Subpage under development, new version coming soon!
Subject: 1e klasse topic
maar euh... waarom dan die tussenstanden??
kijk dan gewoon TV en deze topic is overbodig
kijk dan gewoon TV en deze topic is overbodig
Merci ;-) ( allez, voor mij maakte het niet veel uit :p )
Voor mensen die al willen discussiëren of zo over de matchen die nog niet in Studio 1 geweest zijn.
Ben ik de enige die Habibou zijn gedrag nogal ongepast vond gisteren?
(hij kreeg terecht een fluitconcert van zijn eigen supporters)
gaia sucks jong, en da zeg ik als (bijna afgestudeerde) bioloog, dus moet ge weten...
Idd Habibou had ze op z'n minst onderarms moeten smijten... maar 't was wel duidelijk dat da beestje ervoor al wel iets had meegemaakt...
Idd Habibou had ze op z'n minst onderarms moeten smijten... maar 't was wel duidelijk dat da beestje ervoor al wel iets had meegemaakt...
Idd, ie had het idd wa diervriendelijker kunnen doen, maar onaanvaardbaar zou ik dat nu toch niet noemen.
Wa heeft Habibou gedaan dan? want op die samenvatting op sporza is niks te zien
Duckies vastgepakt en weggesmeten ( te zien in videozone ).
Idd, 'k dacht er ook aan.
Heb hem al een AHG dreigbrief gestuurd.
Heb hem al een AHG dreigbrief gestuurd.
In Voetbalmagazine van de week staat een verhaal over Club-Standard van september 1980. Het werd toen 1-7. Ik herinner mij die wedstrijd. Toen we in Sportweekend de beelden zagen van de wervelende Molukker Simon Tahamata die de Bruggelingen compleet op een hoop speelde, viel het leven stil op de redactie waar ik als student zondagdienst had. Dat was nooit eerder vertoond en het is achteraf nog één keer gebeurd: op 6 december 1981, toen Ajax ging winnen bij Haarlem met 1-4 (onder meer met een weergaloze lob van de wederoptredende Johan Cruijff). Iedereen een kwartier voor de tv en daarna aanpoten om op tijd te kunnen sluiten: getuige zijn van een hoofdstukje sportgeschiedenis was dat waard.
Het waren andere tijden. In een krant verscheen na Club-Standard een artikel over Tahamata met als kop 'Het Zwarte Diertje' en niemand die daar aanstoot aan nam, maar uit het verhaal in Voetbalmagazine onthield ik de observatie van Jos Daerden, de kersverse libero van Happel bij Standard. Daerden herinnerde zich het einde van de wedstrijd toen het publiek van Club spontaan begon te applaudisseren voor Simon Tahamata. De kans dat het zondag 1-7 wordt, is onbestaande, maar zelfs bij een 1-4 en een demonstratie van pakweg Carcela, Witsel of kleine Defour zal niet worden geapplaudisseerd.
Dit zijn echt andere tijden. De kans is groot dat indien de noodzaak zich voordoet, zondag van de overkant een mannetjesputter richting de wervelwind wordt gestuurd om hem met alle mogelijke middelen te stoppen, vooral fysiek. Tegelijk zal vanaf de tribunes verbale agressie opwellen die Tahamata Bis moet ontregelen.
In dertig jaar tijd is veel veranderd. Ik heb daar ook nog gestaan, in het pas gebouwde Jan Breydel, toen nog het Olympiastadion. Ik ging voor de toppers en ondanks de perskaart betaalde ik en stond ik tussen het publiek, met de vrienden. Wij kwamen voor het vertier en we gingen tevreden weg als we goed voetbal hadden gezien. Dat onze ploeg niet altijd won, vonden we hooguit jammer. Het voetbalspel heeft nu eenmaal die ingebakken onvoorspelbaarheid.
Vandaag ligt dat anders. Bruto Persoonlijk Geluk van de voetbalfan is steeds vaker rechtevenredig met de uitslag van de favoriete ploeg. Vergeef mij als ik er helemaal naast zit, maar op de één of andere manier lijkt dat fenomeen vooral de blauw-zwarte Hunnen te teisteren. Hun reactie na de verlieswedstrijd bij Lokeren was angstaanjagend simplistisch.
Een commandant van de Blue Army schreef op de website dat de spelers hun inspanningen niet meer waard waren. '…We zijn het kotsbeu. Jullie attitude op het veld getuigt van misplaatste arrogantie. Geen respect voor de supporters. Jullie maken onze Club kapot en dat kunnen we niet langer lijdzaam aanschouwen. Het is genoeg geweest…'
Nou nou, dat is bangelijk veel opgestapelde volkswoede. En dat alleen omdat Club bij een verrassend goed Lokeren met 1-0 verloor. Lokeren won voor de vijfde opeenvolgende keer, Club verloor voor de vijfde keer in een seizoen waarin de prijzen aan het eind worden uitgedeeld. Het bovenmodaal getalenteerde Club Brugge is echt geen Belgisch Feyenoord: het staat achtste, op één overwinning van de vierde plaats.
