Subject: »το κράτος είμαστε εμείς και να μας χαιρόμαστε.

+1

Πάντα έτσι ήταν οι Έλληνες ρε:Ρ Μέχρι βέβαια να βρεθεί κοινός εχθρός, εκεί τρέχα να σωθείς;)

Πάνω σε αυτό που λές...

Πιστεύω πως έχει αλλοιωθεί αρκετά και αυτό το στοιχείο. Έχουν καταφέρει να χτυπήσουν πάνω στο μεγάλο ατού της χώρας μας. Την οικογένεια. Αν δεις πως ήταν πριν 30-40 χρόνια οι οικογένειες και πως είναι τώρα το λιγότερο που μπορείς να αισθάνεσαι είναι θλίψη. Καταστρέφοντας τους οικογενειακούς δεσμούς σε κάνουν αδύναμο και για να καλύψεις τα κενά σου, οδηγήσε στην συνεχή πάλη για να κερδίζεις χρήματα και εξουσία. Σε καταντάνε δηλαδή πλήρως εγωιστή. Πρόσθεσε σε αυτό και τον θάνατο της παράδοσης και των εθίμων σου και έχει το αποτέλεσμα του να μην έχεις για τι να πολεμήσεις έναντι σε οποιαδήποτε απειλή. Παλιά οι άνθρωποι πολεμάγαν για τα σπίτια τους, την οικογένεια τους, τον τόπο τους.

(edited)

Μεγαλο οπλο τους η TV...

+ 1000

Δυστηχώς...

Πριν λιγο σκεφτομουν με τί προτυπα μεγαλωσαμε και τι βλεπαμε στην TV, με αφορμη το Carousel!

Patty Vs. Carousel!

Carousel: Οικογενεια. Φτωχεια. Αισθηματα. Αγνοτητα. Φιλια. Πιστη. Αγαπη. Ειλικρινεια. Σεβασμος κ χιλιαδες καλα Vs. 1 κακο! Την Μαρια Χοακινα! :P

Patty: Ψωνιλικι. Πουτανια. Υλισμος. Μαχαιρωματα. Μισος. Ολοι ειναι μοντελα, ολοι πανε με ολους, απο κομμωτηρια μολις βγαλμενοι, με high lux ρουχα, παπουτσια κ.α, και χιλιαδες κακα Vs. 1 καλο! Την Patty! :P

Δλδ. εδω μιλαμε οτι εχουν γυρισει ολα τουμπα!Γαλουχειται μια κατασταση και μια υπερβολη συνεχως!

Δεν ειμαι τοσο οπισθοδρομικος οσο φαινεται, αλλα δεν μπορει να μεγαλωνει ενα παιδι με τοοοοοοοσο gap!
(edited)

εχεις πολυ δικιο greg...
και δεν ειναι θεμα οπισθοδρομησης...
οι αξιες ειναι αμεταβλητες στο χρονο και ο παρτακισμος και το χρημα ως αντισταθμισμα δεν ειναι "προοδος'...

κατσε να ψαξω να βρω ενα νοσταλγικο κειμενο που ειχα γραψει παλιοτερα...

Γενικά οι γενιές που έρχονται μεγαλώνουν με τις ένοιες του υλισμού (βλέπε Patty) και της βαρβαρότητας (βλέπε cartoons και ψευτό-hip hop μουσική). Επίσης αυτές οι γενιές κοιτάνε από τα 13 τους πως θα συνερευθούν με το άλλο φύλο όχι επειδή το θέλουν πραγματικά αλλά για να "μεγαλώσουν" πιο γρήγορα. Πηγαίνουν μέχρι και στα μπουζούκια ντυμένα λες και πάνε επί πληρωμή για...

Παιδιά χωρίς παιδικότητα...

