Subject: »το κράτος είμαστε εμείς και να μας χαιρόμαστε.

Επικοινωνία

13 09 2013
in Ειδήσεις
Ένα συγκλονιστικό... video από τη Βουλή

font size decrease font size increase font size
7

Ένα συγκλονιστικό... video από τη Βουλή

Έτσι αποφασιζουν για τις ζωές μας ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και ΠΑΣΟΚ

m.youtube.com/v/wWdut0XaUj8&desktop_uri=%2Fwatch%3Fv%3DwWdut0XaUj8

---

---

Οι Κανόνες των Φόρουμ
- Είναι απαγορευμένο να χρησιμοποιήσετε την προσβάλλλουσα ή χυδαία γλώσσα:
- κατάχρηση των κεφαλαίων γραμμάτων στους τίτλους των threads ή στις απαντήσεις

ψυχραιμία παιδιά

(edited)

Ο Γιάννης Αγγελάκας διέκοψε τη συναυλία όταν ακούστηκε το σύνθημα «φασίστες κουφ... έρχονται κρεμάλες» και μίλησε στο κοινό του.

«Εμένα δεν μου αρέσει αυτό το σύνθημα. Η απάντηση πρέπει να είναι ψύχραιμη, να είναι προϊόν ορθής σκέψης και κυρίως χρειάζεται όλοι να προσέχουμε καθημερινά τον φασισμό που κρύβουμε μέσα μας... Βεβαίως και κρύβουμε. Ακόμη και στην καθημερινότητά μας. Αλλά δεν μπορεί να είναι η βία απάντηση στη βία. Αν είναι δυνατόν. Πρέπει να φτάσουμε σε μία κοινωνία πολιτών με ευφυΐα και συνείδηση».

Ο Γιάννης Αγγελάκας συνέχισε, λέγοντας: «Λυπάμαι για όλους... Ξερνάμε την παράνοια και τον κυνισμό στα μούτρα μας».



Αυτό είναι ήθος. Όχι αστεία

Ελβετία: Ψηφίζουν για τη διατήρηση της στρατιωτικής θητείας

Στις κάλπες καλούνται σήμερα οι Ελβετοί για να αποφασίσουν, σε μια σειρά δημοψηφισμάτων, εάν θα καταργηθεί η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, εάν τα βενζινάδικα θα επιτρέπεται να λειτουργούν και τη νύχτα ή ακόμη και αν θα απαγορευτεί να κυκλοφορεί κανείς δημοσίως με καλυμμένο το πρόσωπο.

Η Ομάδα για μια Ελβετία Χωρίς Στρατό (GSsA), στην οποία μετέχουν κυρίως Σοσιαλιστές, Πράσινοι και φεμινίστριες, έχει προτείνει να καταργηθεί η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και να αντικατασταθεί είτε από εθελοντική είτε από ένα μικρό, επαγγελματικό στρατό. Όσοι διαφωνούν με την πρόταση επισημαίνουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες στη συγκρότηση επαγγελματικού στρατού, μολονότι τα ποσοστά ανεργίας τους είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με της Ελβετίας.

Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η πρόταση αυτή δεν θα συγκεντρώσει ποσοστό μεγαλύτερο του 33% και θα απορριφθεί. Όλα τα μεγάλα κόμματα, πλήν των Σοσιαλιστών, έχουν ταχθεί κατά ενώ και τα δύο σώματα του κοινοβούλιου έχουν επίσης καταψηφίσει το σχέδιο αυτό.

Ο εκπρόσωπος του GSsA Τομπίας Σνέμπλι χαρακτήρισε πάντως την υποχρεωτική θητεία "εργαλείο των πολέμων του παρελθόντος", σχολιάζοντας ότι "δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά ότι θα υπάρξει κάποια απειλή εισβολής στην Ελβετία μέσα στα επόμενα 15-20 χρόνια".

Ο στρατός της Ελβετίας αποτελείται από 155.000 κληρωτούς και 2.650 επαγγελματίες στρατιώτες. Όλοι οι άνδρες ηλικίας 18-32 ετών είναι υποχρεωμένοι να περνούν από εκπαίδευση 7 εβδομάδων και κατόπιν περνούν έξι φορές από επανεκπαίδευση που διαρκεί 19 ημέρες κατ' έτος. Οι στρατιώτες φυλούν το όπλο τους στο σπίτι και κάθε χρόνο κάνουν ασκήσεις σκοποβολής. Περίπου το 60% των ανδρών κάθε κλάσης υπηρετούν κανονικά ενώ οι υπόλοιποι επιλέγουν να κάνουν εναλλακτική θητεία ή εξαιρούνται από τη στράτευση και πληρώνουν γι αυτο φόρο 4% επί του μισθού τους.

