Subpage under development, new version coming soon!
Subject: Politiek
was het GwH niet voor zaken in algemeen belang en RvS voor specifiek belang (of wat voor naam gaf je daar toen aan?)
ik heb dat onthouden!
ik heb dat onthouden!
dat is Ronny volg.
En is dat omgekeerd dan niet zo?
Dit is chinees :p
Zo iets in die aard ja :p vergeef je het mij als ik het niet opnieuw opzoek en hier kom zetten =p (althans niet vandaag)
En is dat omgekeerd dan niet zo?
Dit is chinees :p
Zo iets in die aard ja :p vergeef je het mij als ik het niet opnieuw opzoek en hier kom zetten =p (althans niet vandaag)
dat was naar robin bedoeld. Hij vroeg mijn mening. Ik volgde uw mening. En ik vroeg me af of die mensonterende onrechtvaardigheid van die uitspraak dan ook niet omgekeerd van kracht was, aangezien hij die dan minder onrechtvaardig zou vinden.
Weirdo :p Ik vind gewoon dat men consequent moet zijn, en niet iets van de Vlamingen eisen wat de Franstaligen zelf niet doen.
Sinds wanneer zijn uitspraken van het Grondwettelijk Hof politiek?
Scheiding der machten? Iemand?
Gewoon een teken dat de Vlaamse overheid haar (of is het zijn?) huiswerk niet goed heeft gemaakt.
Om terug te keren naar de politiek, ik vind het een goede evolutie dat men de voorstellen van de verschillende partijen eindelijk op financiële haalbaarheid en consequenties gaat screenen. Hopelijk zit deze trend zich door.
En persoonlijk blijf ik bij het idee dat een groot aantal belangrijke politici van de N-Va nog steeds de strategie van de verroting hanteren. Ik denk hierbij aan Bourgeois, Brepoels, Jambon ...
Bij De Wever twijfel ik. Mogelijk wil hij wel een oplossing, maar botst hij intern met de hardliners.
Zij willen geen beter werkend België, maar een onafhankelijk Vlaanderen. Kost wat kost.
(puur mijn mening ;-))
Scheiding der machten? Iemand?
Gewoon een teken dat de Vlaamse overheid haar (of is het zijn?) huiswerk niet goed heeft gemaakt.
Om terug te keren naar de politiek, ik vind het een goede evolutie dat men de voorstellen van de verschillende partijen eindelijk op financiële haalbaarheid en consequenties gaat screenen. Hopelijk zit deze trend zich door.
En persoonlijk blijf ik bij het idee dat een groot aantal belangrijke politici van de N-Va nog steeds de strategie van de verroting hanteren. Ik denk hierbij aan Bourgeois, Brepoels, Jambon ...
Bij De Wever twijfel ik. Mogelijk wil hij wel een oplossing, maar botst hij intern met de hardliners.
Zij willen geen beter werkend België, maar een onafhankelijk Vlaanderen. Kost wat kost.
(puur mijn mening ;-))
Dit is het politiek topic, daar heb je gelijk in, maar het wordt ook gebruikt voor andere serieuze discussies.
De dood van de vrije wil
Neurofysioloog Benjamin Libet concludeerde dat we hooguit ja of nee kunnen zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan.
Neurofysioloog Benjamin Libet concludeerde dat we hooguit ja of nee kunnen zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan. © ANP
Hersenwetenschappers zijn het stilaan eens: de vrije wil bestaat niet. Klopt dit, en zo ja, wat zijn de gevolgen van een onvrije wil?
Het is bijna anderhalve eeuw geleden dat Friedrich Nietzsche zijn dolle mens liet zeggen: ’God is dood! God blijft dood! En wij hebben hem gedood!’ De echo van zijn woorden heeft minstens een eeuw nagegalmd.
Maar nu klinkt er een nieuw verontrustend geluid. Ditmaal is het geen domineeszoon en filosoof die de wereld opschudt maar luiden neurowetenschappers de alarmbel. Dat doen ze al enkele decennia, maar sinds kort klinkt hun boodschap in de boekentop-10 en bijlages van kranten: wij mensen hebben geen vrije wil. Ook het eindexamenonderwerp voor het vwo gaat volgend jaar over de vrije wil. ’Hoezo vrije wil?’ heet de begeleidende bundel die uitgeverij Lemniscaat samen met het examenboek in januari 2011 publiceert.
