Subject: Vreugde en ween topic

doh

...

ga es naar spamtopic

Spamtopic om te spammen, inderdaad. Wie in ernst wil praten over school, kan natuurlijk altijd terecht in het topic school.

PS: veel sterkte aan piada.

Juist terug... Twas gewoon vreselijk (= Iedereen weende). Er kwam veel volk, dat vond ik mooi.

Ik zat 2 rijen achter mijn kameraad (het was zijn vader) en de rest van het gezin. Er waren altijd zo'n stiltes waar muziek in voorkwam. Toen kreeg ik het lastig. Toen ik dan het 3rde liedje hoorde huilde ik. Toen moesten we voorbij de familie paseren en toen wast gewoon compleet. Omhelsde ik mene maat en zen maa... Twas echt wreed...

Ik heb net hetzelfde meegemaakt vorige week, iemand die 7 jaar bij mij in klas had gezeten die is verongelukt. Zelfde gevoel in de begrafenis, en zelfde gevoel toen ik de familie passeerde.

Het zwaarste was eigenlijk nog de laatste groet, echt vies om iemand die nog zo jong is daar te zien liggen. :s

Moet toch zeer raar zijn om te beseffen dat je vader/moeder er niet meer is, ik heb het ook lange tijd moeilijk gehad met het overlijden van men grootvader en dat is een niet te dragen pijn...

Ik heb nog alleen me tante/meter met haar kinderen 1nicht en 2neven. Voor de rest schiet er nx meer van mijn familie over.

enja kben ook nog me tantes vent

hier niet veel beter, ik ben de jongste "claerbout" in leven

Mijn nicht werd op haar 19 omvergereden met haar brommer,
Is met haar hoofd tegen een muur gevlogen,
Was opslag hersendood en is 4.5 uur later aan haar verwondingen bezweken.


ZO erg om iemand zo jong daar te zien liggen,
Da's een horror beeld da ik nooit meer uit men kop krijg..

Ik ben de jongste "verkin", ja jonge overlijdens tis enorm spijtig e :((

Ik ben in het 6de leerjaar (dus 4,5j geleden, terwijl het nog niet zo lang geleden lijkt) een klasgenote verloren aan een hersentumor. Ze is gestorven de dag na de jaarlijke musical van de 6de leerjaars (opgedragen aan haar) en de dag voor dat we ons diploma kregen van de lagere school.
Ik heb er ook veel moeite mee gehad om te verwerken, en ik denk er -nu 4,5 jaar later- nog wel vrij veel aan terug.

Piada, ik begrijp je situatie volledig en wens je veel sterkte!

Nogmaals mijn sterkte betuigen aan piada...

Vandaag exact twee jaar geleden is mijn grootvader gestorven. Dat was de eerste maal dat ik een grootouder verloor, dus ja, dat kwam toch hard aan, en blijft u bij. OK, ik heb misschien het geluk dat ik op mijn 25ste nog 3 grootouders in leven heb, maar als ge iemand verliest die ge zo ongeveer uw gans leven gekend hebt...

Over jonge mensen die gestorven zijn, kan ik helaas een lijstje beginnen aanleggen. :( Het meest aangrijpende was de begrafenis van een ex-klasgenoot die op zijn 22ste verongelukt was. Ook erg: nog een zestal dagen, en het twee jaar geleden dat een buurmeisje vermoord werd. Nog zo iets dat ge met de beste wil ter wereld niet kunt vatten...

Dank u wel voor die 'nodige' steun. Het weekendje zal niet zo plezierig zijn, leren zal er zeker nie aan te pas komen. Mijn gedachten zitten al constant bij die familie.

Gelukkig komen de examens er aan zodat ik wat afleiding heb, maar zoals ik al zei zit ik er erg mee in en zal leren spijtig genoeg niet zo logisch zijn.

Toch vind ik het belangrijk dat ik er kan over praten zodat ik hier niet met opgekropte gevoelens zit. Ik ween niet snel, maar daar moest het er ff uit.

Nu ga ik een dvd bezien, geen blijtfilm, maar een goeie komedie waar ik al wat kan lachen :)

sterkte eh maat