Subpage under development, new version coming soon!
Subject: Opmerkelijk nieuws
Leuk zo een link naar google, maar de omschrijving is er toch net overheen
Erkenning "nazi-onthaalmoeder" ingetrokken
Kind & Gezin trekt het attest van toezicht in van de onthaalmoeder uit Hoboken met sympathieën voor Hitler. Dat heeft tot gevolg dat de kinderopvang in dat onthaalgezin niet meer fiscaal aftrekbaar is voor ouders.
Het reglement van Kind & Gezin wordt uitgebreid. Nazi-symbolen bij onthaalgezinnen worden uitdrukkelijk verboden. De voorwaarden voor het bekomen van een attest van toezicht zullen in die zin worden uitgebreid. Zo krijgt de inspectie van Kind & Gezin ook een houvast.
"Het promoten van ideëengoed dat strafbaar is, kan voor Kind & Gezin onmogelijk samengaan met de opvang van kinderen", laat de organisatie weten in een persmededeling. "Kind & Gezin is een pluralistische organisatie en wenst geenszins welk opvoedingsmodel of welke overtuiging ook te weren. Maar de uitlatingen van de onthaalmoeder uit de Terzake-reportage gaan een eind verder dan het recht op vrije meningsuiting."
"Het door de onthaalmoeder in historische zowel als actuele context gepropageerde ideeëngoed, is onaanvaardbaar in een door de Vlaamse Overheid geattesteerde kinderopvang .Omdat de betrokken vrouw onthaalmoeder is, blijven haar uitspraken ook niet beperkt tot de privésfeer."
de bewuste reportage
Kind & Gezin trekt het attest van toezicht in van de onthaalmoeder uit Hoboken met sympathieën voor Hitler. Dat heeft tot gevolg dat de kinderopvang in dat onthaalgezin niet meer fiscaal aftrekbaar is voor ouders.
Het reglement van Kind & Gezin wordt uitgebreid. Nazi-symbolen bij onthaalgezinnen worden uitdrukkelijk verboden. De voorwaarden voor het bekomen van een attest van toezicht zullen in die zin worden uitgebreid. Zo krijgt de inspectie van Kind & Gezin ook een houvast.
"Het promoten van ideëengoed dat strafbaar is, kan voor Kind & Gezin onmogelijk samengaan met de opvang van kinderen", laat de organisatie weten in een persmededeling. "Kind & Gezin is een pluralistische organisatie en wenst geenszins welk opvoedingsmodel of welke overtuiging ook te weren. Maar de uitlatingen van de onthaalmoeder uit de Terzake-reportage gaan een eind verder dan het recht op vrije meningsuiting."
"Het door de onthaalmoeder in historische zowel als actuele context gepropageerde ideeëngoed, is onaanvaardbaar in een door de Vlaamse Overheid geattesteerde kinderopvang .Omdat de betrokken vrouw onthaalmoeder is, blijven haar uitspraken ook niet beperkt tot de privésfeer."
de bewuste reportage
En morgen of overmorgen in de krant
"Man slaat vrouw na echtelijk dispuut het ziekenhuis in" ..
Ik kon me echt niet inhouden van lachen, vooral bij haar analytisch vermogen (Turken en Marokanen nu zijn de Joden van toen) stonden de tranen in mijn ogen ..
"Man slaat vrouw na echtelijk dispuut het ziekenhuis in" ..
Ik kon me echt niet inhouden van lachen, vooral bij haar analytisch vermogen (Turken en Marokanen nu zijn de Joden van toen) stonden de tranen in mijn ogen ..
Zag de reportage gisteravond nog, belachelijk dat er nog zulke mensen zijn die zichzelf zo willen profileren.
Pffff, en ze had zelfs nog ook Marokkanen gewoon bij haar op de crèche. ik snap em niet.
Pffff, en ze had zelfs nog ook Marokkanen gewoon bij haar op de crèche. ik snap em niet.
vrouwen die instaan voor de opvang van de kinderen als de ouders uit werken gaan .. Zowel naschoolse opvang als kinderen die nog niet naar school gaan kunnen hier terecht.
soort gereguleerde oppasmoeders. (tussenvorm tussen opa en oma en echte kinderopvang.)
