Subject: zadania domowe

To wszystko na pewno odnosi się do tekstów, które gdzieś masz, np. w książce. ciężko opracować pytania bez znajomości tekstów źródłowych

tylko zadanie pierwsze do tego nawiązuje;) tekst zaraz znajdę

Kurde nie mam jak...

Wisława Szymborska
Na wieży Babel


I Jerzy Stempowski
W krainie dniestru.


Ale to pierwsze to pies drapał;P bo sobie jakoś poradzę z tekstem..ale np "Czy Kohelet jest pesymistą?" To tutaj ciężko coś wymyślić.. kilka zdań ok... ale nie kilkanaście:>
(edited)

wlasnie nie bylismy z Ravem pewni czy tak mozna a znajac nauczyciela to pewnie wolalby ta metoda ktora ja przedstawilem;)

@Lineczka

dzieki ;p

ja miałem przyjemność mieć zajęcia na uczelni z prowadzącym, który dawał na kolokwiach tak mało czasu, by dało się zrobić zadania tylko najszybszą metodą

co do tego szybszego sposobu, to jest on jak najbardziej prawidłowy, wykorzystuje po prostu znajomość zasad matematyki (w tym przypadku pierwiastków)

Mam w poniedziałek sprawdzian problemowy z polskiego... muszę przygotować kilkanaście zdań na jedno pytanie... a o to pytania:


2.Rozważ czy Kohelet jest pesymistą.
3.Cechy gatunkowe przypowieści biblijnej. Objaśnij sens poznanych przykładów.(Poznaliśmy Przypowieść o synu marnotrawnym, o siewcy i o miłosiernym Samarytaninie)
4.Objaśnij znaczenie poznanych motywów apokalipsy św Jana(Jeźdźcy Apokalipsy, obraz sądu, Nowe Jeruzalem, symbole zła).


Jeśli ktoś może chociaż kilka zdań, to proszę;)Najgorzej jest do zadania 1 i 2... bo tam nic nie mogę wymyślić...

pomoże ktoś?

A więc spójrz:

Ad2.
Księga Koheleta

Treścią tej księgi są rozważania nad sensem życia ludzkiego. Autor nie znajduje odpowiedzi na pytanie jaka jest droga do prawdziwego szczęścia. Stwierdza tylko, że szczęścia nie przynoszą ani bogactwa, ani słowa, ani używanie rozkoszy, ani też wysławiana mądrość i wiedza.
Często w utworze tym powtarzają się słowa "Wszystko jest marnością" (słowo marność pojawia się w księdze aż 20 razy). Życie jest pełne utrapień, niesprawiedliwości i trudów, a przy końcu bytowania czeka wszystkich śmierć. Kohelet wierzy w Boga, od którego zależą radosne i jasne strony życia, które należy traktować jako dar. Z korzystania z tych darów trzeba będzie zdać relację Bogu. Kohelet jest przekonany, że wszystko pochodzi od stwórcy, który kiedyś będzie sędzią człowieka. Jakkolwiek życie ludzkie jest kruche i ulotne, można odnaleźć w nim sens. Będzie nim wiara w Boga, przestrzeganie Jego przykazań. Tylko w ten sposób człowiek może wpisać swą przemijającą i nietrwałą egzystencję w wieczny i niezmienny plan boskiego stworzenia. Średniowiecze i barok z upodobaniem podejmują motywy przemijania, które widać np. w "Wielkim Testamencie" Villona, poezji Mikołaja Sępa Szarzyńskiego czy Daniela Naborowskiego.

