Subpage under development, new version coming soon!
Subject: »»Belgische weg naar het EK!
Tjah we willen een 'momentum' creëren dan hoort defaillisme er niet bij =p
defailisme???
Als je moeilijke woorden wil gebruiken, doe het dan wel korect, he ;)
bedoelt udefaitisme?
Als je moeilijke woorden wil gebruiken, doe het dan wel korect, he ;)
bedoelt udefaitisme?
ik dacht al dat het fout was en iets met een t maar een konijn moet dat dus oplossen :p
Dank u voor de rechtzetting =p
Dank u voor de rechtzetting =p
Turkse nationale ploeg gaat bidden in Sint-Joost-ten-Node
© photo news
Voor aanvang van de EK-kwalificatiewedstrijd België-Turkije in het Koning Boudewijnstadion, gaat de Turkse nationale voetbalploeg vrijdagmiddag bidden in moskee Fatih in Sint-Joost-ten-Node. Het is de hoofdmoskee van de Turkse gemeenschap in Brussel. De lokale politie van de zone Brussel-Noord verwacht de spelers kort na de middag. (belga/dea)
© photo news
© photo news
Voor aanvang van de EK-kwalificatiewedstrijd België-Turkije in het Koning Boudewijnstadion, gaat de Turkse nationale voetbalploeg vrijdagmiddag bidden in moskee Fatih in Sint-Joost-ten-Node. Het is de hoofdmoskee van de Turkse gemeenschap in Brussel. De lokale politie van de zone Brussel-Noord verwacht de spelers kort na de middag. (belga/dea)
© photo news
zolang er geen bewijzen op tafel komen geloof ik het niet
er zijn ook geen bewijzen dat hij niet bestaat eh
Omdat dat bewijzen theoretisch ook onmogelijk is.
Maar bon, dit is wel wat off-topic ;-)
Maar bon, dit is wel wat off-topic ;-)
Er zijn wel bewijzen dat god bestaat !
Ik moet diene bucht nu leren voren school :)
Godsbewijzen van Thomas van Aquino
Thomas van Aquino wil met zijn godsbewijs laten zien, dat het mogelijk is om via de gewone wegen van de wetenschap (via de ratio) tot een bewijs voor het bestaan van God te komen. Hij geeft vijf verschillende a-posteriori godsbewijzen; allen hebben hun basis in de zintuiglijk waarneembare wereld.
Thomas gebruikt in zijn bewijzen veel aristotelische begrippen; de aristotelische terminologie is echter slechts terminologie. Thomas gebruikt en definieert de termen op een andere wijze dan Aristoteles; hij doet er zelf iets mee, wat je bij Aristoteles niet vindt. Zo is de Eerste Onbewogen Beweger bij Thomas iets anders dan bij Aristoteles (bij hem was de Onbewogen Beweger het doel waarop de hemellichamen gericht zijn).
De eerste drie godsbewijzen
Het eerste godsbewijs gaat uit van het empirisch gegeven dat er dingen zijn die in beweging (verandering) zijn; voor onze zintuigen is het evident dat er beweging is. De beweging hebben de dingen echter niet van zichzelf, dus van iets anders; van dat laatste geldt hetzelfde, enz., enz.; omdat een oneindige reeks onmogelijk is, moet er een Eerste Onbewogen Beweger zijn; en daaronder verstaan allen God.
Het eerste godsbewijs is opgebouwd als een aristotelisch syllogisme; uit twee premissen volgt een conclusie. De eerste premisse is evident; er zijn dingen die bewegen. De tweede premisse (alles wat bewogen wordt, moet door iets anders bewogen worden) is niet evident en die moet Thomas nog gaan bewijzen; dat doet hij ook weer door middel van een syllogisme. De conclusie van Thomas luidt, dat het noodzakelijk is om bij een Eerste Beweger uit te komen (die door niets anders wordt bewogen) en die noemen we God.
Aangezien Thomas van Aquino als argument tegen het godsbewijs van Anselmus gebruikt, dat de ongelovige niet overtuigd wordt, mag je er van uit gaan, dat Thomas de bedoeling heeft, dat hij het bestaan van God alleen met behulp van de ratio wil bewijzen. Zijn bewijs is echter niet sluitend.