Ένα άλλο θέμα που τίθεται σε ψηφοφορία είναι ενα θα επιτραπεί να λειτουργούν όλο το 24ωρο τα καταστήματα των βενζινάδικων που βρίσκονται στους αυτοκινητόδρομους. Η αριστερά και τα συνδικάτα θεωρούν ότι πρόκειται για μια απόπειρα αμφισβήτησης της νομοθεσίας που καθορίζει το ωράριο εργασίας και απαγορεύει τη λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές.

Υπάρχει επίσης το θέμα των εμβολιασμών που ζητείται να τεθούν υπό την εποπτεία των ομοσπονδιακών αρχών και όχι των υπηρεσιών κάθε καντονιού ξεχωριστά. Στο Τεσίν τίθεται σε δημοψήφισμα μια πρόταση που θα απαγορεύει να κυκλοφορεί κανείς σε δημόσιους χώρους έχοντας καλυμμένο το πρόσωπό του και η οποία συναντά έντονες αντιδράσεις από τις μουσουλμανικές ενώσεις.

...kai to apotelesma:

Διατήρηση της στρατιωτικής θητείας ψήφισαν οι Ελβετοί σε δημοψήφισμα

Γενεύη
Υπέρ της διατήρησης της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ψήφισαν με μεγάλη διαφορά οι Ελβετοί στο δημοψήφισμα της Κυριακής, σύμφωνα τουλάχιστον με εκτίμηση του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων GFS της Βέρνης για λογαριασμό του δημόσιου τηλεοπτικού δικτύου RTS.

Σύμφωνα με την προβολή των αποτελεσμάτων, το 73% των ψηφισάντων είπαν «Όχι» στην πρόταση της Ομάδας για μια Ελβετία Χωρίς Στρατό (GSsA), η οποία σχηματίσθηκε κυρίως από σοσιαλιστές, Πράσινους και φεμινίστριες.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό


ΑΥΤΗΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΑΠΟΦΑΖΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΙ ΟΧΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΕΣ ΦΑΤΡΙΕΣ ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΕΙ ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ...

Επειδή οι αναλύσεις μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλος της Χρυσής Αυγής -και μετά από ετολή που φέρεται να δόθηκε από τα γραφεία αυτής της συμμορίας- πέφτουν βροχή και προκαλούν σύγχυση (ανάλυση παράλυση), θα προσπαθήσω να συνοψίσω την κατάσταση:

Τον Απρίλιο του 2010, η Ελλάδα χρεοκόπησε και προσέφυγε στον μηχανισμό στήριξης, με αποτέλεσμα να υπάρξει λαϊκή οργή και αντίδραση, πολλοί πολίτες να σπάσουν στον δρόμο τις διαχωριστικές γραμμές Δεξιάς-Αριστεράς, να ενωθούν και να ζητήσουν απόδοση ευθυνών, ισότητα, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

Τον Σεπτέμβριο του 2013, μετά από μέτρα που δεν έχουν προηγούμενο σε καμία χώρα του κόσμου σε καιρό ειρήνης και με πολλούς Έλληνες στα όρια της εξαθλίωσης, η χρεοκοπία και τα Μνημόνια έχουν ξεχαστεί, οι υπεύθυνοι για την χρεοκοπία είναι όλοι στις θέσεις τους, και το μεγάλο πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η Ελλάδα είναι ο κίνδυνος των νεοναζιστών της Χρυσής Αυγής που απειλούν την «Δημοκρατία» μας.

Αν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν σας έπεισε για το πόσο απειλεί η Χρυσή Αυγή την «Δημοκρατία» μας -και πως η Χρυσή Αυγή είναι που πρέπει να αντιμετωπίσουμε ενωμένοι με τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο, τον Μπόμπολα, τους Μπάμπηδες και τους Πρετεντέρηδες-, θα υπάρξουν μερικές δολοφονίες ακόμα για να πειστείτε.

Αυτό είναι, δεν έχει άλλο.

Γιατί αυτοί είναι οργανωμένοι, είναι ενωμένοι, είναι αδίστακτοι και έχουν σχέδιο.

Σκοτωθείτε τώρα ελεύθερα μεταξύ σας. Έχετε δίκιο όλοι. Σε όλα.

http://pitsirikos.net/2013/09/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1/

---

---

---

Δημοκρατία και όχι ανεξέλεγκτοι αντιπρόσωποι.