To, co zaznaczyłam, wydaje mi się pomocne do tego pytania, tylko kwestia decyzji typu tak/nie. Nie znam tej księgi, bo pomogłabym Ci sama, muszę się podeprzeć źródłami, które nie zawsze są dobre. Odpowiedziałabym nie - zaznaczone zdania przekonują mnie o tym. O, znalazłam inne źródło, które by potwierdzało moją odpowiedź:

Słowa „wszystko to marność” służą podkreśleniu stosunku Koheleta do życia. Uważa on, że nic tak naprawdę nie ma sensu, życie, zdobywanie dóbr, a nawet mądrości. Wszystko przemija, majątek życie, dlatego Kohelet uważa za marność daremne trudzenie się by osiągnąć te cele. W końcu ten sam los spotka wszystkich, mądrych i głupich, biednych i bogatych będą musieli wszystko oddać następnym pokoleniom i samemu stwórcy. „Powstało wszystko z prochu i wszystko do prochu znów wraca” – życie ludzkie ma swój początek i koniec to co człowiek osiągnie podczas niego staje się marnością przy osiągnięciach stwórcy, staje się zbędne po śmierci, a trud jaki zadaje sobie człowiek niedoceniony i zbyteczny. Kohelet nie oszukiwał się, głośno powiedział, że wszystko, co człowiek zrobi, zdobędzie na ziemi tak naprawdę nie należy do niego i nie będzie liczyć się w niebie. Wiedział także, że zdobywanie wiedzy jest marnością, ponieważ nie można jej poznać w pełnym wymiarze. Dążenie do majątku jest marnością, bo bogacz nigdy nie będzie miał spokojnego snu, a pieniądzem siebie nie nasyci. Dla Koheleta wszystkie paradoksy tego świata są marnością, z jego wypowiedzi można wywnioskować, że życie jest paradoksem. Znajdował on w najprostszych prawdach świata minusy i określał dążenie do ich osiągnięcia pogonią za wiatrem.
Kohelet, mimo że wszystko uważał za marność był optymistą, o czym świadczą ostatnie fragmenty tekstu. „Przyjemne jest światło i miło oczom widzieć słońce” – powiedział, a mimo iż wcześniej wszystko uznał za marność.
Marnością nie jest tylko Bóg. „…a marność z nadmiaru słów, Boga się przeto bój” – jest to ostrzeżenie przed karą Bożą, która może spotkać człowieka za słowa, które są marnością. A stwórca jest ponad wszystkim, zaś bojaźń Boża nie jest marnością tylko powinnością.

Wyciągnij sobie z tego odpowiedź - w sumie wystarczy zgrabnie połączyć zaznaczone przeze mnie zdania. Zaraz wyszukam Ci pozostałe.

Ad 3.

PRZYPOWIEŚĆ – parabola – jest to gatunek narracyjny o charakterze moralistycznym. Przedstawione postacie i wydarzenia nie są ważne ze względu na swe cechy jednostkowe, służą do wypowiedzenia uniwersalnych prawd moralnych, religijnych i filozoficznych ( o prawdach ludzkiej egzystencji, o postawach wobec życia, o kolejach losu ludzkiego). Przypowieść zestawia dwie rzeczywistości – pierwsza to realistyczne obrazy życia codziennego, druga natomiast jest dana w sferze pojęciowej, np. dobro – zło w tematyce moralnej.

Dlatego też w interpretacji Biblii odkrywamy znaczenia alegoryczne lub symboliczne.

Przypowieść O miłosiernym Samarytaninie przedstawia człowieka, który w drodze z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców, pobity i porzucony. Obok leżącego przechodzili kolejno kapłan i Lewita, ale obaj minęli go obojętnie. Przechodził też Samarytanin, który zajął się rannym, opatrzył rany, zawiózł go do gospody i, zapłaciwszy gospodarzowi, polecił troskliwie pielęgnować chorego. Samarytanin jest wzorem cenionej przez wszystkie wieki postawy człowieka miłosiernego i litościwego, człowieka, który wie, że miłość bliźniego wyraża się w trosce o dobro drugiego człowieka i w poświęceniu się dla niego.


Przypowieść O synu marnotrawnym wiąże wzorce postaw z systemem wartości ideowych i moralnych. Mówi ona o ojcu, który podzielił majątek pomiędzy dwóch synów. Młodszy zabrał swoją część i ruszył w świat. Szybko wszystko przetrwonił i gdy zaczął nękać go głód, postanowił wrócić do ojca i błagać go o przebaczenie. Ojciec przyjął syna z otwartymi ramionami i uczcił powrót syna wystawną ucztą. Wzbudziło to zazdrość starszego syna, który przez wszystkie lata służył ojcu wiernie i uczciwie i uczciwie pracował w jego gospodarstwie. Jednak, gdy starszy syn obrażony serdecznym przyjęciem brata nie chciał wejść do domu by uczestniczyć w uczcie, wówczas ojciec wielkodusznie wyszedł do niego i z ogromną serdecznością i wyrozumiałością powiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do Ciebie należy. A trzeba się cieszyć i weselić z tego, że ten brat twój był umarły, znów ożył, zaginął, a odnalazł się.