Ten eerste hoef je niet perse bij één Eerste Onbewogen Beweger uit te komen; volgens de regels van de logica hoeft de redenering van Thomas niet tot één Onbewogen Beweger te leiden; er zouden er best meer kunnen zijn. Verder hoeft de Eerste Onbewogen Beweger dus niet perse God te zijn.
Ten tweede is het syllogisme niet geldig (zie voor commentaar Opmerking II); in de conclusie wordt de tweede premisse tegengesproken. 'God beweegt, maar wordt niet bewogen' spreekt 'alles wat beweegt, moet bewogen worden' tegen. Verder kan je nog zeggen, dat het syllogisme niet geldig is, omdat het een cirkelredenering is; Thomas gebruikt een Eerste Beweger om het bestaan van een Eerste Beweger aan te tonen. Hij zegt o.a. dat er geen oneindige reeks kan zijn, omdat er anders geen Eerste Beweger zou zijn.
Opmerking I: Thomas van Aquino gebruikt in dit bewijs (en in de twee volgende) het argument, dat het niet mogelijk dat het in het oneindige door kan gaan (regressus ad infinitum); in de bewijsvoering wordt oneindigheid namelijk niet geaccepteerd. Bij Thomas is het ook logisch dat het niet kan, omdat er sprake is van een hiërarchisch systeem (zoals in elke christelijke en platoonse filosofie); binnen een hiërarchie kan geen oneindigheid bestaan (inzake concrete gevallen).
Opmerking II: De tweede premisse hoeft niet tegengesproken te worden, omdat er letterlijk staat, dat wat bewogen wordt, door iets anders wordt bewogen; de Eerste Beweger beweegt zelf niet, maar beweegt andere dingen; deze worden dus bewogen, door iets dat zelf niet beweegt of bewogen wordt. Als dit is wat Thomas bedoelt (en dat lijkt me waarschijnlijk) is het syllogisme niet in tegenspraak en dus geldig.
Het tweede godsbewijs gaat uit van de orde van efficiënte zijnsoorzaken; het bewijs verloopt parallel aan het eerste.
Het derde bewijs is het zogenaamde contingentiebewijs; het gaat uit van het contingent ( = niet-noodzakelijke) zijnskarakter van een aantal dingen in de zintuiglijke wereld. De ratio van deze dingen moet een Noodzakelijk Zijnde zijn; en dat noemen allen God.
Het is afgeleid van noodzakelijkheid en mogelijkheid; er zijn in de natuur dingen die mogelijk kunnen zijn en niet-zijn (het ontstaan en vergaan van dingen). Thomas van Aquino gebruikt de term 'mogelijkheid' in de zin van 'tijdelijk, vergankelijk'; dit zijn dus niet noodzakelijke dingen (de noodzakelijkheid is equivalent met 'eeuwig'); zie ook Weinberg, pag. 192.
Opmerking III: 'Therefore, if everything can not-be, then at one time there was nothing in existence'. Thomas gaat er van uit, dat iets wat kan niet-zijn, op een bepaald moment ook niet is én dat alles wat mogelijk is, ook een keer moet zijn (bestaan). Zijn redenatie dat er 'ooit een keer niets was' is een mogelijke, maar is een conclusie die niet logisch uit zijn argumenten volgt.
De twee laatste godsbewijzen
In het vierde godsbewijs gaat Thomas uit van de constatering dat er graden van volmaaktheid zijn; sommige dingen zijn méér goed, enz. dan andere (c.q. eenzelfde ding is op een gegeven ogenblik méér goed, enz. dan op een ander). De gradatie in dingen is het minst aristotelische godsbewijs; hij vertoont nog het neoplatoonse gedachtegoed van de hiërarchie der dingen (denk aan de Idee van het Goede, etc).
Het vijfde godsbewijs heet ook wel het teleologische godsbewijs (telos = doel); het argumenteert vanuit de doelgerichtheid van de natuur. De Bouwmeester van dat geordend geheel is God; Hij is de architect van het geheel en zorgt ervoor dat ook 'natural bodies' zich bijna altijd op dezelfde manier gedragen om zo tot het beste resultaat te komen. Ze proberen zo goed mogelijk te zijn, zoals ze moeten zijn (platoons gezegd: ze proberen zo veel mogelijk overeenkomstig de Idee te zijn).