Το βρηκα:

Τα παιδικά μου χρόνια τα έζησα στον Χολαργό Αττικής, μια μεσοαστική περιοχή όπου την δεκαετία του 1980 «αναπτυσσόταν», που σημαίνει από οικόπεδα, αλάνες και αραιοκατοικημένες μονοκατοικίες άρχισαν να «φυτρώνουν» πολυκατοικίες και να έρχονται άποικοι για «μια καλύτερη ζωή στα προάστια»...
Ταυτόχρονα όμως εμφανιζόντουσαν η έγχρωμη τηλεόραση, τα ηλεκτρονικά και άλλα σύγχρονα παιχνίδια, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, τα βίντεο κλπ...
Το πάντρεμα αυτό αλάνας και τεχνολογίας το έζησα στην καλύτερη στιγμή του...
Όχι ως μεσοβέζικη λύση αλλά ως χρυσή τομή...
Ενώ οι πρώτες πολυκατοικίες έφεραν καινούργιους φίλους σε εμάς τους παλιούς, είχαν μείνει πολλοί χώροι για παιχνίδι και αυτοκίνητα λιγοστά...

Θυμάμαι λοιπόν (με νοσταλγία βέβαια), που μαζευόμασταν καμιά 45ρια παιδιά, αγόρια και κορίτσια, κάθε απόγευμα, μετά το σχολείο και το όποιο διάβασμα, και παίζαμε ποδόσφαιρο, μήλα, αμπάριζα, κρυφτοκυνηγητό, πόλεμο (με νεροπίστολα αλλά και σφεντόνες ! ), κρυφτό, τα κορίτσια «λάστιχο», κουτσό (και εμείς που και που) κλπ κλπ κλπ...
Διοργανώναμε Θέατρο (σκετσάκια), Αγώνες, Καραγκιόζη, Τενεκεδούπολη, Κουκλοθέατρο, αλλά και υπαίθρια αγορά !
Στη μόδα τότε ήταν τα Playmobil, τα Lego και φυσικά τα αυτοκινητάκια μινιατούρες !
Όπως και τα «χαρτάκια» και μιλάω καταρχήν για τα άλμπουμ με ποδοσφαιρικές ομάδες όπου ανταλλάζαμε χαρτάκια ή παίζαμε «τοιχάκι» με τα διπλά για να συμπληρώσουμε το άλμπουμ, αλλά και τα Ατού, Υπερατού, δηλαδή τα συγκριτικά χαρτάκια αυτοκινήτων, πλοίων, αεροπλάνων κλπ.
Ατελείωτες ώρες παιχνιδιού... δημιουργικού παιχνιδιού...
Είχαμε φτιάξει και ομάδα ποδοσφαίρου και παίζαμε με άλλες γειτονιές στο «γηπεδάκι», ένα οικόπεδο που το είχαμε διαμορφώσει σε γήπεδο ποδοσφαίρου...

