Subject: keşke....... gerisini getir bakalım :)

valla elinde olan bişi hocam... bak ben birisine bi aşık oldum, 6 senedir ne aşk ne meşk:)))

bnce öyle deil

bence öle hocam... olmak istemezsen çok önemli bişey olmadığı sürece aşık maşık olmazsın istemediğin sürece...

keşke.. Bu başlık açılmasaydıda böyle saçma bi mesaj göndermeseydim :)

kesinlikle... ben aşka falan inanmam.

valla hocam haklısın saçma bi cevap ama olmuyorum işte... yawww bi aşk 6-7 sene sürermi ya...:)))

20 yıl sürdüğünü biliyorum ben :)

vıy...

kara sevda dedikleri bu olmalı...
ben 12 senedir süreni en yakın arkadaşlarımdan birisinde görüyorum, ve hala bir neticesi yok...
fazla uzayınca tadı kalmıyor...

Keşke Duygularımla Değil de Mantığımla Yaşayabilsem...

Keşke Canımın ne istediğini değil de Yapmam Gereken Şeyi Yapsam...

Keşke Adam Olacağım Gün Bugün Olsa...

Aşka mı inanmıyorsunuz? Aşık olunca görürsünüz :) Aşk insanın elinde olsaydı kimse acı çekmezdi. Ben, 4 yaş büyük birine aşığım (uzaktan akrabamız diyelim, akraba sayılmaz da) ve uzun zamandır görmememe rağmen bazen yüreğimi çok fena yakıyor (en az 8 sene olmuştur) ama belki de şimdi görsem gözümde büyüttüğümden belki de "Aaa o da insanmış, normal biriymiş" diyeceğim ama maalesef görme imkânım olmadı, bir türlü.

Bu yazdıkların bana Facebook'ta gördüğüm, ilkokulda aşık olduğum kızı hatırlattı. 2003-2008, 5 sene olmuş, öyle bir resmini gördüm. Meğerse normal bir kızmış.:) Oysa o zamanlar nasıl bakıyordum ona. Heralde zamana bırakmak gerçekten işe yarıyor.

İnan şu an bende hiç işe yaramıyor :) Eğer biri "Ceren (ne güzel de ismi var :) buraya geliyormuş şimdi" dese elim ayağım, harbi diyorum titrer, ne yapacağımı bilemem ama birlikte biraz zaman geçirdikten sonra belki de "Görmediğim süre zarfında çok abartmışım. O kadar muhteşem birisi değilmiş" derim, kim bilir...

Çocukluk aşkımın bir, sadece düzgün bir fotoğrafını bulabilmek için (onun Facebook'u yok), kardeşinin Facebook'undaki yüzlerce resme baktım, sahte hesap açıp "Ablanı da çeksene" mesajları attım, kardeşinin MSN adresini bulup (onun yok, ablası arada giriyo) ablasına (Ceren'e) rastgelmeyi diledim...

Kızın soyadını günlerce, haftalarca araştırdım. Soyadını bilmeden önce Facebook'taki bütün neredeyse Cerenlere baktım.

Bütün bunların sonucunda hiç konuşamadım Ceren ile, sadece güneş gözlüğüyle çekilmiş bir fotoğrafı var elimde. Kardeşinin "Güneş gözlüğünü çıkar bari" dememesinden dolayı.
(edited)
(edited)
(edited)

Ben de aramalarımdan ümitsizdim. Sınıfça toplanmışlar da öyle bir fotoğrafta çıkmış, yoksa benim de bulacağım yoktu. Belirttiğin gibi karşımda görsem bende de bir titreme olur heralde.:) Ancak maalesef yol almak lazım, vitesi boşa alıp bekleyince gelmiyor, ayrıca hayatta geçmiyor.:)

Her şeye rağmen sevginin, aşkın getirdiği az da olsa bir mutluluk oluyor insanın içinde. Her şeyi yaparken onu düşünüyorsun, "Burada olsa da beraber gülsek" falan diye binbir cümle kurmana rağmen bir mutluluk (?) da getiriyor sanki...
(edited)

Geçici ve bitince ağlatabilen, acı verebilen bir "mutluluk". Yine de bunlar gelip geçici şeyler sanki...:)

Hepsi geçici tabii ki de... :) Önemli olan kendini fazla yıpratmamak, üzmemek.. Şimdi zevkle bir Türk Kahvesi içtim ama 10 dakika sonra ne tadı kalacak ne de ben hatırlayacağım.

"Bâki kalan bu kubbede hoş bir sadâ imiş" :)