Subject: MMA

Trwa gala UFC w Chorwacji, Stasiak dostał jakiegoś prowokatora z Chorwacji no i rozklepał go w pierwszej rundzie duszeniem.Tamten pięknie klepał w mate.Niedługo Błachowicz ktoś ogląda?

Teraz Moroz a potem już Janek ja jednak zachęcam do oglądania walki predatora Ngaanou, potem Lewisa no i walki wieczoru Dos Santos vs Rothwell(tylko tutaj moze byc nudno, zapasy i tak dalej)

Błachowicz wychodzi zaraz

http://cdn.livetvcdn.net/webplayer.php?t=ifr&c=401411&lang=pl&eid=404331&lid=401411&ci=840&si=75

Co McGregor odwalił? Emerytura xd

ale jak to?

http://m.onet.pl/sport/mma,b3cefe

Straszy UFC. Na tym etapie na jakim był, po jednej porażce nie przechodzi się na emeryturę. Jeszcze tyle nie zarobił, żeby mu starczyło na dłuższy czas.
Już prędzej widziałbym to, że jak się nie dogada z finansami, to zmieni federacje na jakąś, która za promocje jaką ten gość zapewni posmaruje mu odpowiednio.

Albo taki cyrk odstawili zeby jednak wycofac sie z walki z diazem. Dobry kumpel Dana wywalajacy Conora z rozpiski..xd. Jakos ciezko mi w to uwierzyc.

A wiec wszystko jasne. Conor jak zwykle w formie


I am just trying to do my job and fight here.
I am paid to fight. I am not yet paid to promote.
I have become lost in the game of promotion and forgot about the art of fighting.
There comes a time when you need to stop handing out flyers and get back to the damn shop.
50 world tours, 200 press conferences, 1 million interviews, 2 million photo shoots, and at the end of it all I'm left looking down the barrel of a lens, staring defeat in the face, thinking of nothing but my incorrect fight preparation. And the many distractions that led to this.
Nothing else was going through my mind.
It is time to go back and live the life that got me this life.
Sitting in a car on the way to some dump in Conneticut or somewhere, to speak to Tim and Suzie on the nobody gives a fuck morning show did not get me this life.
Talking to some lady that deep down doesn't give a fuck about what I'm doing, but just wants some sound bites so she can maybe get her little tight ass a nice raise, and I'm cool with that too, I've been giving you all raises. But I need to focus on me now.
I'm coming for my revenge here.
I flew an entire team to Portugal and to Iceland to make my adjustments in preparation and fix my errors I made with the weight and the cardio prep.
With the right adjustments and the right focus, I will finish what I started in that last fight.
I will not do this if I am back on the road handing out flyers again.
I will always play the game and play it better than anybody, but just for this one, where I am coming off a loss, I asked for some leeway where I can just train and focus. I did not shut down all media requests. I simply wanted a slight adjustment.
But it was denied.
There had been 10 million dollars allocated for the promotion of this event is what they told me.
So as a gesture of good will, I went and not only saved that 10 million dollars in promotion money, I then went and tripled it for them.
And all with one tweet.
Keep that 10 mill to promote the other bums that need it. My shows are good.
I must isolate myself now.
I am facing a taller, longer and heavier man. I need to prepare correctly this time.
I can not dance for you this time.
It is time for the other monkeys to dance. I've danced us all the way here.
Nate's little mush head looks good up on that stage these days. Stuff him in front of the camera for it.
He came in with no shit to do that last one. I'd already done press conferences, interviews and shot the ads before RDA pulled out.
Maybe I'll hit Cabo this time and skull some shots pre-fight with no obligation.
I'm doing what I need for me now.
It is time to be selfish with my training again. It is the only way.
I feel the $400million I have generated for the company in my last three events, all inside 8 months, is enough to get me this slight leeway.
I am still ready to go for UFC 200.
I will offer, like I already did, to fly to New York for the big press conference that was scheduled, and then I will go back into training. With no distractions.
If this is not enough or they feel I have not deserved to sit this promotion run out this one time, well then I don't know what to say.
For the record also -
For USADA and for the UFC and my contract stipulations -
I AM NOT RETIRED.
(edited)

There had been 10 million dollars allocated for the promotion of this event is what they told me.
So as a gesture of good will, I went and not only saved that 10 million dollars in promotion money, I then went and tripled it for them.
And all with one tweet.