De dingen die dus geen kennis hebben bewegen toch naar een bepaald doel toe; deze doelgerichtheid is voor hem een zintuiglijk gegeven (evident).
Volgens Thomas moet er een ontwerper van een wereld, die zo duidelijk doelgericht is, bestaan; deze ontwerper (dat zijnde waardoor alle dingen een doel hebben) noemen we God.
Opmerking IV: Dit bewijs is ook een aristotelisch bewijs: ten eerste is het een a-posteriori bewijs en ten tweede gaat het er van uit dat alles naar een doel beweegt. Een ander aristotelisch kenmerk is de opmerking dat de dingen die geen ratio hebben ook naar een bepaald doel toe bewegen.
Opmerking V: Het teleologisch godsbewijs wordt over het algemeen als het sterkste godsbewijs gezien. Een objectie die je kan maken is, of het inderdaad wel zo evident is, dat alles naar een doel toe beweegt.
Ik moet diene bucht nu leren voren school :)
Godsbewijzen van Thomas van Aquino
Thomas van Aquino wil met zijn godsbewijs laten zien, dat het mogelijk is om via de gewone wegen van de wetenschap (via de ratio) tot een bewijs voor het bestaan van God te komen. Hij geeft vijf verschillende a-posteriori godsbewijzen; allen hebben hun basis in de zintuiglijk waarneembare wereld.
Thomas gebruikt in zijn bewijzen veel aristotelische begrippen; de aristotelische terminologie is echter slechts terminologie. Thomas gebruikt en definieert de termen op een andere wijze dan Aristoteles; hij doet er zelf iets mee, wat je bij Aristoteles niet vindt. Zo is de Eerste Onbewogen Beweger bij Thomas iets anders dan bij Aristoteles (bij hem was de Onbewogen Beweger het doel waarop de hemellichamen gericht zijn).
De eerste drie godsbewijzen
Het eerste godsbewijs gaat uit van het empirisch gegeven dat er dingen zijn die in beweging (verandering) zijn; voor onze zintuigen is het evident dat er beweging is. De beweging hebben de dingen echter niet van zichzelf, dus van iets anders; van dat laatste geldt hetzelfde, enz., enz.; omdat een oneindige reeks onmogelijk is, moet er een Eerste Onbewogen Beweger zijn; en daaronder verstaan allen God.
Het eerste godsbewijs is opgebouwd als een aristotelisch syllogisme; uit twee premissen volgt een conclusie. De eerste premisse is evident; er zijn dingen die bewegen. De tweede premisse (alles wat bewogen wordt, moet door iets anders bewogen worden) is niet evident en die moet Thomas nog gaan bewijzen; dat doet hij ook weer door middel van een syllogisme. De conclusie van Thomas luidt, dat het noodzakelijk is om bij een Eerste Beweger uit te komen (die door niets anders wordt bewogen) en die noemen we God.
Aangezien Thomas van Aquino als argument tegen het godsbewijs van Anselmus gebruikt, dat de ongelovige niet overtuigd wordt, mag je er van uit gaan, dat Thomas de bedoeling heeft, dat hij het bestaan van God alleen met behulp van de ratio wil bewijzen. Zijn bewijs is echter niet sluitend.
Ten eerste hoef je niet perse bij één Eerste Onbewogen Beweger uit te komen; volgens de regels van de logica hoeft de redenering van Thomas niet tot één Onbewogen Beweger te leiden; er zouden er best meer kunnen zijn. Verder hoeft de Eerste Onbewogen Beweger dus niet perse God te zijn.
Ten tweede is het syllogisme niet geldig (zie voor commentaar Opmerking II); in de conclusie wordt de tweede premisse tegengesproken. 'God beweegt, maar wordt niet bewogen' spreekt 'alles wat beweegt, moet bewogen worden' tegen. Verder kan je nog zeggen, dat het syllogisme niet geldig is, omdat het een cirkelredenering is; Thomas gebruikt een Eerste Beweger om het bestaan van een Eerste Beweger aan te tonen. Hij zegt o.a. dat er geen oneindige reeks kan zijn, omdat er anders geen Eerste Beweger zou zijn.