Ze kent de geschiedenis ook niet. Het was niet rond die tijd dat de Joden kwamen en alles inpikten omdat ze rijk waren, ze leefden er al honderden jaren en hebben altijd hard gewerkt waardoor ze een fortuin opgebouwd hadden en een grote bijdrage geleverd hebben aan de economie, tenminste wel aan de Nederlandse.
iedere exemplarische lezing van een theorie, een boek of eender welke ideologie heeft zo zijn perverse gevolgen. Dit is een incidenteel geval maar er zullen nog wel zo'n snuggere types rondlopen zeker :)
Onderstaande vond ik op mediakritiek. Een commentaarstuk in navolging van onze onthaalmoeder met sympthy voor een kleine man met een snorretje. Hij spaart zijn kritiek voor verglijdende mediagrenzen niet. En terecht zo lijkt me!!
Hitler in Hoboken
Hitlerbashen: altijd lekker. Gezellig gevoel van eensgezindheid. Wij tegen het Kwaad. Hitler brengt de mensen dichter bij elkaar, wat je van hoofddoeken en de standaardtaal niet kunt zeggen. Over Hitler hoeven wij niet te discussiëren. Duivel met snor, punt. Niets of niemand zal onze knusse verontwaardiging verstoren. Wij hebben zelfs wetten die mensen verbieden te ijlen. (Hadden we maar méér van die wetten.) Komt daar een zogenaamd zelfstandige onthaalmoeder uit Hoboken vertellen dat ze Dolfs ideeën “goed” vindt. “Fenomenaal” zelfs. Het kieken.
Kreeg de hele pers over zich heen. Meteen verstoten uit het Vlaams Belang, dat beweerde mensen met zulke opvattingen niet te dulden. Alsof de zee zou zeggen: water? Nooit van gehoord. Zelfs Jo Vandeurzen werd kwaad. Binnen de 24 uur haar licentie kwijt. Wij opgelucht. Tijd voor belangrijker kwesties. Wie volgt Frank Vercauteren op ? Haalt Clijsters de finale?
Ten faveure van het kieken:
er zal toch een man voor je deur staan die zegt dat hij een kinderdagverblijf zoekt voor zijn dochter, en die later een reporter blijkt te zijn. Filmt stiekem je lelijke woonkamer, neemt je achterlijke praatjes op en toont dat de volgende dag allemaal op de televisie aan de bevolking. Je bent belazerd, in een val gelokt, in een hinderlaag gelopen. Zo zien wij dat niet natuurlijk. Wij noemen dit undercoverjournalistiek. Niet netjes, maar soms onvermijdelijk.
Mag alleen, zei de Raad voor de Journalistiek twee jaar geleden, als “de informatie, die de journalist op die manier hoopt te verkrijgen, een grote maatschappelijke relevantie heeft, zoals het geval is bij ernstige misstanden of schending van mensenrechten.” (Er zijn nog drie andere voorwaarden.)
Toonde de reportage “ernstige misstanden of schending van mensenrechten” aan? No way. Uit niets bleek dat de bruine ideeën van het kieken haar werk als onthaalmoeder beïnvloeden. Er was geen kind te bespeuren, de vrouw werd niet in haar beroepsbezigheden gefilmd, er werden geen ouders geïnterviewd, geen buren, geen andere getuigen. Hier zat gewoon een tamelijk domme vrouw in gruwelijk Antwerps abjecte ideeën te verkondigen. Dit was een tooggesprek zoals je dat in vele cafés in Vlaanderen iedere avond kunt horen.
Aantonen dat een onthaalmoeder kindjes verzorgt volgens de principes van het nazisme: dat had de reportage moeten doen, en dat zou de undercovermethode ruimschoots hebben verantwoord. Maar daar is de reportage niet in geslaagd. Dus kun je je de vraag stellen: was deze journalistieke camouflage wel geoorloofd?