^^

Kilka tygodni temu przegrałem walkę życia. Pieprzoną bitwę z pogranicza sportu i rozrywki dla naprutych kowbojów i ich plastikowych laluń, łaknących atencji jak narkoman kolejnej działki. Przegrałem starcie, które ustawiło mnie do końca życia, a zarazem dało mi lekcję zatytułowaną: “gdakanie do mikrofonu i jego konsekwencje”. Tak, Diaz kopnął mnie w dupę tak mocno, że okrążyłem kulą ziemską – a moje ego zrobiło sobie nawet po równiku wyścig NASCAR. Sflaczały chuderlak, który do oktagonu wszedł oderwany od fajki wodnej sprowadził mnie na ziemię – nie! Mój Boże, którego nie ma… żeby to tak właśnie wyglądało. Sflaczały chuderlak, który do oktagonu wszedł oderwany od fajki wodnej obił mi gębę tak bardzo, że sam chciałem, aby walka znalazła się na ziemi, a kiedy tam się przeniosła, pokazał mi, czemu było to niewłaściwym życzeniem. Faktycznie. Gdy pewnego dnia uda wam się złapać złotą rybkę, zastanówcie się dobrze, o co tę kolorową sukę prosicie. Ta, którą ja trzymałem w garści, była wyjątkowo wredna.

Ale nie tylko ona delektowała się moją porażką… a może raczej klęską. Całe rzesze internetowych gamoni i ich mentalnych guru: pseudo-dziennikarzy udających, że mają o tym sporcie jakiekolwiek pojęcie – napawało się moim upadkiem. “Diaz ośmiesza McGregora” – przeczytałem w jednym szmatławcu. Rozumiecie? “Ośmiesza”. Gdyby nie ja, ty mały człowieczku o aparycji nadwornego błazna, dalej jadł byś ziemniaki posypane koprem i udawał, że smakujesz mule po prowansalsku. Mniejsza jednak o ciebie i tobie podobnych. Rzucam wam ochłapy ze swojego stołu, jedzcie, póki macie taką możliwość. Beze mnie wasz biznes na powrót przyjmie kształt dyni – tak. Wybije dwunasta, a wy znów będziecie kopciuchami umorusanymi gównem, z którego staracie się ulepić “gorący temat”. Taka wasza dola. Jesteście ode mnie zależni. Wiecie o tym, wiem o tym i ja. Wracając jednak do Diaza. Ten gość zalazł mi za skórę. Nie swoim gadaniem. Jego teksty spływały po mnie jak po kaczce. Chyba po prostu zapomniałem już, jak to jest, kiedy ktoś skopie ci dupsko. Pierwsze, co powiedziałem w myślach, gdy Dean unosił rękę Nate’a ku górze, brzmiało: “Więc to tak, przyjacielu.” Nie powiem, żeby było to przyjemnym uczuciem.

Równie podle musiał czuć się Dana, bo kiedy przyszedł do mnie po walce, wyglądał, jakby przed chwilą dowiedział się o ciężkiej chorobie. – Co ci jest, stary? To przecież ja przed momentem dostałem łomot na oczach milionów widzów, nie ty – powiedziałem. Nie odezwał się ani słowem. Gdybyście go tylko widzieli… stary piernik! Miał oczy jak pięciocentówki. Jakby tak w nie spojrzeć, można by było dostrzec, że w środku trzęsie się jak galaretka, mimo iż z zewnątrz starał się zachować spokój, jakiego należało oczekiwać od kogoś z jego pozycją. Dopiero po chwili wydusił z siebie pierwsze słowa. – I co teraz? – wydobył ledwo słyszalnym głosem. – Miałeś to wygrać… mówiłeś, że wygrasz! – ciągnął coraz donośniej. – Jesteśmy skończeni. Rozumiesz? Od razu mówiłem, że to chujowy pomysł! Trzeba było brać ten rewanż z Aldo – dodał i sięgnął do kieszeni, dobywając smartfona. – Przepraszam, gościu, był po prostu lepszy… był lepszy – odparłem wkurzony. – Lepszy? To ty miałeś być lepszy! Już nie pamiętasz jak mówiłeś: “mogę walczyć każdym”? A co by było, gdyby to był dos Anjos? Co by było? Ostatni raz dałem się nabrać na twoje pieprzenie – uciął i pokazał mi ekran swojego iPhone’a. Była na nim wiadomość od Lorenzo: “Jesteśmy w dupie, bracie.”