Oude wijn in nieuwe zakken, zo lijkt het. Want de discussie over de vrije wil is zo oud als de filosofie zelf. Sinds Aristoteles hebben filosofen zich gebogen over de vraag of wij, rationeel handelende personen, bewust controle kunnen uitoefenen over onze eigen daden en beslissingen. Alle mogelijke antwoorden zijn de revue gepasseerd, maar altijd bleef de vraag van belang naar het verband tussen vrijheid en oorzakelijkheid. De diverse filosofische stromingen verschillen van mening over determinisme – alles wat gebeurt moet zo gebeuren – versus indeterminisme. En als gebeurtenissen noodzakelijkerwijs plaatsvinden, sluit dit dan vrijheid uit, of toch niet?
Het verschil tussen de huidige discussie en die van vroeger zit in de bewijzen, die komen nu namelijk uit de hersenwetenschappen. Een van de pioniers op dit gebied was Benjamin Libet (1916-2007), een Amerikaanse neurofysioloog. Hij verwierf bekendheid met experimenten die de zogenaamde ’bewustzijnsvertraging van een halve seconde’ lieten zien. Libet ontdekte dat een handeling ongeveer 200 milliseconden plaatsvindt voordat wij ons ervan bewust worden. Zijn conclusie: handelen gaat aan denken vooraf. Wij hebben geen vrije wil, we kunnen hooguit ja of nee zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan.
De recente publiciteit rond de vrije wil in Nederland begon eind vorig jaar met de vertaling van ’The Illusion of Conscious Will’ van de psycholoog Daniël M. Wegner. Wegner noemt de vrije wil een illusie, maar wel een die dient als gids voor het begrijpen van onszelf en voor de ontwikkeling van verantwoordelijkheidsgevoel en moraliteit. De illusie van de bewuste wil helpt ons om ons handelen te herinneren en op waarde te schatten. De illusie van de bewuste wil heeft dan ook grote invloed op onze levens.
Onzin, meent Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Lamme publiceerde dit jaar ’De vrije wil bestaat niet’, dat inmiddels aan zijn achtste druk toe is. De vrije wil is helemaal geen zinnige illusie, maar een oud mannetje dat op een bankje zit te kijken naar wat er allemaal om hem heen gebeurt. Of nog erger, ons zelfbewustzijn is een kwebbeldoos waar weinig van te verwachten valt. Ons Ware Ik is volgens Lamme niet ons zelfbewustzijn maar het machtige brein zelf. In een interview zei Lamme onlangs: „Er is geen keihard bewijs dat bewustzijn nooit invloed heeft op je handelen. Maar er is zoveel bewijs dat mensen sterk worden beïnvloed door onbewuste prikkels en dat ze meer geregeerd worden door emoties dan door logisch nadenken dat je wel moet concluderen dat de invloed van ons bewustzijn minimaal is.”
Hersenwetenschappers zijn het stilaan eens: de vrije wil bestaat niet. Onze bewuste beslissingen zijn de uitkomst van onbewuste processen waarover we geen ultieme controle hebben. De idee dat een bewust ik aan de knoppen zit, is een illusie.
Klopt dit, en zo ja: wat zijn de gevolgen van een onvrije wil? Met deze vragen zal Trouw zich de komende weken bezighouden. De ontmanteling van de vrije wil zou namelijk vergaande gevolgen kunnen hebben. Nu de mens minder machtig en lucide lijkt te zijn dan we decennialang dachten, kunnen theologen misschien opnieuw vragen stellen over genade, almacht en predestinatie.
In de ethiek rijst de vraag of we nog wel verantwoordelijk zijn voor ons handelen als we er niet bewust voor gekozen hebben. En ook pedagogen zullen wellicht anders tegen hun vakgebied aan gaan kijken. Kunnen wij onze kinderen eigenlijk wel opvoeden tot rationele wezens, die zelf bewust moeten kunnen kiezen?
Of, weer een andere vraag: wat betekent de onvrije wil voor onze opvatting van de geschiedenis? Hoe kijkt een slachtoffer van de Holocaust aan tegen de constatering dat de nazi’s geen keus hadden, althans geen vrije keus. Of is deze conclusie weer te vergaand? Als we geen vrije wil hebben, heeft het dan nog zin elkaar verwijten te maken? Zo niet, welke gevolgen heeft dat voor een relatietherapeut? En kunnen we nog wel juridisch schuldig worden bevonden als de vrije wil een illusie blijkt te zijn?