φοβερο τραγουδι απο σουηδικο συγκροτημα μεταλαδων που αναφερετε στην 28 οκτωβριου και το οχι των ελληνων!
συγκλονιστικοι στιχοι!

http://youtu.be/Wa2-1L0rL4w

Μεγάλο μυστικό: Τα κόμματα δεν είναι αντίπαλοι.


Στον κοινοβουλευτισμό τα κόμματα εμφανίζονται στον λαό περίπου ως αδυσώπητοι αντίπαλοι.

Chess peopleΦυσικά και δεν είναι αντίπαλοι. Τα κόμματα είναι οι εταίροι που μετέχουν σε μια επικερδή επιχείρηση που λέγεται κοινοβουλευτικό σύστημα. Στην πραγματικότητα τα κόμματα μεταξύ τους είναι οι καλύτεροι συνεργάτες.

Στο μόνο πράγμα που πραγματικά διαφωνούν τα κόμματα, είναι ως προς το ποιο θα έχει την εξουσία. Δηλαδή για την θέση του διευθύνοντος συμβούλου κάπως. Εκεί και μόνο περιορίζονται οι πραγματικές διαφορές τους. Διεκδικούν όλα την εξουσία για λογαριασμό τους. Διότι η εξουσία μεταφράζεται σε οικονομικό όφελος. Πάντα.

Τα κόμματα θέλουν αδιάκοπα ένα και μόνο πράγμα. Την εξουσία. Θέλουν πάντα και μόνο την εξουσία. Ακόμη κι όταν δεν έχουν στελέχη, πρόγραμμα και πραγματικό λόγο για να κυβερνήσουν. Συνεχίζουν να θέλουν την εξουσία. Διότι η εξουσία έχει ψωμί.

Πέρα από αυτή την, για εμάς, επουσιώδη διαφωνία τους, τα κόμματα δεν έχουν αληθινές διαφορές. Οσες διαφορές φαίνεται να έχουν, απλώς τις κατασκευάζουν. Στο κάτω κάτω θα πρέπει να βρουν κάποιους λόγους ώστε να προτιμήσουμε το ένα από το άλλο κόμμα.

Αν μείνεις 10 χρόνια σε μια χώρα και δεν σου πουν τι κυβέρνηση έχει, σοσιαλίζουσα-εργατική ή φιλελεύθερη, και δεν διαβάσεις εφημερίδες ή ενημερωθείς αλλιώς, θα δυσκολευτείς να καταλάβεις κάποια ουσιαστική διαφορά όταν τα κόμματα διαδέχονται το ένα το άλλο στην εξουσία. Ακόμη κι αν πληρώνεις φόρους κανονικά. Τόσες μεγάλες διαφορές έχουν τα κόμματα στον κοινοβουλευτισμό.

Επειδή λοιπόν δεν βρίσκουν πραγματικές διαφορές καταφεύγουν σε άλλους τρόπους για να τραβήξουν την προσοχή μας. Και συμφωνούν και πάνω και σ’ αυτό. Για παράδειγμα μισθώνουν image makers για τα πρωτοκλασάτα στελέχη τους και εταιρίες δημοσίων σχέσεων για να συντάξουν τα προγράμματα και τα συνθήματά τους. Συμφωνούν και σ’ αυτό.

Συμφωνούν επίσης στο να επιλέγουν σε αρκετές περιπτώσεις νέους και όμορφους πολιτευτές. Τελευταία επιλέγουν νέες και όμορφες κοπέλλες. Χωρίς ιδιαίτερα άλλα προσόντα ή εμπειρίες. Ακριβώς σαν το πλήρωμα πίστας μαγαζιού μαζικής λαϊκής διασκέδασης. Εξάλλου οι πολιτευτές τους προορίζονται για να γίνουν βουλευτές-νομοθέτες. Και λίγο ρόλο παίζει αν ένας τέτοιος βουλευτής-νομοθέτης είναι μορφωμένος ή ικανός. Δεν πρόκειται να πάρει καμμιά σημαντική απόφαση από μόνος του. Το μόνο το οποίο χρειάζεται να διαθέτει, είναι αφοσίωση στον “αρχηγό”. Που στο κάτω κάτω του έκανε την τιμή να τον επιλέξει για υποψήφιο. Διότι φυσικά και δεν επιλέγει ο λαός τους υποψηφίους βουλευτές-νομοθέτες. Ούτε οι κομματικές οργανώσεις βάσης. Και πάνω σε όλα αυτά, όλα τα κόμματα φυσικά και συμφωνούν.