Do syna marnotrawnego: Z przypowieści tej można czerpać naukę o miłosierdziu i miłości do drugiego człowieka. Pomimo krzywd czy opuszczenia, należy wybaczać bliźnim. Biblijny ojciec może odnosić się do ojcowskiej postawy Boga, który odpuszcza grzechy ludziom, którzy nawracają się, choć przestali wierzyć.

Do siewcy:

Chrystus w tej przypowieści symbolizuje siewcę, którego nauka (ziarna) trafia na mniej lub bardziej podatny grunt (gotowość ludzi do słuchania nauk bożych). Pierwsza grupa ludzi (ziarno rozsypane na drodze i wyjedzone przez ptaki) to ci, którzy słuchają słów Boga, ale ich nie rozumieją. Druga grupa (skalisty grunt) odnosi się do ludzi, którzy może i mają dobre chęci, ale zbyt mało w nich wytrwałości i wiary. Dlatego słowo boże nie zakorzeni się na stałe w ich sercach. Ciernie są natomiast w przypowieści metaforą pokus i rozkoszy, którym ulega część ludzi. Rozumieją oni nauki Chrystusa, pewnie nawet starają się żyć zgodnie z nimi, ale nie mogą oprzeć się życiowym przyjemnościom i tu również nauki się nie zakorzenią. Urodzajna gleba to symbol tych, którzy są otwarci na naukę, słuchają słowa bożego i starają się żyć zgodnie z nim. Te słowa będą przekazywać następnym pokoleniom i dlatego ziarno wyda plon nawet stokrotny. Jezus mówi:

Resztę sobie dopisz, jeśli czegoś by Ci brakowało ;)

Ad 4.

Apokalipsa świętego Jana jest ostatnią księgą Nowego Testamentu. Jest wizją ostatecznej walki dobra ze złem, obrazem sądu ostatecznego nad ludzkością. W Apokalipsie występuje sporo niejasnych i tajemniczych symboli: Baranek (ofiara Chrystusa), bestia i siedmiogłowy smok (szatan), cztery zwierzęta ( ewangeliści), kobieta w słonecznej szacie ( zwycięska Matka Boska ). W Księdze spotykamy wiele obrazów zagłady pod postacią między innymi ognia i szarańczy. Istotna jest również symbolika liczb: siódemka jako cyfra boska (siedem trąb, pieczęci, aniołów), a liczba 666 oznacza bestię (szatana). Apokalipsa zapowiada ludzkości totalną zagładę świata i jego późniejsze odrodzenie.

uch, resztę sobie dopisz, to raczej proste... bo wujek google nie zawsze dobrze pokazuje ;)
poza tym sama muszę się obrobić ze swoim ;P

Jaki jest pożądany odczyn gleby i w jaki sposób można zmienić odczyn gleby?

witam jest ktos dobry z polskiego i pomoze?

ponizej link do zadania z rozwiazaniem czy pomoze ktos z jego rozwiazaniem? tzn jest tam rozwiazanie jednak nie jestem wstanie tego ta pozmieniac zeby sie nauczycielka nie kapla ze z internetu pomoze ktos?


http://www.klub-litera.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=6575:obraz-chopow-przedstawiony-przez-inteligentow-w-dramacie-stanisawa-wyspiaskiego-qweseleq&catid=81:Wypracowania&Itemid=64

K2O + HNO3----->2KNO3+H2O
dobrze mi wyszło?
(edited)

pomozcie ktos:) prosze was bardzo wazne to dla mnie

NO3 powinno chyba być

Jest prawie dobrze, postaw przed HNO3 dwojke i bedzie git, bo trzeba wyrownac strony :)