Over dat laatste onderwerp gooit de moraalfilosoof Jan Verplaetse de knuppel in het hoenderhok. In het boek ’Verwijtloos leven’, dat later dit jaar zal verschijnen, stelt Verplaetse dat we rationeel beschouwd niet langer verantwoordelijk zijn voor of schuldig aan wat we doen of denken. Verantwoordelijkheid vereist immers een vrije wil – die niet bestaat. Maar zonder schuld verliest het recht zijn klassieke grondslag en zonder blaam kan je niemand iets kwalijk nemen.
Over wat dit betekent, spreekt Verplaetse zaterdag in de eerste aflevering van ’De vrije wil is dood’. Want was het rond 1870 bijna onvoorstelbaar dat God mogelijk fictie is; de dood van de vrije wil kon nog wel eens een minstens zo grote schok teweegbrengen in onze cultuur.
Neurofysioloog Benjamin Libet concludeerde dat we hooguit ja of nee kunnen zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan.
Neurofysioloog Benjamin Libet concludeerde dat we hooguit ja of nee kunnen zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan. © ANP
Hersenwetenschappers zijn het stilaan eens: de vrije wil bestaat niet. Klopt dit, en zo ja, wat zijn de gevolgen van een onvrije wil?
Het is bijna anderhalve eeuw geleden dat Friedrich Nietzsche zijn dolle mens liet zeggen: ’God is dood! God blijft dood! En wij hebben hem gedood!’ De echo van zijn woorden heeft minstens een eeuw nagegalmd.
Maar nu klinkt er een nieuw verontrustend geluid. Ditmaal is het geen domineeszoon en filosoof die de wereld opschudt maar luiden neurowetenschappers de alarmbel. Dat doen ze al enkele decennia, maar sinds kort klinkt hun boodschap in de boekentop-10 en bijlages van kranten: wij mensen hebben geen vrije wil. Ook het eindexamenonderwerp voor het vwo gaat volgend jaar over de vrije wil. ’Hoezo vrije wil?’ heet de begeleidende bundel die uitgeverij Lemniscaat samen met het examenboek in januari 2011 publiceert.
Oude wijn in nieuwe zakken, zo lijkt het. Want de discussie over de vrije wil is zo oud als de filosofie zelf. Sinds Aristoteles hebben filosofen zich gebogen over de vraag of wij, rationeel handelende personen, bewust controle kunnen uitoefenen over onze eigen daden en beslissingen. Alle mogelijke antwoorden zijn de revue gepasseerd, maar altijd bleef de vraag van belang naar het verband tussen vrijheid en oorzakelijkheid. De diverse filosofische stromingen verschillen van mening over determinisme – alles wat gebeurt moet zo gebeuren – versus indeterminisme. En als gebeurtenissen noodzakelijkerwijs plaatsvinden, sluit dit dan vrijheid uit, of toch niet?
Het verschil tussen de huidige discussie en die van vroeger zit in de bewijzen, die komen nu namelijk uit de hersenwetenschappen. Een van de pioniers op dit gebied was Benjamin Libet (1916-2007), een Amerikaanse neurofysioloog. Hij verwierf bekendheid met experimenten die de zogenaamde ’bewustzijnsvertraging van een halve seconde’ lieten zien. Libet ontdekte dat een handeling ongeveer 200 milliseconden plaatsvindt voordat wij ons ervan bewust worden. Zijn conclusie: handelen gaat aan denken vooraf. Wij hebben geen vrije wil, we kunnen hooguit ja of nee zeggen tegen de neurologische impulsen die in onze hersenen ontstaan.
De recente publiciteit rond de vrije wil in Nederland begon eind vorig jaar met de vertaling van ’The Illusion of Conscious Will’ van de psycholoog Daniël M. Wegner. Wegner noemt de vrije wil een illusie, maar wel een die dient als gids voor het begrijpen van onszelf en voor de ontwikkeling van verantwoordelijkheidsgevoel en moraliteit. De illusie van de bewuste wil helpt ons om ons handelen te herinneren en op waarde te schatten. De illusie van de bewuste wil heeft dan ook grote invloed op onze levens.
Onzin, meent Victor Lamme, hoogleraar cognitieve neurowetenschap aan de Universiteit van Amsterdam. Lamme publiceerde dit jaar ’De vrije wil bestaat niet’, dat inmiddels aan zijn achtste druk toe is. De vrije wil is helemaal geen zinnige illusie, maar een oud mannetje dat op een bankje zit te kijken naar wat er allemaal om hem heen gebeurt. Of nog erger, ons zelfbewustzijn is een kwebbeldoos waar weinig van te verwachten valt. Ons Ware Ik is volgens Lamme niet ons zelfbewustzijn maar het machtige brein zelf. In een interview zei Lamme onlangs: „Er is geen keihard bewijs dat bewustzijn nooit invloed heeft op je handelen. Maar er is zoveel bewijs dat mensen sterk worden beïnvloed door onbewuste prikkels en dat ze meer geregeerd worden door emoties dan door logisch nadenken dat je wel moet concluderen dat de invloed van ons bewustzijn minimaal is.”