Έκτός λοιπόν από αυτή την μικρή διαφωνία τους, στο ποιο δηλαδή θα έχει την εξουσία, τα κόμματα, όλα τα κόμματα, συμφωνούν σε όλα τα πραγματικά σοβαρά ζητήματα. Οχι σε εκείνα τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την διαχείριση και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν για το ένα ή το άλλο. Αυτά είναι δευτερεύοντα. Σ’ αυτά τα θέματα είναι υποχρεωμένα να “διαφωνήσουν” στο κάτω κάτω. Για τα μάτια μας και μόνο φυσικά.

Στα σοβαρά ζητήματα, στα οποία όλα τα κόμματα συμφωνούν, μπορούμε να κατατάξουμε

την μορφή του πολιτεύματος
την ανυπαρξία δημοψηφισμάτων
την εκλογή αντί της κλήρωσης
την διάρκεια της θητείας του αντιπροσώπου-βουλευτή-νομοθέτη και φυσικά της κυβέρνησης
την μη-λογοδοσία τους
στο ότι οι “πρωθυπουργοί δεν πάνε φυλακή”
τον διορισμό των υπουργών από τον πρωθυπουργό
τον διορισμό της κεφαλής της δικαιοσύνης από τον πρωθυπουργό
τον μισθό τους, ολουνών. Αυτό που ονομάζουν “βουλευτική αποζημίωση” για το κακό που έπαθαν
την κρατική επιχορήγηση των κομμάτων
την ατιμωρησία τους την νομοθετημένη
τον διορισμό των διοικητικών συμβουλίων στις επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα
το βόλεμα των “δικών τους παιδιών”, προώθηση ημετέρων σε θέσεις και εξυπηρέτηση “κουμπάρων”
στο ότι όλοι οι δικοί τους είναι καθαροί και καθόλου διεφθαρμένοι
στο ότι όλοι παραλαμβάνουν καμμένη γη από τους προκατόχους τους
στο ότι οι αντίπαλοί τους είναι ψεύτες και λαϊκιστές
στο ότι θέλουν μεν να έχουν κομματικές οργανώσεις βάσεις αλλά χωρίς να τις επισκέπτονται πολύ συχνά τα μέλη και πάρουν τα μυαλά τους αέρα
στο ότι είναι δυνατόν να υπάρχουν νόμοι που ρυθμίζουν θέματα όπως την χρηματοδότησή τους για παράδειγμα, χωρίς τα ίδια να έχουν νομική υπόσταση
στο ότι το κράτος και το δημόσιο είναι ιδιοκτησία τους
στο ότι φόρους πρέπει να πληρώνει μόνο ο λαός
και μια σειρά άλλα τέτοια παρόμοια και πρωτευούσης σημασίας.
Τα κόμματα συμφωνούν επίσης και στον τρόπο της εσωκομματικής τους λειτουργίας. Ολα τα κόμματα έχουν σε ισχύ, εσωτερικά, έναν ολιγαρχικό κοινοβουλευτισμό. Από την επιλογή των αντιπροσώπων για τα περίφημα συνέδριά τους, επιλογή που γίνεται με εντελώς όρους φατριών, διμοιριών και λόχων, μέχρι την ανάδειξη στο Πολιτικό τους Γραφείο. Παντού κοινοβουλευτισμός. Δηλαδή δι’ αντιπροσώπων μακράς θητείας. Και μάλιστα άκρως δεσποτικός και απολυταρχικός. Πουθενά ο κομματικός λαός να αποφασίσει άμεσα για κάτι. Συμφωνούν και σ’ αυτό.

Επίσης συμφωνούν, όλα τα κόμματα συμφωνούν, στο να μην έχουν νομική υπόσταση. Τα κόμματα δεν είναι για παράδειγμα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου ή οτιδήποτε άλλο. Δηλαδή τα κόμματα δεν είναι υποκείμενα δικαιοπραξίας, για τους νομικούς. Τα κόμματα είναι “οιονεί” νομικά πρόσωπα. Σαν να ήταν δηλαδή, ενώ δεν είναι. Ουσιαστικά τα κόμματα δεν υπάρχουν. Δεν είναι ούτε φυσικά πρόσωπα βέβαια, αλλά ούτε και νομικά πρόσωπα θέλουν να είναι. Τα κόμματα δεν είναι τίποτε. Δεν μπορεί να επιβληθεί στα κόμματα ούτε καν το παραμικρό πρόστιμο για παράδειγμα. Και συμφωνούν όλα τα κόμματα σε αυτή τη “ρύθμιση”.

Επίσης όλα τα κόμματα συμφωνούν στο ότι η ύπαρξη και η λειτουργία τους δεν πρέπει να προβλέπεται και κυρίως δεν πρέπει να ρυθμίζεται από κανέναν νόμο. Συμφωνούν, τι να κάνουμε;

Α, ναι συμφωνούν και στο να μην έχουν ΑΦΜ.