Ach, een zeurkous die daar om maalt. De reportage raakte twee blote zenuwen in de cultuur: Hitler (het absolute kwaad) en kindjes (de absolute onschuld). Zodra die twee met elkaar verbonden raken in een suggestief verhaal, verdampt elke zin voor nuance en zorgvuldig denken. Collectieve verontwaardiging smoort elke kritische interpellatie. Gin gezaaik zou het kieken in Hoboken zeggen. De duivel is uitgedreven. De licentie afgenomen. Het reglement van Kind en Gezin is aangepast: voortaan zijn nazistische symbolen in de crècheruimte expliciet verboden. Alleen een poster van Stalin mag nog, een foto van Pol Potje of een buste van Leopold II op de commode - helemaal top.
De wereld is weer helder. Hitler heeft ons andermaal even verenigd. Gereinigd en opgelucht kijken wij nu met zijn allen uit naar wat onze meiskes zullen doen in de halve finales van de US Open. En de media, zij ijlden grinnikend voort, op zoek naar de volgende scoop.
Auteur: Frank Albers
Hitler in Hoboken
Hitlerbashen: altijd lekker. Gezellig gevoel van eensgezindheid. Wij tegen het Kwaad. Hitler brengt de mensen dichter bij elkaar, wat je van hoofddoeken en de standaardtaal niet kunt zeggen. Over Hitler hoeven wij niet te discussiëren. Duivel met snor, punt. Niets of niemand zal onze knusse verontwaardiging verstoren. Wij hebben zelfs wetten die mensen verbieden te ijlen. (Hadden we maar méér van die wetten.) Komt daar een zogenaamd zelfstandige onthaalmoeder uit Hoboken vertellen dat ze Dolfs ideeën “goed” vindt. “Fenomenaal” zelfs. Het kieken.
Kreeg de hele pers over zich heen. Meteen verstoten uit het Vlaams Belang, dat beweerde mensen met zulke opvattingen niet te dulden. Alsof de zee zou zeggen: water? Nooit van gehoord. Zelfs Jo Vandeurzen werd kwaad. Binnen de 24 uur haar licentie kwijt. Wij opgelucht. Tijd voor belangrijker kwesties. Wie volgt Frank Vercauteren op ? Haalt Clijsters de finale?
Ten faveure van het kieken:
er zal toch een man voor je deur staan die zegt dat hij een kinderdagverblijf zoekt voor zijn dochter, en die later een reporter blijkt te zijn. Filmt stiekem je lelijke woonkamer, neemt je achterlijke praatjes op en toont dat de volgende dag allemaal op de televisie aan de bevolking. Je bent belazerd, in een val gelokt, in een hinderlaag gelopen. Zo zien wij dat niet natuurlijk. Wij noemen dit undercoverjournalistiek. Niet netjes, maar soms onvermijdelijk.
Mag alleen, zei de Raad voor de Journalistiek twee jaar geleden, als “de informatie, die de journalist op die manier hoopt te verkrijgen, een grote maatschappelijke relevantie heeft, zoals het geval is bij ernstige misstanden of schending van mensenrechten.” (Er zijn nog drie andere voorwaarden.)
Toonde de reportage “ernstige misstanden of schending van mensenrechten” aan? No way. Uit niets bleek dat de bruine ideeën van het kieken haar werk als onthaalmoeder beïnvloeden. Er was geen kind te bespeuren, de vrouw werd niet in haar beroepsbezigheden gefilmd, er werden geen ouders geïnterviewd, geen buren, geen andere getuigen. Hier zat gewoon een tamelijk domme vrouw in gruwelijk Antwerps abjecte ideeën te verkondigen. Dit was een tooggesprek zoals je dat in vele cafés in Vlaanderen iedere avond kunt horen.
Aantonen dat een onthaalmoeder kindjes verzorgt volgens de principes van het nazisme: dat had de reportage moeten doen, en dat zou de undercovermethode ruimschoots hebben verantwoord. Maar daar is de reportage niet in geslaagd. Dus kun je je de vraag stellen: was deze journalistieke camouflage wel geoorloofd?