Hersenwetenschappers zijn het stilaan eens: de vrije wil bestaat niet. Onze bewuste beslissingen zijn de uitkomst van onbewuste processen waarover we geen ultieme controle hebben. De idee dat een bewust ik aan de knoppen zit, is een illusie.
Klopt dit, en zo ja: wat zijn de gevolgen van een onvrije wil? Met deze vragen zal Trouw zich de komende weken bezighouden. De ontmanteling van de vrije wil zou namelijk vergaande gevolgen kunnen hebben. Nu de mens minder machtig en lucide lijkt te zijn dan we decennialang dachten, kunnen theologen misschien opnieuw vragen stellen over genade, almacht en predestinatie.
In de ethiek rijst de vraag of we nog wel verantwoordelijk zijn voor ons handelen als we er niet bewust voor gekozen hebben. En ook pedagogen zullen wellicht anders tegen hun vakgebied aan gaan kijken. Kunnen wij onze kinderen eigenlijk wel opvoeden tot rationele wezens, die zelf bewust moeten kunnen kiezen?
Of, weer een andere vraag: wat betekent de onvrije wil voor onze opvatting van de geschiedenis? Hoe kijkt een slachtoffer van de Holocaust aan tegen de constatering dat de nazi’s geen keus hadden, althans geen vrije keus. Of is deze conclusie weer te vergaand? Als we geen vrije wil hebben, heeft het dan nog zin elkaar verwijten te maken? Zo niet, welke gevolgen heeft dat voor een relatietherapeut? En kunnen we nog wel juridisch schuldig worden bevonden als de vrije wil een illusie blijkt te zijn?
Over dat laatste onderwerp gooit de moraalfilosoof Jan Verplaetse de knuppel in het hoenderhok. In het boek ’Verwijtloos leven’, dat later dit jaar zal verschijnen, stelt Verplaetse dat we rationeel beschouwd niet langer verantwoordelijk zijn voor of schuldig aan wat we doen of denken. Verantwoordelijkheid vereist immers een vrije wil – die niet bestaat. Maar zonder schuld verliest het recht zijn klassieke grondslag en zonder blaam kan je niemand iets kwalijk nemen.
Over wat dit betekent, spreekt Verplaetse zaterdag in de eerste aflevering van ’De vrije wil is dood’. Want was het rond 1870 bijna onvoorstelbaar dat God mogelijk fictie is; de dood van de vrije wil kon nog wel eens een minstens zo grote schok teweegbrengen in onze cultuur.
Is oud nieuws (voor mij dan toch), maar het artikel maakt een punt wanneer het zegt dat de implicaties hiervan niet min zijn...
Of, weer een andere vraag: wat betekent de onvrije wil voor onze opvatting van de geschiedenis? Hoe kijkt een slachtoffer van de Holocaust aan tegen de constatering dat de nazi’s geen keus hadden, althans geen vrije keus. Of is deze conclusie weer te vergaand? Als we geen vrije wil hebben, heeft het dan nog zin elkaar verwijten te maken? Zo niet, welke gevolgen heeft dat voor een relatietherapeut? En kunnen we nog wel juridisch schuldig worden bevonden als de vrije wil een illusie blijkt te zijn?
Vooral hierdoor... Het ligt bijna voor de hand dat deze bevindingen veel te vrijelijk gaan geïnterpreteerd worden en de discussie uiteen gaat vallen in 2 extremen: zij die het bovenstaande gaan aannemen, en er allerlei (filosofische en maatschappelijke/juridische) rechtvaardiging in gaan zien, en zij die het bovenstaande gaan aannemen en uit de extremiteit van de stelling gaan besluiten dat de ganse theorie verkeerd is.
De analogie met het oude mannetje op de bank geeft misschien nog de meest juiste en meest bruikbare houding hierop.