Αλλά εκεί που βασικά καρα-συμφωνούν είναι στο ότι αυτό το κακό όνειρο, αυτός ο εφιάλτης στον οποίο ζούμε, είναι δημοκρατία. Η ύψιστη μορφή της μάλιστα.

Που στο καλό είναι αντίπαλοι λοιπόν;

Θραξ Αναρμόδιος

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ


_Στην Ελλάδα ακούμε, δυστυχώς συχνά, θέσεις οι οποίες δύσκολα θα μπορούσαν να υποστηριχθούν με σοβαρά επιχειρήματα ενώ ταυτόχρονα φαίνεται να μην συνάδουν με την κοινή λογική. Μία από αυτές μας λέει πως οι θεσμοί της άμεσης δημοκρατίας, δηλαδή τα δημοψηφίσματα που καλούν ΜΟΝΟ οι πολίτες, είναι κατά βάση ολιγαρχικοί πολιτικοί μηχανισμοί οι οποίοι ισχυροποιούν τα κόμματα! Συχνά τα λόγια αυτά ακούγονται από “αριστερούς” χώρους και αυτό φαντάζει ακόμα περισσότερο παράλογο αν δεχτούμε ως ειλικρινείς τις θέσεις και την υποστήριξη της Αριστεράς σε αυτό που ονομάζουμε λαϊκή κυριαρχία. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο ένα κομμάτι της αριστεράς το οποίο φαίνεται να μην υποστηρίζει τους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας. Βλέπουμε επίσης άτομα με δημόσια παρουσία οι οποίοι ενώ είναι λάβροι κατά του συνόλου του πολιτικού μας συστήματος και της ελάχιστης συμμετοχής που το τελευταίο “επιφυλάσσει” στους πολίτες, δεν αναφέρονται στους παραπάνω θεσμούς. Είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε όλοι εμείς, ως πολίτες, να ζητήσουμε από τους παραπάνω να πάρουν μια ξεκάθαρη θέση όσο αφορά την υποστήριξη τους ή όχι στους θεσμούς άμεσης δημοκρατίας. Πρέπει επιτέλους να διαχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή αρχή του μαραθώνιου αγώνα μας υπέρ της δημοκρατίας. Να γνωρίσουμε δηλαδή ποιοι θα μπορούσαν να είναι πραγματικοί σύμμαχοι μας σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια.

Ας δούμε τι συμπεραίνει μελετώντας το Ελβετικό πολιτικό σύστημα ο Kris W. Kobach στο βιβλίο Referendums around the World – The Growing Use of Direct Democracy (συλλογικό με επιμελητές τους David Butler και Austin Ranney). Ο Kris W. Kobach είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας (Nuffield College, Oxford) και διδάσκει στην νομική σχολή του Yale.

“Η άμεση δημοκρατία έχει συνεισφέρει σε μεγάλο βαθμό στην σχετικά μικρή ισχύ των πολιτικών κομμάτων στην Ελβετία. Επιτρέποντας στους πολίτες να εκφράζουν τις ιδέες τους με έναν άμεσο τρόπο, κατέστησε περιττή μια κατά τα άλλα σημαντική λειτουργία ενός κόμματος, την συλλογή και διατύπωση (aggregation and articulation) πολιτικών επιλογών στο εκλογικό σώμα. Την ίδια στιγμή, η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία εξασθένισε τον έλεγχο των κομμάτων στην πολιτική ατζέντα σε εθνικό επίπεδο. Τα δημοψηφίσματα και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες εξασθένισαν επιπλέον και με άμεσο τρόπο τα ελβετικά κόμματα υπονομεύοντας την ενότητας τους. Τα θέματα που τίθενται σε ψηφοφορία διαιρούν τα μέλη των κομμάτων με έναν διαφορετικό τρόπο για κάθε ζήτημα και παρέχουν στους ψηφοφόρους επαναλαμβανόμενες ευκαιρίες να διαφοροποιηθούν από τις επίσημες θέσεις του κόμματος που υποστηρίζουν. Στα περισσότερα δημοψηφίσματα σχηματίζονται συγκεκριμένου σκοπού συμμαχίες ομάδων ειδικών ενδιαφερόντων, κομμάτων, άλλων οργανισμών και δημοσίων προσώπων, οι οποίες συσπειρώνονται υπέρ ή κατά του εκάστοτε θέματος. Έτσι ο κάθε ψηφοφόρος δεν μπορεί να εμποδιστεί στο να επιλέξει και να εκφράσει τις προσωπικές του προτιμήσεις. Τα κόμματα δεν μπορούν να κάνουν τίποτα παραπάνω από το να υποστηρίξουν μία θέση και να ελπίσουν πως η δήλωση τους αυτή θα επηρεάσει αρκετούς ψηφοφόρους. Πολύ συχνά οι ψηφοφόροι αδιαφορούν για την θέση αυτή. Στοιχεία ερευνών κατά την διάρκεια της περιόδου 1977 – 1980 έδειξαν ότι, κατά μέσο όρο, 51% των υποστηρικτών του Ελεύθερου Δημοκρατικού κόμματος (FDP) επέλεξαν συνειδητά να μην ακολουθήσουν τις συστάσεις του κόμματος τους, όπως ακριβώς έπραξαν το 55% των Χριστιανοδημοκρατών (CVP) και το 60% των Σοσιαλδημοκρατών (SP). Επίσης, ένα 75% των υποστηρικτών του Λαϊκού Ελβετικού κόμματος (SVP) αγνόησαν τις υποδείξεις του κόμματος τους.

