zeggen dan dat het een mooie tekst is. Er is echter ook nog iets magisch over dit nummer, iets waar ik de vinger niet goed op kan leggen, maar een bepaald soort sfeer, die zo mooi is, dat de tranen mij in de ogen springen. Desalniettemin moet Fugain genoegen nemen met een daling van 6 plaatsen.
9 12 Tool - Sober
Het meeste van Oceansize vind ik betr dan Tool, maar Tool is een band met een aantal uitschieters. Net als 10000 days (dat dit jaar buiten de boot viel) is Sober zo'n nummer. De band die wel eens de Radiohead van de metal genoemd wordt, leverde dit nummer in 1992 af op de plaat Undertow. De kracht van het nummer schuilt vooral in het refrein waarop de stem van Keenan mij raakt. Maar ook een soort van machteloos gevoel dat je iemand pijn doet zonder dat je diegene pijn wilt doen, is een belangrijk stuk klasse.
8 22 Nada Surf - Kilians Red
Een voormalig nummer één van deze lijst. Jaren geleden is dit nummer misschien wel een half jaar mijn favoriete plaat geweest. Misschien heb ik hem toen iets te vaak gehoord, maar na een tijdje kreeg het nummer zijn lading weer terug, en dat proces is door gegaan. Het intro is misschien wat aan de lange kant, maar is voor mij een mooie opmaat naar de rest van de song. Deze wordt gedragen door een sfeer, die volledig door de muziek gecreëerd wordt. Ook het gevoel in de tekst spreekt mij zeer aan. Kilians Red is weer terug op de plaats waar het eigenlijk hoort. In de top 10.
7 6 Johnny Cash - Hurt
Twee jaar geleden vergat ik op schandelijke wijze Hurt. Ik kocht in een iets te optimistische bui een kleine twee jaar geleden twee singletjes. Door een actie kon ik er vrij goedkoop een derde bij krijgen, en dat werd Hurt. Waar de andere singletjes al snel in de kast kwamen te liggen, maakte Hurt een diepe indruk. Zoals eigenlijk elke hooggenoteerde plaat in de lijst is het geen vrolijk nummer. "I hurt myself today, to see if I still feel" is al geen vrolijk begin. Maar de schitterende lage, donkere stem van Cash, en het gitaarspel, in combinatie met de tekst leveren gegarandeerd waterige oogjes op. Het origineel is van Nine Inch Nails. Die kan mij niet zo bekoren.
6 3 Arcade Fire - Intervention
De hoogste echte nieuwe binnenkomer in de top 100 van vorig jaar was er eentje van Canadese bodem. In 2004 (in 2005 in Europa) kwam het album Funeral uit. Dat album luisterde ik een paar keer, vanwege de lovende kritieken, maar het maakte nauwelijks indruk op mij. Toen Neon Bible uit kwam, heb ik hem toch maar geprobeerd, met als resultaat deze geweldige hoge notering voor Intervention. Een song die heel veel indruk maakt, door het kerkorgel, en door de stem van Win Butler. Er zijn verschillende interpretaties over het nummer in omloop, waaronder eentje die suggereert dat het over Bush gaat.
5 7 Something Corporate - Konstantine
Nog een voormalige nummer één. Zakte eens jaar fiks (2 jaar terug), maar is dit jaar terug in de top vijf. Volgens mij het langste nummer uit de hele lijst, maar ik kan mij vergissen. Konstantine is over de volle 9 en een halve minuut onderhoudend, zowel qua gevoel, als muzikaal. De plaat is een lange tragedie over twee geliefden die eigenlijk niet met, en ook niet elkaar zonder kunnen. Met name het einde van deze song is ijzersterk. Buiten dit alles ook een plaat met een verhaal, eentje die aan een behoorlijk turbulente periode refereert. Al een aantal jaren hoog genoteerd, en dat zal hij ook nog wel even blijven. Ook een typisch voorbeeld van een song die iedereen aan wie je hem laat horen op z'n minst mooi vindt.
4 5 Snow Patrol - Run
Geen nummer met zoveel herinneringen er aan gekleefd als aan Run, de track die ik altijd hoorde op momenten dat er even iets niet lekker zat. Overigens heb ik de eerste twee albums van de band nog nooit geluisterd. De clip bij het nummer versterkt het gevoel van de plaat, maar ook zonder clip een kippenvelnummer. Het hardere stuk in het nummer is het mooist, maar het geheel is hetgene dat het hem doet. Live is Snow Patrol ook zeer zeker de moeite waard, als je ooit eens de mogelijkheid hebt...