Opmerking I: Thomas van Aquino gebruikt in dit bewijs (en in de twee volgende) het argument, dat het niet mogelijk dat het in het oneindige door kan gaan (regressus ad infinitum); in de bewijsvoering wordt oneindigheid namelijk niet geaccepteerd. Bij Thomas is het ook logisch dat het niet kan, omdat er sprake is van een hiërarchisch systeem (zoals in elke christelijke en platoonse filosofie); binnen een hiërarchie kan geen oneindigheid bestaan (inzake concrete gevallen).
Opmerking II: De tweede premisse hoeft niet tegengesproken te worden, omdat er letterlijk staat, dat wat bewogen wordt, door iets anders wordt bewogen; de Eerste Beweger beweegt zelf niet, maar beweegt andere dingen; deze worden dus bewogen, door iets dat zelf niet beweegt of bewogen wordt. Als dit is wat Thomas bedoelt (en dat lijkt me waarschijnlijk) is het syllogisme niet in tegenspraak en dus geldig.
Het tweede godsbewijs gaat uit van de orde van efficiënte zijnsoorzaken; het bewijs verloopt parallel aan het eerste.
Het derde bewijs is het zogenaamde contingentiebewijs; het gaat uit van het contingent ( = niet-noodzakelijke) zijnskarakter van een aantal dingen in de zintuiglijke wereld. De ratio van deze dingen moet een Noodzakelijk Zijnde zijn; en dat noemen allen God.
Het is afgeleid van noodzakelijkheid en mogelijkheid; er zijn in de natuur dingen die mogelijk kunnen zijn en niet-zijn (het ontstaan en vergaan van dingen). Thomas van Aquino gebruikt de term 'mogelijkheid' in de zin van 'tijdelijk, vergankelijk'; dit zijn dus niet noodzakelijke dingen (de noodzakelijkheid is equivalent met 'eeuwig'); zie ook Weinberg, pag. 192.
Opmerking III: 'Therefore, if everything can not-be, then at one time there was nothing in existence'. Thomas gaat er van uit, dat iets wat kan niet-zijn, op een bepaald moment ook niet is én dat alles wat mogelijk is, ook een keer moet zijn (bestaan). Zijn redenatie dat er 'ooit een keer niets was' is een mogelijke, maar is een conclusie die niet logisch uit zijn argumenten volgt.
De twee laatste godsbewijzen
In het vierde godsbewijs gaat Thomas uit van de constatering dat er graden van volmaaktheid zijn; sommige dingen zijn méér goed, enz. dan andere (c.q. eenzelfde ding is op een gegeven ogenblik méér goed, enz. dan op een ander). De gradatie in dingen is het minst aristotelische godsbewijs; hij vertoont nog het neoplatoonse gedachtegoed van de hiërarchie der dingen (denk aan de Idee van het Goede, etc).
Het vijfde godsbewijs heet ook wel het teleologische godsbewijs (telos = doel); het argumenteert vanuit de doelgerichtheid van de natuur. De Bouwmeester van dat geordend geheel is God; Hij is de architect van het geheel en zorgt ervoor dat ook 'natural bodies' zich bijna altijd op dezelfde manier gedragen om zo tot het beste resultaat te komen. Ze proberen zo goed mogelijk te zijn, zoals ze moeten zijn (platoons gezegd: ze proberen zo veel mogelijk overeenkomstig de Idee te zijn).
De dingen die dus geen kennis hebben bewegen toch naar een bepaald doel toe; deze doelgerichtheid is voor hem een zintuiglijk gegeven (evident).
Volgens Thomas moet er een ontwerper van een wereld, die zo duidelijk doelgericht is, bestaan; deze ontwerper (dat zijnde waardoor alle dingen een doel hebben) noemen we God.
Opmerking IV: Dit bewijs is ook een aristotelisch bewijs: ten eerste is het een a-posteriori bewijs en ten tweede gaat het er van uit dat alles naar een doel beweegt. Een ander aristotelisch kenmerk is de opmerking dat de dingen die geen ratio hebben ook naar een bepaald doel toe bewegen.
Opmerking V: Het teleologisch godsbewijs wordt over het algemeen als het sterkste godsbewijs gezien. Een objectie die je kan maken is, of het inderdaad wel zo evident is, dat alles naar een doel toe beweegt.
Per sluitend bewijs dat daar tussen zit, trakteer ik u. Ik ga weinig geld kwijt zijn.