Η ασυμφωνία απόψεων εντός των κομμάτων σε επίπεδο βάσης συχνά αντικατοπτρίζεται σε διαιρέσεις στις υψηλόβαθμες ελίτ των κομμάτων. Οι ηγέτες των κοινοβουλευτικών φατριών σπάνια επιτυγχάνουν να κρατήσουν τους βουλευτές τους εντός την κομματικής γραμμής. Είναι απόλυτα φυσιολογικό τα μέλη του κοινοβουλίου που ανήκουν στο ίδιο κόμμα να υιοθετήσουν δημόσια αντίθετες θέσεις σχετικά με μία δημοψηφισματική εκστρατεία. Για παράδειγμα, το 1986, οι πρόεδροι των επιτροπών των αντίπαλων συνασπισμών, στην δημόσια συζήτηση σχετικά με την συμμετοχή της Ελβετίας στα Ηνωμένα Έθνη, ήταν και οι δύο μέλη του FDP (Free Democratic Party of Switzerland). Η ανοιχτή αυτή διαφωνία προτρέπει επιπλέον τους ψηφοφόρους να αγνοήσουν τις προτροπές των κομμάτων που υποστηρίζουν.

Όταν διεξάγεται ένα δημοψήφισμα, η υποστήριξη σε ένα κόμμα προσωρινά αναστέλλεται και οι δημόσιες επιλογές εξατομικεύονται. Σε αντίθεση με τις εκλογές, στις οποίες οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν ένα πλήρες πρόγραμμα θέσεων για διάφορα θέματα, τα δημοψηφίσματα επιτρέπουν στους ψηφοφόρους να εκφράσουν τις προτιμήσεις τους για συγκεκριμένα ερωτήματα. Οι συνασπισμοί μεταξύ των κομμάτων δεν έχουν κάποιο νόημα όταν οι πολίτες εξετάζουν μια λίστα από συγκεκριμένα θέματα τα οποία είναι άσχετα με τις γενικές θέσεις των κομμάτων ή τα ονόματα των πολιτικών.

Παρόλα αυτά τα πολιτικά κόμματα στην Ελβετία απολαμβάνουν μια ακλόνητη υποστήριξη από τους ψηφοφόρους τους στις εκλογές. Ο αριθμός των βουλευτών που εκλέγονται στην ομοσπονδιακή βουλή από το κάθε κόμμα δεν μεταβάλλεται σημαντικά από εκλογές σε εκλογές. Ο συνδυασμός κομμάτων με μικρή ισχύ και η ισχυρή και σταθερή υποστήριξη των ψηφοφόρων σε αυτά δεν είναι απλά μια σύμπτωση. Το δημοψήφισμα επιτρέπει στους ψηφοφόρους να έχουν την δυνατότητα να διαφωνούν με κάποιες από τις θέσεις του κόμματος που υποστηρίζουν χωρίς να χρειαστεί να αποχωρήσουν από αυτό. Επειδή οι Ελβετοί ψηφοφόροι είναι συνηθισμένοι να διαφωνούν με το κόμμα που προτιμούν όσο αφορά κάποια συγκεκριμένα θέματα, η υποστήριξη τους σε αυτό στηρίζεται σε παράγοντες και θέσεις με μεγαλύτερη διάρκεια από ότι εφήμερες πολιτικές θέσεις. Οι παραδοσιακές πολιτικές θέσεις μιας οικογένειας και η γενικότερη εικόνα ενός κόμματος είναι ότι έχει μεγαλύτερη σημασία. Έτσι τα δημοψηφίσματα έχουν οδηγήσει σε χαλαρούς, όσο αφορά συγκεκριμένες αποφάσεις, αλλά περισσότερο ανθεκτικούς όσο αφορά την υποστήριξη δεσμούς μεταξύ των κομμάτων και των πολιτών.