De Blue Army had voor de wedstrijd tegen Standard van morgen kosten noch moeite gespaard. Ze hadden 27.000 blaadjes laten drukken. Een wilde gok: witte, blauwe en zwarte blaadjes. Daarmee zouden ze iets speciaals doen. Nog een gok: te gepasten tijde met z'n allen wuiven. Te vergelijken met wat een kleuterklas doet op grootmoederdag, maar dan met veel meer. Of Noord-Korea als Kim Jong-Il eens buiten komt. Het boze blauw-zwarte leger heeft de actie afgeblazen. Jammer.
Het zal aan mij liggen, maar als ik dat lees, bekruipt mij plaatsvervangende schaamte. Ik ben bekend met het sociologisch fenomeen waarbij een groot deel van Kleindenkend Vlaanderen zich tweewekelijks richting Sint-Andries begeeft, maar wie verzint nu zoiets? Wie heeft daar tijd voor? En goesting? Welk leven is zo miserabel dat er 27.000 blaadjes moeten worden gedrukt om kleur te geven aan het bestaan door van Sint-Andries een mini-Pyongyang te maken? En wie is dan zo onnozel om die 27.000 blaadjes (toch al gauw tien dozen printpapier) niet te willen uitdelen?
Het waren andere tijden. In een krant verscheen na Club-Standard een artikel over Tahamata met als kop 'Het Zwarte Diertje' en niemand die daar aanstoot aan nam, maar uit het verhaal in Voetbalmagazine onthield ik de observatie van Jos Daerden, de kersverse libero van Happel bij Standard. Daerden herinnerde zich het einde van de wedstrijd toen het publiek van Club spontaan begon te applaudisseren voor Simon Tahamata. De kans dat het zondag 1-7 wordt, is onbestaande, maar zelfs bij een 1-4 en een demonstratie van pakweg Carcela, Witsel of kleine Defour zal niet worden geapplaudisseerd.
Dit zijn echt andere tijden. De kans is groot dat indien de noodzaak zich voordoet, zondag van de overkant een mannetjesputter richting de wervelwind wordt gestuurd om hem met alle mogelijke middelen te stoppen, vooral fysiek. Tegelijk zal vanaf de tribunes verbale agressie opwellen die Tahamata Bis moet ontregelen.
In dertig jaar tijd is veel veranderd. Ik heb daar ook nog gestaan, in het pas gebouwde Jan Breydel, toen nog het Olympiastadion. Ik ging voor de toppers en ondanks de perskaart betaalde ik en stond ik tussen het publiek, met de vrienden. Wij kwamen voor het vertier en we gingen tevreden weg als we goed voetbal hadden gezien. Dat onze ploeg niet altijd won, vonden we hooguit jammer. Het voetbalspel heeft nu eenmaal die ingebakken onvoorspelbaarheid.
Vandaag ligt dat anders. Bruto Persoonlijk Geluk van de voetbalfan is steeds vaker rechtevenredig met de uitslag van de favoriete ploeg. Vergeef mij als ik er helemaal naast zit, maar op de één of andere manier lijkt dat fenomeen vooral de blauw-zwarte Hunnen te teisteren. Hun reactie na de verlieswedstrijd bij Lokeren was angstaanjagend simplistisch.
Een commandant van de Blue Army schreef op de website dat de spelers hun inspanningen niet meer waard waren. '…We zijn het kotsbeu. Jullie attitude op het veld getuigt van misplaatste arrogantie. Geen respect voor de supporters. Jullie maken onze Club kapot en dat kunnen we niet langer lijdzaam aanschouwen. Het is genoeg geweest…'
Nou nou, dat is bangelijk veel opgestapelde volkswoede. En dat alleen omdat Club bij een verrassend goed Lokeren met 1-0 verloor. Lokeren won voor de vijfde opeenvolgende keer, Club verloor voor de vijfde keer in een seizoen waarin de prijzen aan het eind worden uitgedeeld. Het bovenmodaal getalenteerde Club Brugge is echt geen Belgisch Feyenoord: het staat achtste, op één overwinning van de vierde plaats.
De Blue Army had voor de wedstrijd tegen Standard van morgen kosten noch moeite gespaard. Ze hadden 27.000 blaadjes laten drukken. Een wilde gok: witte, blauwe en zwarte blaadjes. Daarmee zouden ze iets speciaals doen. Nog een gok: te gepasten tijde met z'n allen wuiven. Te vergelijken met wat een kleuterklas doet op grootmoederdag, maar dan met veel meer. Of Noord-Korea als Kim Jong-Il eens buiten komt. Het boze blauw-zwarte leger heeft de actie afgeblazen. Jammer.
Het zal aan mij liggen, maar als ik dat lees, bekruipt mij plaatsvervangende schaamte. Ik ben bekend met het sociologisch fenomeen waarbij een groot deel van Kleindenkend Vlaanderen zich tweewekelijks richting Sint-Andries begeeft, maar wie verzint nu zoiets? Wie heeft daar tijd voor? En goesting? Welk leven is zo miserabel dat er 27.000 blaadjes moeten worden gedrukt om kleur te geven aan het bestaan door van Sint-Andries een mini-Pyongyang te maken? En wie is dan zo onnozel om die 27.000 blaadjes (toch al gauw tien dozen printpapier) niet te willen uitdelen?
kvind het nogal eenzijdig geschreven. Een vargas en perisic in vorm zijn volgens mij maar iets minder 'dartel', maar wel enorm veel doelgerichter dan wat ie van standard opnoemt. Zijn kijk op het supportersgedrag is echter volledig correct denk ik.