Rzeczywiście. Byliśmy w dupie. W ciemnej, śmierdzącej dupie, czekając, aż zrobimy “plusk” rozbijając się o taflę cuchnącej wody. Bo co niby mogliśmy zrobić? Porażka na oczach półtora miliona widzów… nie dało się tego przecież cofnąć. To jak spadnięcie z wysokiego konia: niby nic ci nie jest, ale wdrap się znów na wierzch tej bestii. Łatwo powiedzieć! Wtenczas rewanż z Diazem nie miał większego sensu, a przynajmniej tak nam się wydawało. – Kto kupi ponownie to gówno, kiedy nawet nie mamy dla niego porządnego papierka? – powiedział kilka dni później Dana. – Nie po tym, jak cię załatwił – ciągnął, a jego głos wędrował wewnątrz przewodów telefonicznych. Przyznałem mu w duchu rację. Nie po tym, jak załatwił mnie Nate. Dopiero kilka dni później dostałem olśnienia. Jasne, śmiejcie się. To naprawdę było olśnienie, najprawdziwsze, jak z filmu o Jezusie. A z resztą, jebać to! Po prostu popijałem whisky delektując się zapachem trunku oraz pieniędzy, które obracałem w palcach i wtedy coś zaskoczyło. Przecież rewanż z Diazem nie jest wcale taki bezsensowny! Nie na UFC 200. – pomyślałem. To co, że przegrałem, c’mon. Kto w MMA nie przegrywa? Ta wielka gala była… tfu! – będzie idealnym miejscem do powrotu wielkiego McGregora. – miałem już wtedy pewność. Wszystko było klarowne. UFC 200: McGregor vs. Diaz 2.

Dana nie od razu dał się przekonać. Kiedy przyleciałem do niego obgadać sprawę, ten łysy pierdziel wymyślał dziesiątki powodów, dla których ów rewanż nie powinien się odbyć. Za to ja na każdy jego argument odpowiadałem jednym, dla którego walka miała sens: pieniądze. Hałdy pieniędzy, które czekają, by się do nich dobrać. Raz za razem wypalałem mu w umyśle znak dolara, aż w końcu powiedział: “tak!” – i żebyście widzieli, jak mu się w tamtym momencie miska cieszyła! Mężczyzna może być tak szczęśliwy tylko dwa razy: kiedy żeni się z kobietą swego życia i kiedy dostaje od niej rozwód. No, i kiedy ma przed oczyma pieniądze, jakie zarobi dla niego Conor McGregor!! Starcie było klepnięte.

Wszystko było dobrze do momentu, w którym łysy nie zaczął “wyjeżdżać” z tym marketingowym pieprzeniem. Wiecie o co mi chodzi. Konferencja tu, konferencja tam. Więcej czasu spędziłbym w samolocie niż na sali treningowej, a tego nie chciałem. A przynajmniej nie przed tą walką. Ludzie mówią, że byłem chciwy i chciałem od UFC więcej kasy, ale to brednie. Jestem bogaty. Ustawiony do końca życia. Mógłbym dziś zakończyć karierę i resztę dni spędzić w luksusie, nie martwiąc się o nic. Chciałem po prostu dobrze przygotować się do pojedynku, chciałem dać łupnia temu skopconemu przygłupowi. Tylko o tym myślałem… taak – Diaz zalazł mi za skórę! Mówiłem już o tym. Niestety White upierał się, żebym pojawił się w Las Vegas na konferencji prasowej promującej galę. Tak, jakby 400 mln dolarów, które dla niego zarobiłem w przeciągu ostatnich miesięcy mu nie wystarczało. Nigdy nie uważałem, że chciwość jest zła, ale ten gość jest jakimś freakiem. Jest nienasycony. Nie obchodziło go, że zmieniłem otoczenie, że cały obóz przeniosłem na Islandię, gdzie moim jedynym celem był trening. – Zabierzemy twoją salę treningową z tej bezludnej wyspy, zrobimy to cegła po cegle, deska po desce, tak, że nawet nie zauważysz różnicy. Zabierzemy ją z tego krańca świata i postawimy naprzeciw jebanego MGM Grand, żebyś mógł prosto po konferencji wrócić do treningu. Nawet nie zauważysz, że jesteś w US – przekonywał. Najpierw argumentował, a później błagał. – Proszę cię Conor, nie rozpierdalaj nam interesu. Jeśli chcesz, to zapakuję całe to śmierdzące dorszem powietrze z tej wyspy do worków i przewiozę je prosto do NY, pojedź tylko na te cholerną konferencję! – ciągnął. Był naprawdę zdesperowany. Można było pomyśleć, że wciąga go wir, a ja jestem jedyną osobą, która może przyjść mu z ratunkiem… nie przyszedłem. Ani jemu, ani Lorenzo. Nie przyszedłbym wówczas na ratunek nawet samej Matce Teresie, choć muszę przyznać, że Fertitta prawie mnie złamał. Ma coś ze swoich włoskich przodków, skurkowaniec! Walić go. Irlandczycy też nie dadzą sobie w kaszę dmuchać. – Albo dacie mi się przygotować w spokoju, albo będziecie mieli problem – powiedziałem. – Przyjdę na wszystkie konferencje przed galą, ale w jakichś bzdetach w MGM brać udziału nie zamierzam. Jesteście mi to winni – rzuciłem w nich tymi słowami i wyszedłem z gabinetu. Chcieli wojny, będą ją mieli – pomyślałem.