Τα δημοψηφίσματα έχουν επηρεάσει επίσης της σχέσεις συμμαχίας εντός της ομοσπονδιακής ελβετικής βουλής. Δεν υπήρξαν ποτέ σταθερές συνεργασίες μεταξύ των κομμάτων. Αντίθετα, οι όποιες συνεργασίες εντός της ομοσπονδιακής βουλής είχαν την τάση να είναι ιδιαίτερα ασταθείς. Οι βουλευτές των κομμάτων της κυβέρνησης σπάνια παρέμεναν ενωμένοι όσο αφορά την θέση τους σε σημαντικά ζητήματα, κυρίως λόγω της “ενοχλητικής” επίδρασης των θεσμών της άμεσης δημοκρατίας. Αν ένας συνασπισμός κομμάτων έχει ελάχιστες πιθανότητες να παραμείνει ενωμένος μεταξύ διαδοχικών δημοψηφισμάτων, δεν υπάρχει λόγος να διατηρήσει την συμμαχία αυτή εντός της βουλής. Με το ίδιο ακριβώς τρόπο που τα δημοψηφίσματα προτρέπουν τους ψηφοφόρους να επιλέξουν θέσεις που αντιτίθεται σε αυτές του κόμματος που υποστηρίζουν, παρέχουν επίσης στα κόμματα την δυνατότητα να διαφοροποιηθούν από τις συμμαχίες που έχουν συνάψει εντός της βουλής. Όταν οι ψηφοφόροι διαφοροποιούν τις θέσεις τους, η ισχύς των κομμάτων μοιραία ελαττώνεται. Όταν τα κόμματα λειτουργούν παρόμοια οι συνασπισμοί μεταξύ τους ομοίως εξασθενούν. Στην Ελβετία, οι πλειοψηφίες στο κοινοβούλιο αλλά και αυτές στην δημόσια σφαίρα τείνουν να είναι περισσότερο συγκλίνουσες (concurrent) παρά να είναι συνεκτικές (cohesive).

Ωστόσο έχει εμφανισθεί ένα μοτίβο στις κοινοβουλευτικές και δημοψηφισματικές ψηφοφορίες: μικρά κόμματα τα οποία δεν ανήκουν στον κυβερνητικό συνασπισμό αντιτίθενται στις θέσεις της κυβέρνησης συχνότερα από ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες με ευρείς κυβερνητικούς συνασπισμούς. Στις χώρες αυτές συνήθως παρατηρούμε αξιοσημείωτη συνεργασία μεταξύ των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση και αυτών εκτός του κυβερνητικού συνασπισμού. Προσπάθειες εναντίωσης σε έναν μεγάλο συνασπισμό είναι μάταιες και έτσι τα μικρότερα κόμματα πετυχαίνουν περισσότερα μέσω της συνεργασίας. Αντίθετα, στην Ελβετία, το δημοψήφισμα αποτελεί ένα ισχυρό όπλο για τα μικρά κόμματα της αντιπολίτευσης. Η άρνηση ενός τετάρτου του κοινοβουλίου ισχυροποιείται σημαντικά όταν συνοδεύεται από την απειλή ενός δημοψηφίσματος. Η ισχύς αυτή ενθαρρύνει πολλά από τα κόμματα που δεν ανήκουν στον κυβερνητικό συνασπισμό να αναλάβουν έναν ισχυρό αντιπολιτευτικό ρόλο. Έτσι για παράδειγμα, το 1989, η πλειοψηφία των βουλευτών των μικρών κομμάτων ψήφισαν εναντίον των θέσεων της κυβέρνησης σε 11 από τις 13 προτάσεις, ή στο 85% των περιπτώσεων.