Ach, een zeurkous die daar om maalt. De reportage raakte twee blote zenuwen in de cultuur: Hitler (het absolute kwaad) en kindjes (de absolute onschuld). Zodra die twee met elkaar verbonden raken in een suggestief verhaal, verdampt elke zin voor nuance en zorgvuldig denken. Collectieve verontwaardiging smoort elke kritische interpellatie. Gin gezaaik zou het kieken in Hoboken zeggen. De duivel is uitgedreven. De licentie afgenomen. Het reglement van Kind en Gezin is aangepast: voortaan zijn nazistische symbolen in de crècheruimte expliciet verboden. Alleen een poster van Stalin mag nog, een foto van Pol Potje of een buste van Leopold II op de commode - helemaal top.
De wereld is weer helder. Hitler heeft ons andermaal even verenigd. Gereinigd en opgelucht kijken wij nu met zijn allen uit naar wat onze meiskes zullen doen in de halve finales van de US Open. En de media, zij ijlden grinnikend voort, op zoek naar de volgende scoop.
Auteur: Frank Albers
" (Er zijn nog drie andere voorwaarden.) "
Zijn dat aanvullende voorwaarden, of andere mogelijkheden naast bovenstaande? In elk geval waarom worden ze niet genoemd en wordt er alleen ingegaan op die ene voorwaarde?
Verder een erg demagogisch stuk tekst.
Zijn dat aanvullende voorwaarden, of andere mogelijkheden naast bovenstaande? In elk geval waarom worden ze niet genoemd en wordt er alleen ingegaan op die ene voorwaarde?
Verder een erg demagogisch stuk tekst.
Opdat undercoverjournalistiek een geoorloofde praktijk zou zijn moet volgens de Raad van de Journalistiek (een zelfregulerend orgaan voor de Vlaamse perssector dat tussenkomt bij klachten maar die zich niet beroepen op rechtsformules, eigenlijk waken zij over de beroepsethiek en schrijven richtlijnen uit voor journalisten) voldaan zijn aan 4 cumulatieve voorwaarden:
* maatschappelijke relevantie moet buiten kijf staan
* je kan de informatie niet op een andere manier bekomen dan door undercover te gaan
* de risisco's die aan de operatie verbonden staan moeten in verhouding staan tot het verhoopte resultaat
* er moet steeds overlegd worden met de verantwoordelijke uitgever. die moet dus op de hoogte zijn van iedere stap.
Waar de schrijver vooral naar verwijst is een gebrek aan maatschappelijke relevantie, en daar kan ik hem zeker in volgen. "Het kieken" zal ook wel geschrokken zijn van al de ophef die er rond gemaakt werd (en wordt) in de media. "Het kieken" is een lachertje, de kritiek op de canvas episode iets waarvan ik zei: "verdomme, die kerel heeft gelijk".
* maatschappelijke relevantie moet buiten kijf staan
* je kan de informatie niet op een andere manier bekomen dan door undercover te gaan
* de risisco's die aan de operatie verbonden staan moeten in verhouding staan tot het verhoopte resultaat
* er moet steeds overlegd worden met de verantwoordelijke uitgever. die moet dus op de hoogte zijn van iedere stap.
Waar de schrijver vooral naar verwijst is een gebrek aan maatschappelijke relevantie, en daar kan ik hem zeker in volgen. "Het kieken" zal ook wel geschrokken zijn van al de ophef die er rond gemaakt werd (en wordt) in de media. "Het kieken" is een lachertje, de kritiek op de canvas episode iets waarvan ik zei: "verdomme, die kerel heeft gelijk".
Daar staat tegenover dat dergelijke ideeën wel degelijk zeer kwalijk zijn, zeker als het iemand betreft die met kinderen werkt. Verder was deze reporter hier ook niet omdat hij toevallig opgestaan was met het idee om er eens binnen te wandelen voor een goed gesprek. Dit stuk gaat tekeer tegen het één en ander, maar maakt zich er zelfs minstens zo schuldig aan. Voor het overige, we sluiten met veel enthousiasme koranscholen waar iets te enthousiast bepaalde ideeën worden verkondigd. Waarom zouden we in vredesnaam dan niet in een situatie als deze optreden?