„Zdecydowałem się przejść na emeryturę młodo. Dzięki za flotę. Do zobaczenia później.” – znacie tego tweeta, prawda? Każdy go zna! Mimo to ci durnie powtarzali, że skoro nie chcę promować walki, to nie zawalczę. Pobiłem twitterowy rekord Kobe’ego Bryanta, a oni cały czas powtarzali: “musisz wypełnić swoje zobowiązania, albo pojawisz się w NY, albo zdejmujemy cię z rozpiski”. W koło Macieju, jak jakieś katarynki. Ich desperacja zmieniła się w porządne wkurzenie… jedno z tych, w których jesteś w stanie umrzeć z głodu, byle by tylko twój kompan umarł wcześniej, abyś mógł patrzeć na jego cierpienie. Nie pozostało mi więc nic innego, jak zagrać va banque i zobaczyć, co się stanie. Piątkową konferencję oglądało pięćdziesiąt tysięcy widzów – phi! Gdybym się tam pojawił, pękło by trzysta tysięcy, a całość zostałaby wyświetlona ponad milion razy. Wiedziałem, że tak będzie. Podczas ostatniej rozmowy powiedziałem Danie: “Będziesz tam stał, jak cymbał i odpowiadał na pytania dotyczące mojej osoby. Reszta zawodników nie dostanie ani jednego pytania.” Niewiele się pomyliłem. White palił buraka za każdym razem, gdy ktoś zagadnął go na temat walki. Zresztą sami widzieliście. Starał się robić dobrą minę do złej gry, ale widać było, że nie za bardzo panuje nad sytuacją i nie wie, jak ostatecznie zdoła wybrnąć z tego bagna. Jest jednak skłonny zagłodzić się na śmierć, byleby tylko ukarać mnie – zrobić ze mnie kozła ofiarnego, mającego służyć za przykład dla innych. Ale wiecie co? Mnie nie pokona. Z każdym dniem tej afery staję się silniejszy. Fani są ze mną, dają mi wsparcie. Twitter aż trzeszczy od wiadomości o mnie, #YourMove można już chyba uznać moim prywatnym hashtagiem. Może nawet zrobię z niego swoje epitafium. Rosnę w siłę i kiedy zdecyduję się na powrót do oktagonu, UFC 200 nie będzie mi do niczego potrzebne. Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni.

I w taki sposób skończyło się moje promowanie UFC 200. Nawet, kiedy nie chciałem tego robić, powiększałem rozgłos tej gali! Taki już jestem, takiego mnie pożądacie. Tak samo Dana i włoscy bracia – nawet, jeśli nie chcą tego przyznać głośno. Wasz ruch panowie. Tutaj nic się nie zmieniło. Zdołacie przełknąć dumę?

– Tekst jest fikcją literacką i luźną interpretacją zaistniałej sytuacji.

fajny tekst :)

No niezly:)

Tacy ludzie jak White dla hajsu zrobiliby wszystko. Jeszcze brakuje zeby Jones przegral to wtedy chyba stryczek czeka na lysa pale:),Tak jakby brakowalo mu kasy..

Wiesz jak jest jak ktoś ma jej pełno to chce jeszcze więcej :)

w sumie Conor dobrze zrobił, a za nim mogło by pójść jeszcze paru :) to by może coś White pomyślał, bo jednak to nie są jego niewolnicy

Świetny tekst. Ufc bez sensu się upierało. Mc Gregor postawił się nie dlatego, żeby laski w Islandii wyrywać ale żeby spokojnie, uczciwie potrenować. Jakby Dana i jego ludzie się postarali, to nieobecność McGregora na większości konferencji mogliby medialnie, PR'owo tak samo dobrze sprzedać jak obecność, a może nawet lepiej.

on chce dolarów więcej i tyle.

Akurat oni zarabiają na nim tyle dolarów, że tego powinien dostać mniej- więcej tyle ile chce.