Een maatschappelijke herdefiniëring van wat moraal en de relatie met bewustzijn is, dringt zich eveneens op. We leefden al die tijd onder de invloed van de KK, die ons vertelde dat de vrije wil absoluut is (we aanvaarden nu zelfs nog maar half dat onze vrije wil soms maar beperkt kan zijn), en die vrije werd wil direct causaal gelinkt aan onze moraal: wij zijn enkel goed omdat we dat willen. Kijk, zelfs seculiere moraalfilosofen gaan bij het verdwijnen van de vrije wil direct de moraal zelf in vraag stellen. Het juiste antwoord is meer waarschijnlijk dat de moraal iets breder gefundeerd is, dan eerst (oiv de KK op de cultuur) aangenomen. Bij deze wilde ik dit toch even verduidelijken.
Of, weer een andere vraag: wat betekent de onvrije wil voor onze opvatting van de geschiedenis? Hoe kijkt een slachtoffer van de Holocaust aan tegen de constatering dat de nazi’s geen keus hadden, althans geen vrije keus. Of is deze conclusie weer te vergaand? Als we geen vrije wil hebben, heeft het dan nog zin elkaar verwijten te maken? Zo niet, welke gevolgen heeft dat voor een relatietherapeut? En kunnen we nog wel juridisch schuldig worden bevonden als de vrije wil een illusie blijkt te zijn?
Vooral hierdoor... Het ligt bijna voor de hand dat deze bevindingen veel te vrijelijk gaan geïnterpreteerd worden en de discussie uiteen gaat vallen in 2 extremen: zij die het bovenstaande gaan aannemen, en er allerlei (filosofische en maatschappelijke/juridische) rechtvaardiging in gaan zien, en zij die het bovenstaande gaan aannemen en uit de extremiteit van de stelling gaan besluiten dat de ganse theorie verkeerd is.
De analogie met het oude mannetje op de bank geeft misschien nog de meest juiste en meest bruikbare houding hierop.
Een maatschappelijke herdefiniëring van wat moraal en de relatie met bewustzijn is, dringt zich eveneens op. We leefden al die tijd onder de invloed van de KK, die ons vertelde dat de vrije wil absoluut is (we aanvaarden nu zelfs nog maar half dat onze vrije wil soms maar beperkt kan zijn), en die vrije werd wil direct causaal gelinkt aan onze moraal: wij zijn enkel goed omdat we dat willen. Kijk, zelfs seculiere moraalfilosofen gaan bij het verdwijnen van de vrije wil direct de moraal zelf in vraag stellen. Het juiste antwoord is meer waarschijnlijk dat de moraal iets breder gefundeerd is, dan eerst (oiv de KK op de cultuur) aangenomen. Bij deze wilde ik dit toch even verduidelijken.
En nu gaat de Europese Commissie zich moeien met de Vlaamse jobkorting, al zou die discriminerend zijn ... waar zijn ze bij de EU mee bezig zeg?
katholieke kerk.
echt, geen enkele reactie?
echt, geen enkele reactie?
Ge kunt u even goed afvragen waar ze bij vlaanderen mee bezig zijn.
Alsof de jobkorting discriminerend is ... Dat moet ge mij dan toch eens uitleggen.
Is de jobkorting niet zoiets als het belonen van de werkende mens?
Das natuurlijk discriminerend voor de niet-werkende mens. Maarja, dat een werkloze geld krijgt om niks te doen is ook discriminerend ten opzichte van de werkende mens die wel moet werken om zijn geld te krijgen.
En niet vergeten, 6 maanden volledig bepaald zwangerschapsverlof is ook discriminerend ten opzichte van vrouwen die niet zwanger kunnen geraken... En volgens mij is dát voorstel wel goedgekeurd door de EU.
Das natuurlijk discriminerend voor de niet-werkende mens. Maarja, dat een werkloze geld krijgt om niks te doen is ook discriminerend ten opzichte van de werkende mens die wel moet werken om zijn geld te krijgen.
En niet vergeten, 6 maanden volledig bepaald zwangerschapsverlof is ook discriminerend ten opzichte van vrouwen die niet zwanger kunnen geraken... En volgens mij is dát voorstel wel goedgekeurd door de EU.
Het ging er vooral om dat de jobkorting enkel gegeven wordt aan Vlamingen die in Vlaanderen werken, en niet aan buitenlanders die in Vlaanderen werken. Tjah, het is dan ook Vlaams belastinggeld.
Het probleem is dat die buitenlander die in vlaanderen werkt hier wel belastingen betaald op het inkomen van zijn job, maar geen jobkorting krijgt.
Dat vind ik toch ook moeilijk te verdedigen...
Dat vind ik toch ook moeilijk te verdedigen...