3 23 Radiohead - Like Spinning Plates
Deze groep is geen onbekende in de lijst zoals jullie tot nu toe gezien hebben. Like spinning plates is eigenlijk een hele aparte plaat, die ik heel lastig kan omschrijven. Het is voor mijn gevoel de meest aparte track die Radiohead gemaakt heeft; ik ken geen enkel nummer dat er op lijkt. Ondanks dat het een apart nummer is, staat hij mij niet tegen. Sterker nog, ik vind hem schitterend, en hij raakt mij. Misschien heeft er ook mee te maken dat het vaak zo is, als je slecht voelt, dat het zo slecht te doorgronden is. Niet voor niets een van de grootste stijgers, voor het tweede jaar achtereen. Toen stond Like spinning plates nog 62ste.
2 1 Pallas - Ghost Dancers
Pallas, nog zo'n progrockband die al sinds de jaren actief is. Deze Schotten niet erg bekend, buiten de jongen die mij in contact bracht met deze band (en het daarna zelf nooit meer luisterde), ken ik niemand die ook naar deze groep luistert. In 2005 bracht deze band de plaat "The dreams of men" uit met allerlei verhalen over dromen. Dit nummer gaat in feite ook over The American Dream, maar vooral over de positie van de Indianen in het hele verhaal. Vooral het afpakken van het land door de kolonisten en de huidige rol van de indianen wordt gehekeld. Vorig jaar stonden de Schotten nog eerste, maar helaas pindakaas...
Wil je overigens een betere versie van deze plaat, aarzel dan niet om mij een berichtje te sturen.
1 2 Radiohead - Street Spirit
De eerste plaats is terug in handen van Street Spirit, dat al twee keer de eerste plaats claimde in de lijst. Street Spirit gaat eigenlijk over een gedachtenstramien dat je in je greep houdt, althans dat is mijn interpretatie, dat schijnt niet echt zo te wezen. Hoewel ik mij vrijwel het hele nummer lang niet zo vrolijk voel bij dit nummer, is het eind van het nummer wel hoopgevend "Immerse your soul in love". De combinatie van droevenis en een geweldige sfeer maakt dit tot een tranentrekker van het hoogste niveau.
Eén van de beste nummers van Tool, een paar toppers van Radiohead ! Geweldig.
Helaas sla je wat mij betreft de plank helemaal mis met Johny Cash. Het origineel is zoveel beter en met 10x meer gevoel gezongen. Die zou daar dan ook moeten staan. :)
Heerlijke lijst !
Helaas sla je wat mij betreft de plank helemaal mis met Johny Cash. Het origineel is zoveel beter en met 10x meer gevoel gezongen. Die zou daar dan ook moeten staan. :)
Heerlijke lijst !
Vind de versie van Cash toch stukken beter, net even die van Nine Inch Nails geluisterd en vond het eigenlijk maar niks.
Vind het nummer van Jonny cash ook vele malen beter. Echt een wereldnummer. Is die van NiN het orgineel?
Bij deze kan ik zeggen dat dit 1 van de weinige covers is die ik beter vind dan het orgineel.
Wat snow patrol betreft: die 1e 2 platen zijn ook niet echt de moeite, het enige nummer daarop dat ik goed vond was Starfighter Pilot. Final Straw is duidelijk het beste album, daarna Eyes Open ook nog wel maar de laatste plaat weet me dan toch weer niet te grijpen... Het haalt allemaal net niet het niveau van de plaat er voor, die ook al niet het niveau van Final Straw haalde.
Misschien heeft het bij Hurt ook wel een beetje mee te maken welke versie je als eerst hoort... Ik ben pas na een hele tijd de versie van NiN gaan luisteren, en daardoor vond ik versie van Cash misschien beter.
@ Losing: Wat betreft Snow Patrol ben ik bang dat jouw analyse inderdaad wel aardig klopt.
@ Losing: Wat betreft Snow Patrol ben ik bang dat jouw analyse inderdaad wel aardig klopt.
Final Straw draai ik helemaal plat en voorlopig blijf ik dat wel doen :)
Maar 1 nummer van die eerdere albums vind ik wel de moeite waard: Starfighter Pilot
Een keer per toeval geluisterd (al mn muziek willekeurig afgespeeld) en ik dacht: hey wat een lekker nummer, die ken ik niet eens :p bleek (uit mn hoofd) van hun 1e album te zijn.
Maar 1 nummer van die eerdere albums vind ik wel de moeite waard: Starfighter Pilot
Een keer per toeval geluisterd (al mn muziek willekeurig afgespeeld) en ik dacht: hey wat een lekker nummer, die ken ik niet eens :p bleek (uit mn hoofd) van hun 1e album te zijn.