Για όσους ξέρουν τον Χολαργό γνωρίζουν ότι ο Υμηττός είναι αναπόσπαστο κομμάτι του,
γι' αυτό να μη ξεχάσω τις εκδρομές - εξερευνήσεις που κάναμε εκεί αλλά και σε εγκαταλελειμμένα σπίτια της περιοχής, με τάσεις Τομ Σόγιερ, όπου βέβαια μανάδες ανησυχούσαν (όχι πάντα αδικαιολόγητα ), και οι τιμωρίες ήταν αναπόφευκτες...
Διαβάζαμε Μίκυ Μάους, Κλασσικά Εικονογραφημένα, Ποπάϋ, Μπλέϊκ, Αγόρι, Βαβούρα (πολύ γέλιο), Ποπ και Ροκ, Τιραμόλα, Σεραφίνο, κωμωδίες του Αριστοφάνη σε κόμικς και πολλά άλλα, ενώ για τα κορίτσια ήταν η Μανίνα, η Κατερίνα (και Super Κατερίνα)...
Όμως ταυτόχρονα έκαναν εμφάνιση και τα πρώτα ηλεκτρονικά παιχνίδια τσέπης, που γινόταν θραύση με δαύτα, αλλά και τα βίντεο !
Η πρώτη ταινία που έβαλα μόνος μου στο βίντεο και πάτησα play, για να την παρακολουθήσω με τον κολλητό μου, ήταν το 1ο Ιντιάνα Τζόουνς... Ήμουν 8 ετών (1984)...
Το 1987 πήρα τον πρώτο ηλεκτρονικό υπολογιστή, έναν Spectrum για λίγους μήνες, αλλά ο μεγάλος ο χαμός έγινε με τον Amstrad 6 128 (με πράσινη κι όχι έγχρωμη οθόνη), που τα παιχνίδια του, αλλά και η «γλώσσα» του (Basic), έχουν μείνει στην ιστορία...
Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω στην τηλεόραση, που αν και δύο κανάλια τότε, τα παιδικά (κι όχι μόνο) προγράμματα ήταν άπειρα...
Τα πρώτα που μου έρχονται ανάκατα στο μυαλό είναι ο Ροζ Πάνθηρας, οι Ντιούκς, το Ουράνιο Τόξο, Ο Παραμυθάς, η μικρή Λουλού, Θάντερκατς, Ο Ιππότης της Ασφάλτου,
Δρ Χου, Star Strek, Χάϊντι, Μάγια η Μέλισσα, Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο Άνθρωπος, Κάντι Κάντι, Η Οδύσσεια του Διαστήματος, Φρου - Φρου, Νίλς Χόλγκενσον, Στρουμφάκια, Μουσικόραμα, αλλά και τον μπασκετικό Άρη στην Ευρώπη !
Από το 87 και μετά μπήκαν και τα δορυφορικά στη ζωή μας με MTV, RTL (ιδίως το Τούτι Φρούτι !), και άλλα... Ενώ από το 89 τα πρώτα ελληνικά ιδιωτικά.
Σύντομη αναφορά θα κάνω στο ιδιωτικό ραδιόφωνο που κι αυτό τότε έκανε τα πρώτα βήματα, στην αρχή με πειρατικούς σταθμούς (Top FM, Geronimo Groovy κ.α.), και στη συνέχεια με νόμιμους (Δίαυλος 10 κλπ).
Στη μουσική ας μη κάνω αναφορά γιατί η μουσική των 80s είναι... μεγάλη ιστορία, αξίζει ξεχωριστό θέμα !
Τέλος τα καλοκαίρια στο εξοχικό σπίτι στη Ραφήνα, ίσως να είναι το καλύτερο, γιατί δεν υπήρχε και σχολείο, παρά μόνο μπάνιο, ποδόσφαιρο στην παραλία, μπάσκετ, μπιρίμπα, τα πρώτα πάρτι, οι πρώτοι έρωτες...

επικη περιγραφη. ευτυχως ανηκω ισως στην τελευταια γενια που τα προλαβε ολα αυτα. λυπαμαι τα τωρινα παιδια που δν εχουν ζησει και δν θα ζησουν ουτε το 1% απ' αυτα.

Ουτε στο κομμα δεν επεσες εξω...

Ειμαι περηφανος που μεγαλωσα με πανομοιοτυπο τροπο. Οπου Χολαργος = Βυρωνας και οπου Ραφηνα = Λαγονησι!

Respect Jim...

Πολύ ωραίο κείμενο.

Εγώ έφτασα 18 χρονών για να πάω πρώτη φορά για καφέ :Ρ
Καλοκαίρι 3 η ώρα και παίζαμε μπάλα :Ρ

Ρε σεις, ειχε κανεις ποδηλατο με την σουστα στην μεση στο σκελετο και στο πηρουνι + 3 ταχυτητες????

Πριν κυκλοφορησει το BMX...

Περιπου σαν αυτο!

thanks duds!

Ειχα μοτο κρος τριταχυτο ποδηλατο πριν παρω ενα Molvedo (κουρσα) δεκαταχυτο...
loool

Απλως ετυχε να μεγαλωσουμε σε ενα παντρεμα εποχων και να συνδυασουμε με τον καλυτερο τροπο τα παλια με τα καινουρια...
αλλά η τηλεοραση αν και 2 μονο καναλια τοτε αφιερωνε πολλη ωρα στα παιδικα προγραμματα τα οποια ητανε ποιοτικα, διασκεδαστικα και διδακτικα κατι που τα τελευταια χρονια εχει εκλειψει...
Τωρα οι χωροι παιχνιδιου εχουν μειωθει, τα διαμερισματα μοιαζουν (και ειναι) σαν κλουβια για τα παιδια...