Τα τελευταία έτη, κατά τα άλλα ανταγωνιστικά μεταξύ τους μικρά κόμματα βρέθηκαν συχνά να συνεργάζονται εναντίον κυβερνητικών επιλογών μέσω δημοψηφισματικών εκστρατειών. Για παράδειγμα, το 1992, η εκστρατεία ενάντια στην συμμετοχή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα διεξήχθη από μία συμμαχία αντίθετων ιδεολογικά ομάδων. Τα μεγάλα κόμματα και όλες οι ισχυρές ομάδες ειδικών οικονομικών συμφερόντων είχαν ενωθεί υπέρ της συμμετοχής. Παραταγμένοι ενάντια σε αυτό το παντοδύναμο μπλοκ ήταν ένα ανόμοιο σύνολο από μικρά κόμματα και ομάδες συμφερόντων. Η Αριστερά ήταν εναντίον της συμμετοχής λόγω της εναντίωσης της στις πολιτικές που ακολουθούσε το ΔΝΤ στον τρίτο κόσμο ενώ οι Πράσινοι σημείωναν πως η πίεση του ΔΝΤ προς τις χώρες της Λατινικής Αμερικής προκειμένου να αποπληρωθούν τα δάνεια τους, οδηγούσε τις τελευταίες στην εκμετάλλευση και καταστροφή των τροπικών τους δασών. Σε συνασπισμό με τους παραπάνω ήταν οργανώσεις και κόμματα της ελβετικής δεξιάς που επεσήμαναν το υπερβολικό κόστος και γενικά εναντιώνονται σε οποιαδήποτε συμμετοχή της χώρας σε διεθνείς οργανισμούς. Στις 17 Μάιου του 1992 οι ψηφοφόροι ενέκριναν την συμμετοχή της χώρας στο ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αυτό έγινε με μία περιορισμένη πλειοψηφία 55,8% υπέρ της συμμετοχής. Ικανές να διεγείρουν την ροπή προς το όχι πολλών Ελβετών πολιτών, τέτοιες αντιπολιτευόμενες εκστρατείες θέτουν μια πανταχού παρούσα απειλή στις κυβερνητικές επιλογές.”

http://referendumsforgreece.wordpress.com/2013/11/11/%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84/

Ο γνωστός τραγουδιστής Γιάννης Αγγελάκας έγραψε ένα κείμενο-απάντηση στην "απολογία" του Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της IMAKO.

Το κείμενο έχει ως εξής:

"Διαβάζοντας την επιστολή απάντηση απολογία του κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου για το κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ έκανα μερικες σκέψεις ψύχραιμες χωρίς ίχνος χαιρεκακίας , μερικες στιγμες μάλιστα ένοιωσα μια βαθειά θλίψη για τις στενοχώριες τις έννοιες και τα δυσβάσταχτα βάσανα που περνά κάποιος άνθρωπος που υπήρξε μέχρι πρότινος ο γκουρού της ανεμελιάς και της ελαφράδας για ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής μας κοινωνίας.
Ωστόσο η έκπληξη ή η αποκορύφωση αν θέλετε της κατάθλιψης που τραγικά διαπερνά όλο το κείμενο έρχεται τη τελευταία στιγμή στο τελευταίο υστερόγραφο:
''ΥΓ.4: Πάτησα σχεδόν τα 60 αλλά επιμένω: Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. Θα τα ξαναπούμε…"

Δεν λέω , μπορεί και να'ναι ηρωικό να βλέπεις τον καπετάνιο να βουλιάζει με το πλοίο του, μέσα στα τοξικά απόβλητα που ο ίδιος δημιουργούσε όλα αυτά τα χρόνια, φωνασκώντας 'δεν μετανοιώνω', αλλά πείτε μου αν υπάρχει ένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος και ευαίσθητος Έλληνας που να μη γνωρίζει έστω και εκ τω υστέρων ότι το εν λόγω απόφθεγμα υπήρξε ένα απο τα βασικά συνθήματα με τα οποία η πασοκική πανούκλα έπεσε πάνω στη παραζαλισμένη μεταπολιτευτική ελληνική κοινωνία τότε στα μέσα της δεκαετίας 80 για να αποπλανήσει και να μυήσει σχεδόν τους πάντες δεξιούς αριστερούς στις ιερές αξίες του σταρχιδισμού, του κωλαρπαξισμού, του τομαρισμού, της απενοχοποίησης του κυνηγιού του κέρδους και της εφήμερης δόξας και να μας βάλει όλους να τρέχουμε κακόγουστοι χωρίς μνήμη λαχανιασμένοι και χαζοχαρούμενοι προς τον όλεθρο. Κρίμα που 60 χρόνια ζωής δεν άφησαν ούτε ένα τόσο δα ίχνος γνώσης μέσα στην ύπαρξη του κυρίου Κωστόπουλου.
Του αφιερώνω ένα τετράστιχο που σε κάποιους θα θυμίσει κάτι:

Η ζωή είναι μεγάλη
κι αν την κάνεις καρναβάλι
Θα'ρθει η ώρα να χτυπήσεις
το ξερό σου (τ'αδειανό σου;) το κεφάλι"

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-apantisi-toy-gianni-aggelaka-sti-apologia-kostopoyloy?fb_action_ids=10202617600269878&fb_action_types=og.likes&fb_source=other_multiline&action_object_map=%5B10150813785228356%5D&action_type_map=%5B%22og.likes%22%5D&action_ref_map=%5B%5D